Facebook: κάθε καρυδιάς καρύδι (best of karydia)

Δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Μετά από εμπεριστατωμένη μελέτη συνειδητοποιείς ότι η facebook κοινωνία απαρτίζεται από ομάδες με κοινά χαρακτηριστικά και κάθε προφίλ διαθέτει στις επαφές ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω καρύδια. Ας βγουν τα καρύδια!!! (εδώ είναι προφανές ότι βαριέμαι να γράψω πρόλογο...)

1. Το εμετικό ζευγάρι

Η μια περίπτωση είναι το εμετικό ζευγάρι να έχει κοινό προφίλ, όπως Maria Takis Papatza Aleuropoulos. Εδώ το ζευγάρι μπορεί να αυτοσχεδιάσει με κάθε πιθανή τοποθέτηση ονομάτων όπως Maria Papatza Takis Aleuropoulos ή το ακόμα πιο ουάου Maria Papatza Aleuropoulos Takis με τα επίθετα στην μέση γιατί έσονται οι δυο εις σάρκαν μία. Οτιδήποτε δηλαδή ακολουθεί το μοτίβο Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ, απαραιτήτως με κοινή φωτογραφία που τον χειμώνα είναι στα χιόνια (Bansko) και το καλοκαίρι στην άμμο (Πάρος).

Υπάρχουν βεβαίως και τα ζευγάρια με χωριστά προφίλ. Και πού είναι το κακό; Πουθενά! Κάνει ο ένας κάνα like στον άλλο, ανεβάζει ο ένας βιντεάκια στον άλλο και γενικά μπορείς να αντιληφθείς ότι κάτι τρέχει μεταξύ τους, κρατώντας όμως και μια πισινή ότι αυτοί οι δύο μπορεί να είναι και απλοί φίλοι. Όχι όμως το εμετικό ζευγάρι!! Ο έρωτάς τους είναι τόσο προφανής που δεν χρειάζεται να ψάξεις πίσω από τα σχόλια και τα κρυφά νοήματα. Μπορείς να ακολουθήσεις αυτή τη σχέση από το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί, τον ενθουσιασμό, να δεις την αγάπη τους να στεριώνει μέρα με τη μέρα, status με status. Να βιώσεις τον πρώτο καβγά την ώρα που συμβαίνει και μετά το comment της συμφιλίωσης. Μπορείς να νιώσεις το ερωτικό ρίγος στην φωτογραφία προφίλ με κοντινό στο γλωσσόφιλο και να μετρήσεις αντίστροφα μαζί τους τις ώρες που περνάνε χώρια.

Dyo meres makria apo ton thysauro mou, pou allakse gia panta tin zwi mou! tha perasoun agapoula mou tipota den tha xalasei auto pou exoume....

Agapoula mou twra einai mia mera kai 19 wres......eides?

Se mia mera kai 4 wres tha se exw pali stin aggalia mou!

I mia mera perase...Makria sou....:-(

Min klais, se agapw. Mou xarises ton wraiotero mina tis zwis mou....

Ο παραπάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός. Πολλές εκδηλώσεις λατρείας μετά, και ενώ το εμετικό ζευγάρι κάνει πως αγνοεί την ύπαρξη της φτηνής καρτοκινητής για να λένε τα δικά τους, ακολουθεί αναπόφευκτα το εξής:

Osoi zileuoun tin agapi mas as min asxolountai mazi mas. Ksidiiiiiii!!!!

2. Ο συνωμοσιολόγος

Ο συνωμοσιολόγος ανεβάζει βιντεάκια και άρθρα για πάσης φύσεως συνωμοσίες, από τα εμβόλια που ευθύνονται για το aids, την λέσχη Βάντερμπαρούφεν, έως τους ψεκασμούς και τους αστικούς μύθους. Όταν κάτι από αυτά που ανεβάζει αγγίξει έστω και ένα τοις εκατό την πραγματικότητα, ακολουθεί το status φωνή βοώντος εν τη ερήμω: SAS TA LEGA EGWWWW!! KSIPNISTE REEEE!!!

3. Ο παιχνιδάκιας

Εντάξει, όλοι έχουμε κολλήσει κατά καιρούς με παιχνιδάκια του facebook. Αλλά ο παιχνιδάκιας δεν κολλάει κατά καιρούς. Είναι μονίμως κολλημένος. Και όταν βαριέται το ένα παιχνίδι ή έχει σπάσει κάθε ανθρώπινο ρεκόρ σε βαθμό που να του στείλει ο ίδιος ο Zucherberg μέιλ "stop wasting your time", πιάνει άλλο παιχνίδι. Γνωρίζει πάντα ποιο είναι το νέο hot application και ασχολείται με αυτό. Δεν είναι απαραίτητο ότι ο παιχνιδάκιας έχει άπειρο χρόνο. Μπορεί να θυσιάσει και τον πολύτιμο ύπνο του για να ποτίσει το ηλεκτρονικό μποστάνι. Συχνά κάνει και δεύτερο προφίλ για να στέλνει δωράκια και πόντους στον εαυτό του. Αν δεν έχει δεύτερο προφίλ ζητά απεγνωσμένα τους κωδικούς σου για να αναλάβει αυτός να στέλνει το σανό για τις αγελάδες. Ξέρεις ότι η κατάσταση του παιχνιδάκια έχει γίνει άκρως επικίνδυνη όταν καταλήγει να τσακωθεί μαζί σου γιατί δεν του έστειλες "χιονόμπαλες" τα χριστούγεννα.

4. Ο ψαγμένος

Ο ψαγμένος ανεβάζει μόνο τραγούδια που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Είναι θιασώτης της underground ηλεκτρονικής σκηνής του Ζάγκρεμπ και του indie κινήματος της Ισλανδίας. Συνήθως τσιμπάει αυτά τα τραγούδια από ξένους φίλους του. Γίνεται μέλος μόνο σε γκρουπ που έχουν κάτι να πουν, τα οποία επίσης δεν ξέρει ούτε η μάνα τους. Μπορείς να δοκιμάσεις να ποστάρεις κάτι "κοινό" στο προφίλ του. Συνήθως θα γελάσει: "xaxaxxaax! ti einai auto??? oh dear...". Κάνει πως έχει ξεχάσει τις εποχές που χτυπιότανε με ο αετός πεθαίνει στον αέρα. Μπορεί να μην το σβήσει. Αλλά θα θυμώσει. Πολύ....

5. Ο ρετροσπεκτίβας

Ο ρετροσπεκτίβας έχει στο μυαλό του μια καλλιτεχνική βάση δεδομένων. Είναι ο άνθρωπος που ακούει συχνότερα την φράση "που το θυμήθηκες αυτό ρε;;". Το προφίλ του είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, με φωτογραφίες από όλο το καστ του ρόδα τσάντα και κοπάνα, σπάνιο ντοκουμέντο του Τσάκωνα με μαλλιά, την πρώτη εμφάνιση του Γονίδη με χαίτη λασπωτήρα, επικές διαφημίσεις και κινούμενα σχέδια. Οι εννιά στους δέκα ρετροσπεκτίβες έχουν φωτογραφία προφίλ τον Καμπαμαρού και ο ένας που μένει τον Σογκόκου ή τον Λάιονο.

6. Ο ανασφαλής

Ο πιο εύκολος τρόπος να εντοπίσεις τον/την ανασφαλή είναι η υπέρμετρη προσπάθεια να φανεί σέξυ. Οι άντρες αναγνωρίζονται από το κλασσικό φανελάκι ασορτί με γυαλιά ηλίου για να μην φανεί ότι θα τους ξεκολλήσουν τα μάτια από το πολύ σφίξιμο. Οι γυναίκες από "περίεργες" ημίγυμνες πόζες που έχουν κάτι να πουν-στο πουλί, πειραγμένο φωτισμό για να κρύβει τις ατέλειες και τα περίφημα χείλη του ροφού. Ο ανασφαλής θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει ένα σχόλιο eisai kavla mwroooo, ξεκινώντας από τις φωτογραφίες και περνώντας σε status όλο υπαινιγμούς. Είναι αυτός που θα ανεβάζει καθημερινά application μετρητή πόσο σέξυ νιώθεις σήμερα, πόσο σέξυ είναι το όνομά σου, πόσο καλά φιλάς, ποια είναι η αγαπημένη σου στάση κλπ. Το πιο εκνευριστικό που μπορείς να του κάνεις είναι να γίνεις αφοπλιστικά ειλικρινής με σχόλια τύπου wraia vyzia. Α να χαθείς ανώμαλε, δεν πρόσεξες τα μάτια μου;

7. Ο κομαντάντε

Ο εμφανώς πολιτικοποιημένος κομαντάντε φροντίζει κάθε μέρα να ενημερώνει για τις απόψεις του κόμματος από το άσυλο μέχρι το νέο dvd της Τζούλιας. Και κυρίως με ποιο παρακλάδι του πολιτικού χώρου είναι τσακωμένος αυτό τον μήνα. Κάτω από τα ποστ του τα σχόλια δεν πέφτουν κάτω από 10, και είναι όλα από τα συντρόφια. Άμα εκφράσεις διαφορετική άποψη θα πέσουν όλοι συντονισμένα να σε φάνε, οπότε όλοι οι άλλοι τον αγνοούν. Αναπολεί συχνά με νοσταλγία τον Δεκέμβρη του 2008 όπως άλλοι αναπολούν την πενταήμερή τους. Κρατά καθημερινά το κέφι μας στα ύψη με τραγούδια του Θεοδωράκη, και στην διονυσιακή, απίστευτη, αναπάντεχη χαρά του, το φτάνει βαριά μέχρι Άσιμο.

8. Ο Ντιτζέι

Και μια ωραία μέρα βλέπεις στο προφίλ σου ένα DJstathisG likes this. Μα ποιος είναι ο DJstathisG;; Είχα εγώ τέτοια επαφή; Είναι ένας παλιός γνωστός Στάθης που μια μέρα αποφάσισε να γίνει ντιτζέι. Βομβαρδίζει τους πάντες με τα "τρελά mix" του, τα οποία είναι δυο πρόσφατες επιτυχίες που όταν τελειώνει η μια αρχίζει η άλλη. Τόσο απλά! Ενημερώνει μονίμως για τις επερχόμενες εμφανίσεις του σε διάφορα club, οι οποίες μυστηριωδώς ακυρώνονται πάντα τελευταία στιγμή λόγω ίωσης.

9. Ο χωρισμένος

Το προφίλ του χωρισμένου γίνεται εύκολα αντιληπτό από την απότομη συγκέντρωση των πιο πικρόχολων τραγουδιών που έχει βγάλει η παγκόσμια δισκογραφία. Η διαφορά του χωρισμένου από τον μονίμως κλαψομούνη είναι ότι στου χωρισμένου θα πλακώσουν άμεσα όλοι οι φίλοι του για like συμπαράστασης. Ο σκληροπυρηνικός χωρισμένος θα συνοδεύσει τα τραγούδια και με επεξηγηματικές λεζάντες για τη δόλια του καρδιά, θα γίνει μέλος σε όλα τα συναφή γκρουπ με βαρύγδουπα αποφθέγματα και την επόμενη βδομάδα θα ανεβάσει το "σφύριξα κι έληξες" και μια φωτογραφία από μπουζούκια σε κατάσταση μέθης.

10. Το τσόλι

Ενώ όλα τα προηγούμενα καρύδια είναι λίγο πολύ unisex, το τσόλι είναι θηλυκού γένους. Με μια πρώτη ματιά πρόκειται για έναν απολύτως φυσιολογικό χρήστη του facebook. Το προσεκτικό όμως μάτι θα αντιληφθεί την άσκοπη και επί ματαίω χρήση όλων των λέξεων που σχετίζονται με το "Θεός". Το τσόλι συναναστρέφεται τα άλλα τσόλια και έχουν την ιερή υποχρέωση να σχολιάζουν η μια τις φωτογραφίες της άλλης πάντα με το σχόλιο "eisai thea agapi mouuuuuu!!!" ή το πιο περιεκτικό "theaaaaaaaa!!". Για έναν περίεργο λόγο που δυσκολεύομαι να καταλάβω το τσόλι έχει πάντα στις φωτογραφίες του εικόνες από παρασάνταλα παπούτσια τύπου lady gaga, ή εικόνες από άσχετα ξεκάρφωτα χείλια. Τα οποία συνοδεύονται βεβαίως βεβαίως από το σχόλιο "theikoooooo". Έχει μεγάλη αγάπη στον Χατζηγιάννη ο οποίος είναι -μαντέψτε- "theosssssss". Είναι μέλος σε όλα τα γκρουπ που αναφέρουν την λέξη γυναίκες. Πόσες γυναίκες μπορούμε να μαζευτούμε για να νικήσουμε τους άντρες (lame...), οι ωραιότερες γυναίκες είναι οι μελαχρινές/ξανθές, είμαι γυναίκα και γουστάρω κλπ...

11. Ο νυκτόβιος

Κλασσικό. Κάθε του έξοδος μοιάζει με ανταπόκριση. Πριν: @balux!!!! Κατά την διάρκεια: balux ta spameeee!!!! Πριν το τέλος: balux ws to prwiiiii!!! Την επόμενη: hangover.....:-( Προσωπικά όταν περνάω τόσο ωραία δεν ασχολούμαι με το κινητό ούτε αν περιμένω sms από τον πάπα τον ίδιο, πόσο μάλλον να κάτσω να δώσω αναφορά..

12. Ο Σέρλοκ Χολμς

Πολύ πρόσφατο καρύδι του facebook. Είναι όλοι αυτοί που ασχολούνται παθολογικά με τις καινούργιες μούφες εφαρμογές "δες ποιος κοιτάει το προφίλ σου, δες ποιος κοιτάει το προφίλ σου 100% δοκιμασμένο, δες ποιος κοιτάει το προφίλ σου μέρα νύχτα γιορτές και αργίες, δες ποιος κοιτάει το προφίλ σου και αν αγγίζεται όταν το κάνει αυτό" και πάει λέγοντας. Τι περιμένουν δηλαδή να ανακαλύψουν που δεν το ξέρουν ήδη; Αφού είναι στάνταρ. Το προφίλ σου κοιτάνε οι φίλοι σου όταν βαριούνται, ο γκόμενός σου αν έχεις σχέση, αυτός που βγαίνεις αυτό τον καιρό αν δεν έχεις σχέση, κάνας πρώην, το ψυχάκι που πριν κάτι μήνες είχατε βγει ραντεβού και ακόμα ελπίζει και παλιοί κουτσομπόληδες συμμαθητές για να δουν πως έχεις γίνει και τι κάνεις στη ζωή σου. Και εσχάτως εγώ, για να κάνω την έρευνά μου!!

Γιορτές mou

Μικρή παραδοχή: όντως χάθηκα (χάθηκα τόσο πολύ που δεν με υπακούει ούτε το ίδιο μου το πληκτρολόγιο, σε μια γραμμή έχω γράψει εφτά λέξεις λάθος). Ελπίζω με ένα παραδοσιακό, σχεδόν υποχρεωτικό ποστ περιγραφής φετινών γιορτών να εξιλεωθώ κάπως. Λίγο αργά βέβαια, αλλά τουλάχιστον δεν έχουμε μπει στην σαρακοστή, αντικειμενικά θα μπορούσα και χειρότερα..

Μάικ ο γιατρουδάκης, θα σε ψηλαφίσω

Κάθε χριστουγεννιάτικη επίσκεψη στα πάτρια εδάφη συνοδεύεται από το καθιερωμένο ιατρικό τσεκ-άπ τα πάντα όλα. Είναι ο μόνος τρόπος να πας στους γιατρούς, μετά στο διαγνωστικό κέντρο, μετά πάλι στους γιατρούς, μετά πάλι στο διαγνωστικό κέντρο και τέλος στο ταμείο ασφάλισης και όλα αυτά σε ένα πρωί και με τα πόδια. Συνήθως περιλαμβάνει οδοντίατρο και αίματος και στο ανακοινώνουν το αμέσως προηγούμενο βράδυ την ώρα που τρως εορταστικά κοψίδια με έμφαση στα λιπάκια. "'Αύριο πρωί θα πας για εξέταση αίματος. Α, δεν στο χα πει; Ε στο λέω τώρα".

Φέτος είχαμε πιο σκληροπυρηνικές καταστάσεις. Το πρώτο βράδυ μαζεύω θάρρος και ανακοινώνω στην μάνα μου ότι πιάνω ένα μικρό εξόγκωμα στο στήθος και θέλω το πρωί να πάμε στον γιατρό. Ακολούθησε δράμα επικών διαστάσεων επιπέδου Τρωάδες με κλάμα, φασαρία, και νυχτιάτικα τηλέφωνα σε γιατρούς, ότι πρέπει δηλαδή για την ψυχολογία ενός ανθρώπου που έχει μια σχετική αγωνία αλλά δεν θέλει να το παρατραβήξει σε πανικό. Και πώς να κοιμηθεί τώρα η έρμη η μάνα και τι μας έλαχε και να τώρα τι γίνεται για να πηγαίνεις στις καφετέριες (η νούμερο ένα αιτία για πάσης φύσεως ιατρικά προβλήματα από τον πονόδοντο μέχρι τους μύκητες των ποδιών είναι "αυτές οι καφετέριες").

Και κάπου εκεί αρχίζει το καθημερινό ζούληγμα.. Στην αρχή έχει πλάκα, ειδικά αν δεν έχεις πρόβλημα με την γύμνια και το άγγιγμα. Πολλές μέρες ψηλάφησης μετά, νιώθεις ότι το στήθος σου είναι ένα ζωντανό αντιστρές μπαλάκι, σου έχει μηδενιστεί και η παραμικρή φαντασίωση για τους γιατρούς, κυκλοφορείς μαζεμένος και δεν θες να σε ακουμπά κανείς.

Ποτοαπαγόρευση

Τελικά είχαμε να κάνουμε με μια μικρή φλεγμονή. Τα χειρότερα τα αποφύγαμε, αλλά όσο να ναι δεν μπορείς να κάτσεις και με τα χέρια σταυρωμένα. Η φλεγμονή έπρεπε να καταπολεμηθεί. Πώς; Με ένα κάρο φάρμακα για δώδεκα μέρες..Από αυτά τα καταραμένα που δεν κάνει να πιεις παράλληλα. Τι γιατροί, και φλεγμονές και αηδίες...Αυτό ήταν το μεγάλο δράμα. Η επιστροφή στην πατρίδα για γιορτές αποτελεί ένα είδος ποτοτουρισμού. Αν σκεφτείς ότι γλιτώνεις τα ταξί πήγαινε-έλα, το ποτό κάνει 4 ευρώ και συνυπολογίσεις ότι σαν μονιμάς σε διάφορα μαγαζιά έχεις και τα εξτραδάκια από κεράσματα, είσαι στην ευτυχή θέση να μπορείς να γίνεις λιάρδα με 10 ευρώ στην τσέπη. Και μετά να θυμάσαι για πάντα το βράδυ που η Ε. έκανε την κλώσσα, η Ρ. έτρωγε σαβούρες στο ίσιωμα και εσύ μούντζωνες περαστικούς.

Μετά από αυτές τις ντελιριακές καταστάσεις πρέπει ξαφνικά να γίνεις ο ξενέρωτος με τον χυμό που πάει τους άλλους στα σπίτια τους και δεν βρίσκει τίποτε το αστείο στα όσα λέγονται από τις 2 και μετά. Την πρώτη μέρα παλεύεται. Την δεύτερη συνειδητοποιείς πόσο λίγες είναι οι επιλογές σου και πόσο πολύ απέχει το "θα πιω μόνο ένα ποτηράκι κρασί" από το "δεν κάνει να πιω καθόλου". Η κόκα κόλα για μένα τουλάχιστον είναι μια αηδία. Ο χυμός κατεβαίνει σε ένα τέταρτο. Και τα ανθρακούχα νερά σουρωτές, περιέ κλπ αν τα πίνεις κάθε μέρα σε συνδυασμό με φάρμακα είναι ο πιο γρήγορος και σίγουρος τρόπος να πάθεις έλκος στομάχου. Κάτι που δεν συγκρίνεται βέβαια με την ψυχική οδύνη του να έρχονται γύρα τα σφηνάκια και το δικό σου να είναι αμίτα νέκταρ πορτοκάλι..

Οξύμωρα κάλαντα

Αγαπητά δεκαεξάχρονα της γειτονιάς ξέρω πόσο πολύ θέλετε να πάρετε play station και να φτιάξετε τα μηχανάκια σας, αλλά ίσως ήρθε καιρός να αποσυρθείτε. Το ότι πήρατε τριγωνάκια και ξυριστήκατε κόντρα δεν σας κάνει να φαίνεστε λιγότερο γομάρια. Τα κάλαντά σας ακούγονται σαν free style ραπάρισμα του Εισβολέα και ξέρω ότι το πρωί κατά 99,9% βαρέσατε μαλακία. Μην μας πουλάτε τώρα αθώο χριστουγεννιάτικο πνεύμα.

Αγαπητέ μετανάστη από το Αφγανιστάν εσύ τώρα που ούτε ελληνικά μιλάς, ούτε καν χριστιανός είσαι με αφήνεις απλά άφωνη με τα κάλαντά σου, είσαι η προσωποποίηση του σουρεαλισμού.

Λολίτος

Δυο χρόνια τώρα πλανάται το βασανιστικό δίλημμα : to pipini, or not to pipini;; Απεταξάμην τον εικοσάχρονο σατανά που φέτος έβαλε όλες τις βασανιστικές του μεθόδους να δουλεύουν στο full. Για πόσο ακόμα δεν ξέρω...

Γλυκιά τηλε-μιζέρια

Από τη μια είναι τα εορταστικά προγράμματα. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εμμονή όλων των καναλιών, ειδικά των κρατικών, να ανασύρουν χριστουγεννιάτικα ότι διαθέτουν σε αφιέρωμα στο χασισορεμπέτικο με ολίγον από κουλτουριάρικη εσάνς. Ανεξήγητη παραμένει και η εμμονή των γονιών μου να θέλουν να βλέπουν κάθε χρόνο κάτι τύπους με καπέλο καβουράκι, μουστάκι κατσαρίδα και μπαγλαμά και τις αποδίπλα που βαράνε ένα ντέφι στα μπούτια τους. Τι το εορταστικό έχει να κόβεις την γαλοπούλα ακούγοντας όταν καπνίζει ο Λουλάς και εφτά νομά σ'ένα δομά μέχρι Σοφία Βέμπο; Ναι ρε γαμώτο, είναι και μεγάλη αυτή η μαλακία, πιάνει όλες τις εποχές από όταν ανακαλύφθηκε το γραμμόφωνο. Και κλείνει εμετικά, με όλους τους συμμετέχοντες να τραγουδάνε αγκαλιασμένοι με απερίγραπτη χαρά τον καραγκιόζη του Σαββόπουλου..Πάντα!!

Στην κορυφή της εορταστικής τηλεμιζέριας τοποθετώ τα ΨΕΥΤΙΚΑ γράμματα των παιδιών στον Αη Βασίλη που διαβάσανε και φέτος στις ειδήσεις. Πάλι ακούσαμε δεκάδες μπαρούφες όπως το γράμμα του μικρού οκτάχρονου Γιωργάκη για το ΔΝΤ και την κρίση με εμπεριστατωμένη ανάλυση οικονομολόγου και ορολογία δόκτορα πανεπιστημίου. Ναι, ο μικρός Γιωργάκης είναι ο νέος Τζον Κέυνς. Ο μικρός Γιαννάκης κάνει κι αυτός την δική του οικονομική ανάλυση αλλά από ότι φαίνεται πρόσκειται θεωρητικά στην μαρξιστική σχολή ζητώντας από τον άγιο την αύξηση του κατώτερου μισθού και των επιδομάτων, και όχι ας πούμε το σπίτι του actionman. Η μικρή Μαρία δεν ζητάει τίποτα από τον άγιο Βασίλη, αλλά προτιμά να γράψει ένα μικρό δοκίμιο, λίγες σκόρπιες δικές της σκέψεις: "Αγιε Βασίλη συχνά αναρωτιέμαι αν υπάρχεις. Δεν ξέρω αν είσαι αληθινός, αλλά πάντα μου δίνεις δύναμη στα δύσκολα. Αγαπημένε άγιε θέλω να ξέρεις ότι η σκέψη σου με ξεκουράζει...". Η σκέψη σου με ξεκουράζει;;; Θεέ μου, αυτό το παιδάκι από το λόλα να ένα μήλο έχει μεταπηδήσει στα υψηλά ποιητικά νοήματα. Τι στο καλό, Έντγκαρ Άλαν Πόε τους κάνουνε στην τρίτη δημοτικού;

Σοβαρά τώρα, τα παιδάκια δεν λειτουργούν έτσι. Το πιτσιρίκι δεν μασάει από ΔΝΤ, επιδόματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Γιατί απλά είναι παιδάκι. Σε όσο δύσκολη οικονομική κατάσταση και να βρίσκεται η οικογένεια, θα ζητήσει πρώτα το παιχνίδι του. Και μετά, ίσως και να ζητήσει να είναι όλοι καλά ή να λυθεί κάτι στο σπίτι του. Και τότε πώς προκύψανε τα γράμματα των αποπάνω μικρών φωστήρων; Με την απλή μέθοδο που λέγετε "γονιός παρεμβατική ψωνάρα". Ζητάει η μικρή Μαρία από τον άγιο το μωρουλίνι-κατρουλίνι και δίνει το γράμμα στην μαμά της να το στείλει. Η μαμά φρίττει, γιατί στα ΕΛΤΑ δουλεύει η συννυφάδα της και το γράμμα σε καμία περίπτωση δεν αποδίδει σωστά την οξυδέρκεια του μικρού της βλασταριού. Οπότε παίρνει το γράμμα και το "χτενίζει" λίγο. Πολύ λίγο...

Είχα γράψει και εγώ μικρή ένα κάπως ανησυχητικό γράμμα, όπου ζητούσα ένα μεγάλο σπίτι poly pocket και να πεθάνει ο Κίτσος η καρδερίνα για να αναστηθεί ο παππούς. Κάτι σαν τα group του facebook "δώσε μας πίσω των Kurt Cobain και πάρε την Lady Gaga". Τελικά ήμουν από μικρή πολύ μπροστά. Και την καρδερίνα την ανεβάσανε κάπου πολύ ψηλά...

Freestyler

"Λοιπόν, όταν μπουν σε ρεμίξ freestyler, coco jumbo και εκείνη η μαλακία το un dos tres μπλα μπλα Maria ίσως θα ήταν καλύτερα να κάνουμε τις αδιάφορες". Αυτό ειπώθηκε ένα ρημάδι βράδυ όταν συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά ότι οι εικοσάρες είναι πιο ψηλές, πιο καλοντυμένες και μας φάγανε όλα τα ντόπια φλερτ τόσων διακοπών. Ο σοφός μπάρμαν αποφάνθηκε: "Εεε...εσείς τώρα μόνο για σοβαρά!!". Αϊ στο διάολο σοφέ μπάρμαν!!!!

Ζηλεύω ζηλεύω εσένα που αγαπάω και λατρεύω

Ζηλεύω αυτούς που δεν φάγανε κάστανα απόψε. Για την ακρίβεια αυτούς που δεν φάγανε μια πιατάρα μισοβρασμένα κάστανα βραδιάτικα και αυτή την στιγμή κοιμούνται με το στομάχι τους στη θέση του.

Ζηλεύω αυτούς που δεν σκέφτονται μαλακίες πριν κοιμηθούν. Η σκέψη ξεκίνησε από το απλό και αθώο "ζηλεύω αυτούς που δεν φάγανε κάστανα σήμερα", το οποίο θεωρητικά δεν μπορεί να σου κάνει μεγάλη ζημιά και κοιμάσαι ήσυχος. Στη συνέχεια έγινε ολόκληρο concept με θέμα "τι ζήλεψα σήμερα και γιατί είναι η πιο κατάλληλη ώρα να το σκεφτώ". Μετά με ξαναέπιασε η κοιλιά μου και αφέθηκα τελείως.

Κάπου ανάμεσα στο κρεββάτι του κοιλο-πόνου και των επισκέψεων στο μπάνιο σκέφτηκα ότι ένα ελαφρύ ανάγνωσμα τουαλέτας ίσως βοηθούσε. Το μόνο πράγμα που δεν θα μου έδινε κι άλλη τροφή για σκέψη ήταν η λίστα των συνεργατών. Και έρχομαι φάτσα φόρα με το όνομα κοπέλας που πέρασα ατελείωτες νύχτες σκεπτόμενη αν την έπεφτε στην πρώην μου και τούμπαλιν, πώς το τρίβανε παρέα το πιπέρι, γιατί περνούσανε μαζί πιο πολλές ώρες από όσες περάσαμε εμείς σε ένα χρόνο, αν θα έπρεπε και εγώ να γράφω πιο σέξυ και τέλος πόσο πιάνουν δύο σκαλπ σε συλλέκτες για να έβγαζα και κάνα φράγκο από αυτή την ιστορία. Ζηλεύω τους ηλίθιους, εεεεεε....καλοπροαίρετους εννοώ, ανθρώπους.

Ζηλεύω αυτούς που πήρανε πτυχίο στην ώρα τους και όχι κάνα χρόνο μετά.

Ζηλεύω αυτούς που κάνανε μεταπτυχιακό αμέσως μετά το πτυχίο χωρίς να περάσουν άλλο ένα χρόνο κάνοντας λίγο τίποτα με μπόλικο καθόλου.

Ζηλεύω αυτούς που έχουν την ικανότητα/ιδιότητα του πανεπιστημιακού γλύφτη. Ζηλεύω τους γλύφτες γενικότερα, γιατί η μεγάλη τους τέχνη είναι να εστιάζουν πρακτικά και να γλύφουν κάτι ουσιαστικά χρήσιμο...

Ζήλεψα μέχρι και τον ιντερνετικό μου έρωτα σήμερα. Δεν πάμε καλά.......

Ζηλεύω την κοπελίτσα που φόραγε παντελόνι pepe jeans, ρολόι gucci, μπότες burberry και τσάντα pinko όλα μαζί, και όχι το καθένα αγορασμένο σε διαφορετική πενταετία λόγω κόστους.

Ζηλεύω τις γυναίκες που όταν βάζουν κιλά τα παίρνουν όλα στην περιφέρεια με εφέ αμφορέα. Οι φράσεις "πω πω κωράλα" και "πω πω μπουτάρες" υφίστανται και καλά κρατούν. Κανείς όμως δεν έχει αναφωνήσει "πω πω κοιλίτσα, πω πω μπρατσάκια". Και αν κάποιος θέλει να αναφωνήσει τα δεύτερα, τον καλώ να αποκαλυφθεί για να μπορούμε και εμείς οι υπόλοιπες να πάρουμε άφοβα κάνα κιλό χωρίς να νοιώθουμε ότι γίναμε σαν νταβραντισμένα αγοράκια. Επιπλέον, το να κρύψεις τα δυο κιλά που έβαλες στον κώλο είναι εύκολο, τονίζεις τη μέση. Το να κρύψεις τα δυο κιλά που όταν έρχονται κάθονται παντού, λύνεται μόνο με αποκριάτικη στολή ντόμινο.

Ζηλεύω αυτούς που γράφουν στο μπλογκ τους σταθερά και δεν χρειάζεται ανά δίμηνο (οπότε και θυμούνται να γράψουν) να ζητήσουν συγνώμη γιατί χαθήκανε...

ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ τους γείτονες για ότι ακούγανε διαπασών κατά την διάρκεια συγγραφής του εν λόγω προσωπικού μου shitlist:

Απορία (κανονική απορία, όχι αλληγορικός τίτλος και έτσι)

Ρε παιδιά, ας μου απαντήσει κάποιος που ξέρει. Τι είναι αυτό το google friend connect? Είναι ένας χώρος που είναι μέσα και οι αναγνώστες σου και μπορείτε να μιλάτε και να κάνετε πίτσι-πίτσι; Έχει διαφορά το να είσαι σε κάποιο μπλογκ αναγνώστης από το να συνδέεσαι με google friend connect; Είναι κάτι σαν μπλογκο-msn; Γιατί αν είναι θέλω και εγώ. Και πώς το κάνουμε;

ΥΓ: έκανα μια απόπειρα στο μπλογκ της γαμάει και δέρνει και τώρα η φάτσα μου είναι μπροστά μπροστά στην σελίδα της. Γ+Δ δεν ήθελα να κλέψω τα φώτα της δημοσιότητας, να steal your thunder, απλά το δοκίμασα και δεν ξέρω τι παίζει.

Ταινίες που κατέστρεψαν τον γυναικείο εγκέφαλο

Επέστρεψα. Το προηγούμενο ποστ-κεραυνός, για το οποίο ζητάω τη συγνώμη του αναγνωστικού κοινού λόγω του κάπως χμμμ.... ψιλοσάϊκο-οργισμενο-παθιασμένου χαρακτήρα του, γράφτηκε σε μια σκοτεινή σπηλιά την ώρα που έπαιζα μανιασμένα Μπαχ σε ένα εκκλησιαστικό όργανο φορώντας μια μαύρη κάπα σαν μαθητής της σχολής Χόγκουορτζ, με βλέμμα θολό. Ας βγούμε λοιπόν από την σπηλιά του σκότους δειλά στο φως, με θέμα τις ταινίες που κατέστρεψαν τον γυναικείο εγκέφαλο.

1. Μπρίτζετ Τζόουνς (και τα δύο)

Μου αρέσει η Μπρίτζετ Τζόουνς; Ναι. Την έχω δει δεκάδες φορές; Ναι. Έχω κάνει και εγώ το τεστ "σου ταιρίαζει ο Χιου Γκραντ ή ο Κόλιν Φερθ"; Ναι. Αλλά οκ, ας βάλουμε και λίγο τη λογική μας να δουλέψει για να βρούμε το υπόγειο λάθος μήνυμα. Η Μπρίτζετ είναι μια στρουμπουλή τριαντάρα με μαλλί άχυρο, ψιλοχαζούλα, αδέξια, ακατάστατη, μπεκρού, η δουλειά της είναι κάτι σαν του ρεπόρτερ Τσίλι σε γυναίκα, καταζητούμενη του fashion police, δεν ξέρει να βράζει ούτε αυγό, και στην δεύτερη ταινία αποκτά και ποινικό μητρώο. Και πού είναι το πρόβλημα; Πουθενά. Τώρα έρχεται το πρόβλημα. Στην ποδιά της Μπρίτζετ σφάζονται παλικάρια. Και όχι τυχαία παλικάρια, αλλά δύο από τους ωραιότερους άντρες του Χόλυγουντ. Ο ένας πανέμορφος, ζάμπλουτος, γοητευτικός παρουσιαστής. Ο άλλος πανέμορφος, ζάμπλουτος, γοητευτικός δικηγόρος. Και το μήνυμα είναι: ω εσύ απλή μετριότητα της διπλανής πόρτας, μην συμβιβαστείς με τον τεχνικό που ήρθε να σου φτιάξει η τηλεόραση, ούτε με τον δημόσιο υπάλληλο που σου προξενεύει η ξαδέρφη σου. Μην δεχθείς ίχνος κοιλίτσας και αραίωσης. Ένα εξοχικό στη Λούτσα δεν είναι αρκετό. Ο σικ διευθυντής σου, ο παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων και ο οσκαρούχος ηθοποιός πεθαίνουν να κατεβάσουν τις τεράστιες μπεζ κιλότες σου. Γιατί; Γιατί έχεις καλή ψυχή...

(Εδώ μια μικρή παρένθεση...Έχουμε φάει στη μάπα χιλιάδες ταινίες όπου ο φύτουκλας, άσχημος, άβγαλτος, αδέξιος πρωταγωνιστής ρίχνει μοντέλο-μαζορέτα απλά γιατί στην βραδιά της αποφοίτησης έκανε κάτι πολύ κουλ. Η Μπρίτζετ είναι μια σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτή την αντρική πλύση εγκεφάλου)

2. Pretty woman

Πόρνη που πιάνει της μπότες της με παραμάνα και συναναστρέφεται κοκάκηδες γνωρίζει υπερευαίσθητο χρηματιστή γιάπη, πάνε στην όπερα, κάνουν σεξ πάνω σε ένα πιάνο, και λίγο πριν αυτός μπει στο αεροπλάνο αποφασίζει ότι θέλει να περάσει την ζωή του μαζί της. Ευτυχώς εκεί τελειώνει η ταινία γιατί λίγο μετά θα είχαμε τα εξής : μάνα γιάπη αποκληρώνει γιάπη, γιάπης απολύεται, γιάπης γίνεται πρωτοσέλιδο, σόι γιάπη δεν τον καλεί στο thanks giving, γιάπης τα παίρνει κρανίο, κατηγορεί "αυτή την πουτάνα" για την τροπή της ζωής του, τριγυρνά στους δρόμους τραγουδώντας "ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα", πόρνη δυστυχεί και τρώει ξύλο ότι και να κάνει, σκοτώνονται την ώρα που αυτός οδηγάει πιωμένος το υποθηκευμένο φορτηγάκι τους κάπου στο Κλήβελαντ. Εγώ αυτή τη στιγμή σηκώνω χέρι και δηλώνω με τσαμπουκά ότι έχω κλείσει τον πρίγκηπα Harry της αγγλίας κι αν τολμήσει καμιά μαλάκω να χωθεί θα πιαστούμε ποστίς με ποστίς. Πόσο ρεαλιστικό είναι τώρα αυτό; Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι για να περνάει η ώρα ότι καποια στιγμή θα σκάσει μύτη στην ζωή σου μια εξαιρετική φορολογική δήλωση και θα αγοράσεις στους γονείς σου πισίνα, αλλά η υπερέκθεση σε ταινίες τύπου "να ο σωτήρας μου" έχει δημιουργήσεις χιλιάδες προικοθήρες που ξεφυλλίζουν τα κοσμικά ένθετα ψάχνοντας για εργένηδες. Η μόνη περίπτωση που μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί και να σου σκάσει γόνος οικογενείας-γαλαζοαίματος-λεφτάς είναι να έχεις ολοκληρώσει μια σημαντική θητεία σαν παρουσιάστρια μεσημεριανής ζώνης, δεν ξέρω ακριβώς τι παίζει από ένσημα, ρωτήστε τον Αυτιά.

3. Before sunrise - Before sunset

Δυο γνωρίζονται σε τραίνο, "αγαπιούνται" (και καλά...) και έρχεται το sunrise και φεύγουνε. Στο δεύτερο, καμιά δεκαετία μετά, έρχεται το sunset και φεύγουνε. Πώς να γράψω πώς, με τόση αδρεναλίνη!! Οκ, είναι ωραίες ταινίες, αλλά το υπόγειο καταστροφικό νόημα είναι μακράν πιο ύπουλο από των δυο προηγούμενων. Σε ωθεί στη δημιουργία ενός εξιδανικευμένου απωθημένου που έρχεται αντιμέτωπο με οτιδήποτε αληθινό. Σοβαρά τώρα, πόσο μπορείς να ξενερώσεις με κάποιον πριν φέξει; Δεν έχεις μυρίσει ούτε την πρωινή ανάσα του. Δεν τον έχεις δει να κόβει ατσούμπαλα τα νύχια των ποδιώνε. Δεν έχεις δει μια υποψία καφέ (και δεν μιλάω για το ρόφημα) στο βρακί του. Οπότε ο τύπος με τον οποίο κάπου-κάπως-κάποτε ανταλλάξατε ένα παθιασμένο βλέμμα και είπατε και δυο μπαρούφες είναι ο ιδανικός, ο τέλειος, ο γαμάτος. Είναι η τάπα που κερδίζει και σίγουρα θα τα έκανε όλα σωστά. Ενώ ο έρμος ο καθημερινός κοινός θνητός γκόμενος είναι ένα πλάσμα που ξυπνάει με τσίμπλες, αργεί στα ραντεβού και κάνει λάθη. "Ο τύπος που μου χάρισε ένα εισιτήριο λεωφορείου το 2005 δεν θα ξέχναγε ποτέ τα γενέθλιά μου!!! Θα με είχε βασίλισσα σου λέω, απορώ τι κάνω εγώ μαζί σου!!!"

ΚΑΙ Η ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ..................

4. Sex and the City (σειρά, ταινίες, τα πάντα όλα)

Νιώθω διχασμένη τώρα...Έχω δει κάθε επεισόδιο από δεκάδες φορές. Απλά δεν μπορώ να αντισταθώ, παρόλο που εκείνη την ώρα καταλαβαίνω ότι πρόκειται για μια διασκεδαστική αλλά άκρως παραπλανητική μπαρούφα ολκής. Είναι τόσο μεγάλη η καταστροφική δράση αυτής της σειράς στον γυναικείο εγκέφαλο, που θα πρέπει να βάλω και παραγράφους με αρίθμηση για να μην χαθώ στα νοήματα.

α. Carrie και Mr Big

Κάποια μέρα οι δημιουργοί του Sex and the city θα σταθούν μπροστά στον Θεό. Και θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ένα και μοναδικό πράγμα. Την φράση "Είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big". Είναι η παγκόσμια νούμερο ένα δικαιολογία για πάσης φύσεως κακές πληγωτικές σχέσεις. Είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση αυτός ο τύπος μου έχει βγάλει την πίστη, με έχει ακυρώσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο αλλά τον αγαπώ ακόμα και συνεχίζω γιατί είμαστε αδερφές ψυχές και εύχομαι να το καταλάβει στο ΚΑΠΗ τουλάχιστον, για να πάμε και καμιά εκδρομή στην Τήνο πριν πεθάνουμε.

Μπρονξ..."Ο Bobby-the killer-G πιάστηκε πάλι για κατοχή όπλου, εμπόριο ναρκωτικών και μαστροπεία και μπήκε για έβδομη φορά φυλακή. Αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Λονδίνο..." Ο James έμεινε πάλι άνεργος γιατί τον πιάσανε να πίνει. Τώρα περιμένω το τρίτο παιδί του και πάλι δεν έχουμε λεφτά να παντρευτούμε. Μπορεί να δουλεύω με την κοιλιά στο στόμα αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Καμπούλ..."Ο Ali πιστεύει ότι διατηρώ δεσμό με αυτό τον κύριο που πέρασε χτες έξω από την πόρτα μας. Αύριο έχει οριστεί ο λιθοβολισμός μου για τις 2. Αλλά δεν ανησυχώ, θα το μετανιώσει, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Σέρρες..."Ο Τάκης με χώρισε για πέμπτη φορά αυτό τον χρόνο. Η μητέρα του του είπε ότι είναι μόλις 38 χρονών και δεν χρειάζεται να ζορίζεται. Όταν έρθει η στιγμή και μεγαλώσει, θα του βρει αυτή κοπέλα από σπίτι. Αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Συμπέρασμα: όπου ακούς πολλά Carrie και Mr Big αργεί να ξημερώσει...

β. Παπούτσια

Οκ, τα παπούτσια είναι ωραία. Άλλα σε ομορφαίνουν, άλλα σε βολεύουν, άλλα σε ενυπωσιάζουν. Ως εκεί..Στην μετά sex and the city εποχή τα παπούτσια έχουν αναχθεί σε κάτι το θεϊκό. Πώρωση με της μάρκες. Τεστάκια στο facebook ποια γόβα Laboutin είσαι. Φωτογραφίες με παπούτσια. Όνειρα ζωής που αφορούν παπούτσια (!). Ας ηρεμήσουμε λίγο...Παπούτσια είναι, όχι η φιλοσοφική λίθος.

γ. Σαμανθισμός

Σαμανθισμός είναι το κίνημα των "τα σπάω", επιδεικτικά υπερερωτικών, επιδεικτικά υπερανεξάρτητων γυναικών, η αυτοπεποίθησή μου φαίνεται από το διάστημα, είμαι σκληρό καρύδι, κάνω τους άντρες κομπολόι, δεν έκλαψα ποτέ και άλλα τέτοια γραφικά. Απλά δεν με πείθει..Τον ασπάζονται κυρίως πουρέιτζερς που μείνανε ρέστες και κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν αυτό το γεγονός με πιο fashion και εύπεπτο τρόπο. Πόσες πραγματικές Σαμάνθες έχω γνωρίσει ως τώρα; Τέσσερις; Τρεις; Δύο; Μία;;;; Βασικά μόνο αυτήν στην τηλεόραση..

Και τώρα κάποια καλά παραδείγματα που αντί να σε χαζέψουν σου ανοίγουν τα μάτια...

Legally blonde

Η Elle, χαρωπή και έξυπνη, αλλά όχι ιδιαίτερα φιλόδοξη κορασίδα με αγαθοσύνη και ροζ ψυχοσύνθεση- έπιπλα-ρουχισμό έχει τον συμφοιτητή και φίλο της Warner κορώνα στο κεφάλι της. Ο Warner πιστεύει ότι μπορεί και καλύτερα σύμφωνα με το πλάνο της ζωής του και η Elle παίρνει πόδι εντελώς έξω από το μπλε (out of the blue). Ας πούμε πως την νιώθω..

Προσπαθώντας αυτή να γίνει το κάτι παραπάνω αρχικά για να ταιριάξει στο πλάνο του, μπαίνει στο Harvard και γίνεται μεγάλη δικηγορέσα. Και της αρέσει..Στην πορεία καταλαβαίνει πως αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε είναι συχνά κάτι λιγότερο από αυτό που όντως μας αξίζει. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά αγαθιάρες.

Οι γέφυρες του Μάντισον

Μεσήλικη νοικοκυρά που βαριέται γνωρίζει μεσήλικα φωτογράφο (ο άντρας της λείπει βεβαίως βεβαίως...). Και ενώ εδώ θα περίμενε κανείς σύμφωνα με την κινηματογραφική λογική να τα τινάξουν όλα στον αέρα και να τρέξουν προς το ηλιοβασίλεμα παρέα με τα πι τους, γίνεται το εξής κινηματογραφικά παράλογο, αλλά ουσιαστικά λογικό. Ο φωτογράφος φεύγει, ο άντρας της γυρνάει και η ζωή (όση απομένει τέλος πάντων) συνεχίζεται. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά παρορμητικές.

Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου

Τύπισσα μαθαίνει ότι ο κολλητός της παντρεύεται, ξαφνικά θυμάται ότι τον θέλει και αποφασίζει εντελώς εγωιστικά να του χαλάσει τον γάμο. Με τα πολλά, και αφού η νύφη της ρίχνει και ένα χέρι ξύλο, το χωνεύει ότι ο γαμπρός την άλλη θέλει και κάθεται στα αυγά της. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά εγωίστριες.

"Όχι, δεν χρειάζεται.." ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ;;;;;

Όχι, δεν χρειάζεται..Δεν χρειάζεται να διαθέσεις έστω μια ώρα από την μέρα σου. Δεν χρειάζεται να νιώσεις άβολα ούτε για ένα λεπτό παραπάνω. Δεν χρειάζεται να αφήσεις τον άλλο να σου πει ότι έχει να πει, ούτε καν από ευγένεια. Ε λοιπόν χρειάζεται και παραχρειάζεται. Όλη αυτή την οργή που έχω μέσα μου δεν θα τη διοχετεύσω σε τίποτε άλλο. Ούτε στους γύρω μου, ούτε στον επόμενο, ούτε καν στον εαυτό μου. Αφού δεν θέλησες με τον καλό, ήρεμο τρόπο που σου προσφέρθηκε, ίσως γιατί τον έχεις συνηθίσει τόσο πολύ που έχεις πάψει να τον εκτιμάς, δες και τον άσχημο. Το αν χρειάζεται ή όχι δεν είναι δική σου απόφαση για να την πάρεις. Χρειάζεται για μένα. Πάρε λοιπόν λίγη ακόμα τροφή για το υπερεκτιμημένο εγώ σου, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα σου κάτσει και τόσο καλά στο στομάχι.

Αλλά γιατί περίμενα τόσο; Γιατί έπρεπε να περάσουν ένας χρόνος σχέσης, εφτά μήνες χώρια και δέκα μέρες επανασύνδεσης-παρωδία για να στα πω, χωρίς να με νοιάζει επιτέλους ούτε ίχνος η γνώμη που θα σχηματίσεις ή το αν θα σε στεναχωρήσω; Ίσως γιατί έχει και η αντοχή τα όριά της. Και εδώ που τα λέμε έχεις αρκετά προτερήματα που με κράταγαν στο περίμενε. Ή μάλλον έτσι τα έβλεπα εγώ.

Καταρχήν "με αγαπάς". Ακόμα και εκείνη την ώρα με αγαπούσες. Τόλμησες και το ξεστόμισες την ώρα που με έκανες κομμάτια. Δεν τρελαίνεσαι άδικα με το stand up comedy. Ακολούθησε αυτή την κλίση σου. Εμένα πάντως με έπεισες.

Είσαι πολύ τρυφερό αγόρι. Όλα κι όλα. Όταν σφάζεις το κάνεις πάντα με το γάντι. Ακόμα κι όταν έφευγα από το σπίτι σου, εντελώς καταρρακωμένη, ήθελες να με βοηθήσεις με το παλτό μου. Πάλι καλά που δεν μου έδωσες και τίποτα κουπόνια του σούπερ μάρκετ για να αγοράσω φτηνά τα χαρτομάντιλα. Δεν ήθελες να το δοκιμάσουμε για την δική μου προστασία. Για να μην στεναχωρηθώ. Παρόλα αυτά να κρατάγαμε και την επαφή. Να ερχόμουν στο επισκεπτήριο. Να μου έστελνες φωτογραφίες. Γιατί άραγε; Μήπως για να σου περάσει εσένα και να κάτσει ομαλά η μετάβαση; Όχι φυσικά. Για μένα. Για το καλό μου. Ακόμα και το "όχι δεν χρειάζεται" ήταν άλλη μια απόδειξη τρυφερότητας. Όχι γιατί σου ήταν άβολο. Απλά για το καλό μου. Κοίτα να δεις πόσα πράγματα για το καλό μου..Μυστήριο πράγμα που δεν νιώθω και τόσο καλά...

Είσαι λογικός και ξεκάθαρος. Και δυστυχώς εγώ είμαι "αθεράπευτα ρομαντική" και παράλογη. Δεν το αρνούμαι. Αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι έτσι συνέχεια..Έτσι βγήκα. Δεν έχω κουμπάκι on/off για να διαλέγω την λογική ή παράλογη πλευρά κατά βούληση και όπως με συμφέρει. Να ξαναμπαίνεις στην ζωή μου. Να είμαστε μαζί για δυο βδομάδες. Να με αποκαλείς κοπέλα σου (και όχι των δύο βδομάδων). Να με συστήνεις σε φίλους σου τους οποίους δεν με προόριζες να ξαναδώ. Να κάνεις ζήλιες και χαριτωμενιές. Να λες τα κλασσικά μεγάλα φαφλατάδικα λόγια σου. Να βγαίνεις από μόνος σου για καφέ με φίλες μου και να τις διαβεβαιώνεις για τις προθέσεις σου. Να τολμάς να λες ακόμα και στην ίδια την αδερφή μου ότι θα την ξαναδείς (πού άραγε;;; μήπως εννοούσες τυχαία;;;;).

Και ξαφνικά, ώ τι θαύμα!!! Κάποιος επανεφεύρει τη λογική. Κάτσε, γιατί εδώ μιλάμε για ανακάλυψη..Μετά από όλο αυτό το παράλογο χάος, δεν μπορούμε να το δοκιμάσουμε στο φανταρικό. Γιατί απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ!!! Γιατί ο Μήτσος ο Γκοτζίλας, ο Μπάμπης ο Σουγιάς και ο Τάκης ο Πεταλούδας είπαν ότι δεν τραβάει. Γιατί έτσι είναι. Γιατί έτσι πάει. Έτσι, γιατί περίεργα την είδα κλπ. Ενώ το δυο βδομάδες και μετά κόβεται, χωρίς να αφήνεις καν ένα περιθώριο αλλαγής γνώμης είναι λογικό. Είναι τόσο μαθηματικά λογικό που έχει και δική του συνάρτηση. Την f(otigoustarw)=(oeautoulismou)x. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο. Αλλά εδώ είναι το θέμα, πέραν λογικής και παραλόγου. Ότι δεν υπάρχουν δύσκολες σχέσεις. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δεν θέλουν. Και έχεις αποδείξει περίτρανα ότι μπορείς να τα πας εξίσου σκατά και στα εύκολα. Εγώ ήθελα. Ακριβώς γιατί ΣΕ ήθελα. Και εγώ μάλιστα θα ήμουν και έξω. Θα ήμουν το στήριγμα. Και ξέρεις ότι θα ήμουν άψογη. Αν θες να αποφασίζεις με δυο μέτρα και δυο σταθμά και να χαϊδεύεις τα μούσια σου πωρωμένος από την τετράγωνη λογική με την οποία σε προίκισε η φύση, σκέψου λίγο καλύτερα. Είναι στραβά ο γιαλός ή μήπως στραβά αρμενίζεις;

Όσο για το ξεκάθαρος τι να πω...Η αλήθεια είναι ότι έχεις εξαιρετική άρθρωση. Ως εκεί! Υπάρχει το θα δούμε, το όχι και το ναι. Και όταν παίρνω θα δούμε, αυτό ακριβώς περιμένω και εγώ. Κανένας δεν σου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Δεν ήταν ούτε δύσκολο ούτε, προς θεού, παράλογο να θέλω να το συνεχίσω με κάποιον που υποστηρίζει ότι και ο ίδιος με θέλει. Ότι με αγαπάει και κάτι παραπάνω. Όταν σου είπα να αναβάλουμε την απόφαση του φανταρικού δεν γύρισες να μου πεις ότι δεν υφίσταται καν απόφαση. Όταν με έβλεπες να ανοίγομαι δεν μίλησες. Όταν με είδες να ψάχνω εναγωνίως δουλειά στην Αθήνα για να το κάνω πιο εύκολο για μας δεν είπες τίποτα. Όταν με έβλεπες να ξεφτιλίζομαι κυριολεκτικά την ώρα που οι φίλες σου μου έδιναν συμβουλές για τις άδειες δεν είπες τίποτα. Με άφησες να ελπίζω άδικα ότι είσαι εκεί και το εννοείς. Ότι δεν γύρισες για να κάνεις την ντόλτσε βίτα σου. Ότι "δοκιμάζουμε και όπως βγει" σημαίνει όντως δοκιμάζουμε, και όχι προαποφασίζουμε. Ήθελα και εγώ τον χρόνο μου. Για αυτό δεν το έθιξα από την αρχή. Και τελικά είδα ότι μπορώ να είμαι καλά μαζί σου. Γιατί όταν γύρισες μου έδωσες μεγάλη επιρροή. Μου έδωσες την δύναμη να σε πληγώσω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Έστω και για δυο βδομάδες. Δεν θέλησα ούτε στιγμή να σε εκδικηθώ, αλλά να δοκιμάσω σε νέα βάση. Το λάθος για το οποίο με κατηγορείς είναι ότι πίστεψα σε σένα, αντί να δώσω μια επιπόλαιη αρνητική απάντηση. Και αυτό δεν είναι αθεράπευτος ρομαντισμός. Είναι σεβασμός στα θέλω μου και αισιοδοξία. Και δεν είναι καν λάθη..

Με έχεις κουράσει πάρα πολύ. Δεν έφυγα για να χαλάσω τις τελευταίες μέρες σου. Άλλωστε για δυο βδομάδες δεν με ήθελες; Τι δύο, τι μια..Μικρή διαφορά για σένα. Αλλά για μένα τεράστια διαφορά που μου μαύρισες την ψυχή για άλλη μια φορά. Έχω κουραστεί να σε συγχωρώ κάθε ρημαδοφορά που δεν ξέρεις τι θέλεις. Έχω κουραστεί κάθε φορά να σκέφτομαι ότι δεν είσαι κακός, απλά λίγο μπερδεμένος. Ότι περνάς μια φάση. Φάση με τον στρατό, φάση με το μεταπτυχιακό, λες και ο κόσμος θα πρέπει να σταματήσει να γυρίζει για να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ζήσει και να νιώσει.

Τελικά χρειαζόταν να γίνει κι αυτό. Για να σταματήσω να σε συγχωρώ πλέον. Για να καταλάβω ότι αξίζω και μπορώ και καλύτερα. Και να σταματήσω να τρέφω ελπίδες ότι κάποια μέρα, κάπως, θα είμαστε καλά μαζί. Ότι είσαι για μένα. Το περίεργο είναι ότι ούτε καν μου λείπεις. Δεν περίμενα ποτέ ότι κάποτε θα νιώσω τέτοια οργή και αηδία που θα πάψει να μου λείπει κάποιος τον οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες κράταγα από το χέρι και πίστευα ότι είχα τον κόσμο όλο. Λυπάμαι όμως τον εαυτό μου. Γιατί έχασα 393 + 10 = 403 μέρες από την ζωή μου αγαπώντας κάτι λιγοστό και μέτριο. Λυπάμαι όμως περισσότερο εσένα, γιατί έχασες έναν άνθρωπο με Α κεφαλαίο που σε αγάπησε ειλικρινά. Εγώ 403 μέρες θα ξαναβρώ. Αλλά εσύ γυναίκα, φίλη, ερωμένη σαν εμένα όχι. Τώρα λοιπόν που θα πας στρατό, κάποια στιγμή θα διαλυθούν οι φαντασιώσεις σου ότι είσαι στο Ιράκ με βόμβες να σκάνε τριγύρω. Και θα έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο που θα φτάνει όχι για ένα, αλλά για εκατό τηλεφωνήματα. Στις άδειες θα πηδάς άψυχα τα κήτη με τα οποία σε προμηθεύει ο φιλικός σου περίγυρος. Και κάπου ανάμεσα στις κενές σου ώρες και τα κήτη θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Και το ξέρω. Και εσύ το ξέρεις.

Αλλά τότε "όχι, δεν χρειάζεται"..

Just tell me what you've got to say to me
I've been waiting for so long to hear the truth
It comes as no surprise at all you see
So cut the crap and tell me that we're through

Now I know your heart, I know your mind
You don't even know you're bein' unkind
So much for all your highbrow Marxist ways
Just use me up and then you walk away
Boy, you can't play me that way

Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

When I saw my best friend yesterday
She said she never liked you from the start
Well me, I wish that I could claim the same
But you always knew you held my heart

And you're such a charming, handsome man
Now I think I finally understand
Is it in your genes, I don't know
But I'll soon find out, that's for sure
Why did you play me this way

Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

Well I guess what they say is true
I could never spend my life with a man like you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

ΛΕΠΑ: a man of honour vs Μεγάλος Παπάρας

Χαράματα. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Κάπου μακριά ακούγεται ένα βιολί που κλαίει. Η πρώτη καλημέρα ενός αγουροξυπνημένου αηδονιού. Τ' αηδόνια δεν σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες. Το μηδέν σου με σφαδάζει. Η υπόνοια του μπεζ, ο δισταγμός του σομόν..
Η στιγμιαία απόπειρά μου για τη δημιουργία ενός σοβαρού-ποιητικού μπλογκ πήγε εξαρχής άπατη μόνο και μόνο από την παρουσία του Λεπά πάνω από τα αηδόνια, τα μπεζ και τα σομόν. Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν κοιμήθηκα. Έχω άγχος για την αυριανή μέρα. Και καούρες στο στομάχι. Και σπυράκια που έχω να δω από το γυμνάσιο. Μου μαλακίζεται η περίοδος. Σε τηλεοπτικά δεδομένα είμαι σφαίρα έτοιμη για το Νησί. Κάπου μεταξύ νύστας και ξαγρύπνιας, παρακολούθησης τελεμάρκετινγκ και ντοκυμαντέρ, διλημάτων καφέ ή χαμομηλιού, youtube ή you(....knowwhat), κατάλαβα ότι οι πιθανότητές μου να κοιμηθώ ήταν πλέον ελάχιστες. Η τελευταία μου ελπίδα ήταν να πάω στο happy place μου μπας και ηρεμίσω. Το happy place έχει ροζέ ουρανό, μυρίζει τσουρέκι, χνουδωτά πλασματάκια κάνουν ζουζουνιές και εκεί, πάνω στις ζουζουνιές, (γιατί ακόμα και στο ιδεατό σκάνε ασχετίλες στο μυαλό) βγαίνει το μεγαλύτερο ζουζούνι. Το πιο τσαχπίνικο-σκαμπρόζικο, το ωραιότερο πλά-ζε-μα του κό-ζε-μου, ο Λεπά.
Τί να πρωτοπείς; Για το χαμόγελο ξωτικού - μόλις έκανα αταξίες; Αυτό το ανεπαίσθητο κάτι από κατσαρίδα; Για την κίνηση από χυτό μέταλλο κάθε που σηκώνει το μικρόφωνο στον αέρα για ένα μιλλισεκόντ, ίσα για να σε μαγνητίσει; Για την μικρή παύση που αφήνει ανάμεσα στις συλλαβές εκτινάσσοντας την αγωνία στα ύψη; Σοβαρά τώρα. Τον πάω τον Λεπά. Μεγάλη απώλεια από το just the two of us χθες. Σε αντίθεση με τους χίλιους δυο, κουλτουριάρηδες και digital fm, έντεχνους και λαϊκούς, είναι ο μόνος που τολμά να μην παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά. Χωρίς το επιτηδευμένο του και καλά cool που προσπαθεί να δείξει άνετος, αλλά την βλέπεις την αγωνία στο μάτι μην κάνει κάτι στραβά και τα ακούσει μετά από τον μάνατζερ. Χωρίς την πίεση του να φανεί ότι νεανίζει. Φαντάσου τώρα πενηνταφεύγα τραγουδιστή να γυρίζει βιντεοκλίπ που να υποδύεται χαρακτήρα videogame με ζωές, αποστολές και απ'όλα (μαγικά χαλιά). Στα 80's, πάνω στις μεγάλες επιτυχίες είχε βγάλει μέχρι και άρωμα. Το όνομα αυτού "le pa". Με γαλλικό αξάν. Όχι πες μου. Πόσο πιο μπροστά;; Κι όμως γίνεται.. Σπάνιο εύρημα που μπορείτε να δείτε ολόκληρο μόνο στο τηλεάστυ, μεγάλες ώρες, και εννοείται κατά τύχη. Αν το φεγγάρι είναι ολόγιομο και έχεις αγνή ψυχή, μπορεί να ανοίξεις την τηλεόραση και να πετύχεις την τηλεταινία "24 ώρες με έναν σταρ". Πρωταγωνιστεί ο Λεπά και υποδύεται τον εαυτό του. Συλλεκτικό κομμάτι..

Και από τον man of honour περνάμε στον man of dishonour...Δεν λέμε ονόματα, δεν κάνουμε χαρακτηρισμούς, δεν βρίζουμε εδώ, απλά και μόνο για να συννενούμαστε ας τον πούμε Μεγάλο Παπάρα.. Εν συντομία ΜιΠι. Ο ΜιΠι ξεκίνησε σαν μια ενδιαφέρουσα γνωριμία χωρίς πολλές δεσμεύσεις. Και οι δύο με κάποια συναισθηματικά μπαγκάζια από τις προηγούμενες σχέσεις μας, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε να μείνει το πράγμα ως έχει. Όμορφα πράγματα, κανονισμένα νοικοκυρεμένα. Ώσπου κάποια στιγμή έκανε το λάθος των λαθών σε αυτές τις περιπτώσεις. Το γνωστό "Εγώ δεν θέλω σχέση, αλλά θέλω να θες εσύ. Γιατί; Γιατί έτσι!!!". Ποτ πουρί από πούστικες μεθόδους:
-Εδώ πρωτοφιλιθήκαμε. Θυμάσαιιιιιι;;;;
-Να σου κρατάω το χέρι;
-Έλα να δούμε αγγαλίτσα τηλεόραση....
-Μόνο εσύ με κάνεις και νιώθω έτσι..
-Την επόμενη φορά που θα βγούμε θα πάμε εκεί. Και εκεί. Και εκεί (όλο το αθηνόραμα αράδιασε)
Τα όμορφη, σέξυ, ενδιαφέρουσα κλπ εννοείται πως περιλαμβάνονται στο στάνταρ πακέτο ψηστήρι και δεν τα μετράς καν..Μυστήρια η ψυχολογία του ανδρός..Αν δεν είχε ήδη συμβεί το τετελεσμένο, κάτι θα υποψιαζόμουνα για τις περίεργες γλύκες. Αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις και στη διαδικασία να σκεφτείς..Βρε λες;;; Μήπως να το δούμε αλλιώς τελικά;; Και εδώ συμβαίνει το μεγάλο παράδοξο. Απορώ πώς Λιακόπουλος και Χαρδαβέλας δεν το έχουν ερευνήσει ακόμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λειτουργεί. Ίσως να τους έρχεται με ειδοποίηση στο κινητό. Μπορεί να τους εμφανίζονται περίεργα σημάδια στους τοίχους. Ίσως το ανδρικό ένστικτο είναι το πιο υποεκτιμημένο πράγμα στη γη. Ακριβώς τη μέρα (όχι τον μήνα, ούτε καν την βδομάδα) που θα κάνεις την πρώτη σου συναισθηματική σκέψη για κάποιον, αυτός το διαισθάνεται. Και αναλόγως των προθέσεων μένει ή φεύγει. Είναι εκνευριστικά ακριβές. Δεν παρεκλίνει ούτε εικοσιτετράωρο. Και συνήθως δεν έχει καν αφορμή. Μπορεί να μην επικοινωνήσεις καθόλου μαζί του, δεν έχει καμία σημασία. Απλά την επόμενη μέρα κάτι θα του τύχει. Την μεθεπόμενη θα του ψοφήσει ο φέρμπυ και για καμιά βδομάδα το κινητό του θα έχει πρόβλημα.
Ως εδώ καλά. Μια συνηθισμένη μικρή ιστορία που απλά δεν έκατσε. Έστω και με την αισθηματική παγίδα πριν την εξαφάνιση. Δεν βαριέσαι..Είναι σαν να συγκρίνεις την εγχείρηση ανοιχτής καρδίας (άσχημος χωρισμός την άνοιξη) με το βγάλσιμο μιας παρανυχίδας. Τι είναι λοιπόν αυτό που καθιστά αυτό τον τύπο Μεγάλο Παπάρα;
Ε λοιπόν το συγκεκριμένο άτομο δεν είχε απλά ένα μικρό συναισθηματικό μπαγκάζι. Είχε ολόκληρη την παραγωγή delsey και samsonite μαζί. Είναι δε τόσο μεγάλο το μπαγκάζι που όχι μόνο έγινε επανασύνδεση, αλλά το παντρεύεται κιόλας..Να ναι καλά το facebook και η ανυποψίαστη μέλλουσα νύφη με το ανοιχτό της προφίλ. Αν δεν ήμουν αυτό που είμαι θα της έστελνα άνετα mail: "Μήπως έχασε πρόσφατα ο γαμπρός τη βέρα του; Κάπου βρίσκει το ταμπόν μου". Παρεπιπτόντως ο ΜιΠι επικοινωνεί πλέον. Εγώ εννοείται πως όχι, για τους προφανείς ηθικούς λόγους.
Παπάρας λοιπόν..Όχι τόσο για μένα, που δεν με είχε και κάτι, αλλά για την κοπέλα. Τι να πεις...Αφερέγγυος...

Ας ακούσουμε το αντίθετο παράδειγμα και κάντε μου όλοι μια ομορφιά μυστήρια πλάσματα...!!!!