Απορία (κανονική απορία, όχι αλληγορικός τίτλος και έτσι)

Ρε παιδιά, ας μου απαντήσει κάποιος που ξέρει. Τι είναι αυτό το google friend connect? Είναι ένας χώρος που είναι μέσα και οι αναγνώστες σου και μπορείτε να μιλάτε και να κάνετε πίτσι-πίτσι; Έχει διαφορά το να είσαι σε κάποιο μπλογκ αναγνώστης από το να συνδέεσαι με google friend connect; Είναι κάτι σαν μπλογκο-msn; Γιατί αν είναι θέλω και εγώ. Και πώς το κάνουμε;

ΥΓ: έκανα μια απόπειρα στο μπλογκ της γαμάει και δέρνει και τώρα η φάτσα μου είναι μπροστά μπροστά στην σελίδα της. Γ+Δ δεν ήθελα να κλέψω τα φώτα της δημοσιότητας, να steal your thunder, απλά το δοκίμασα και δεν ξέρω τι παίζει.

Ταινίες που κατέστρεψαν τον γυναικείο εγκέφαλο

Επέστρεψα. Το προηγούμενο ποστ-κεραυνός, για το οποίο ζητάω τη συγνώμη του αναγνωστικού κοινού λόγω του κάπως χμμμ.... ψιλοσάϊκο-οργισμενο-παθιασμένου χαρακτήρα του, γράφτηκε σε μια σκοτεινή σπηλιά την ώρα που έπαιζα μανιασμένα Μπαχ σε ένα εκκλησιαστικό όργανο φορώντας μια μαύρη κάπα σαν μαθητής της σχολής Χόγκουορτζ, με βλέμμα θολό. Ας βγούμε λοιπόν από την σπηλιά του σκότους δειλά στο φως, με θέμα τις ταινίες που κατέστρεψαν τον γυναικείο εγκέφαλο.

1. Μπρίτζετ Τζόουνς (και τα δύο)

Μου αρέσει η Μπρίτζετ Τζόουνς; Ναι. Την έχω δει δεκάδες φορές; Ναι. Έχω κάνει και εγώ το τεστ "σου ταιρίαζει ο Χιου Γκραντ ή ο Κόλιν Φερθ"; Ναι. Αλλά οκ, ας βάλουμε και λίγο τη λογική μας να δουλέψει για να βρούμε το υπόγειο λάθος μήνυμα. Η Μπρίτζετ είναι μια στρουμπουλή τριαντάρα με μαλλί άχυρο, ψιλοχαζούλα, αδέξια, ακατάστατη, μπεκρού, η δουλειά της είναι κάτι σαν του ρεπόρτερ Τσίλι σε γυναίκα, καταζητούμενη του fashion police, δεν ξέρει να βράζει ούτε αυγό, και στην δεύτερη ταινία αποκτά και ποινικό μητρώο. Και πού είναι το πρόβλημα; Πουθενά. Τώρα έρχεται το πρόβλημα. Στην ποδιά της Μπρίτζετ σφάζονται παλικάρια. Και όχι τυχαία παλικάρια, αλλά δύο από τους ωραιότερους άντρες του Χόλυγουντ. Ο ένας πανέμορφος, ζάμπλουτος, γοητευτικός παρουσιαστής. Ο άλλος πανέμορφος, ζάμπλουτος, γοητευτικός δικηγόρος. Και το μήνυμα είναι: ω εσύ απλή μετριότητα της διπλανής πόρτας, μην συμβιβαστείς με τον τεχνικό που ήρθε να σου φτιάξει η τηλεόραση, ούτε με τον δημόσιο υπάλληλο που σου προξενεύει η ξαδέρφη σου. Μην δεχθείς ίχνος κοιλίτσας και αραίωσης. Ένα εξοχικό στη Λούτσα δεν είναι αρκετό. Ο σικ διευθυντής σου, ο παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων και ο οσκαρούχος ηθοποιός πεθαίνουν να κατεβάσουν τις τεράστιες μπεζ κιλότες σου. Γιατί; Γιατί έχεις καλή ψυχή...

(Εδώ μια μικρή παρένθεση...Έχουμε φάει στη μάπα χιλιάδες ταινίες όπου ο φύτουκλας, άσχημος, άβγαλτος, αδέξιος πρωταγωνιστής ρίχνει μοντέλο-μαζορέτα απλά γιατί στην βραδιά της αποφοίτησης έκανε κάτι πολύ κουλ. Η Μπρίτζετ είναι μια σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτή την αντρική πλύση εγκεφάλου)

2. Pretty woman

Πόρνη που πιάνει της μπότες της με παραμάνα και συναναστρέφεται κοκάκηδες γνωρίζει υπερευαίσθητο χρηματιστή γιάπη, πάνε στην όπερα, κάνουν σεξ πάνω σε ένα πιάνο, και λίγο πριν αυτός μπει στο αεροπλάνο αποφασίζει ότι θέλει να περάσει την ζωή του μαζί της. Ευτυχώς εκεί τελειώνει η ταινία γιατί λίγο μετά θα είχαμε τα εξής : μάνα γιάπη αποκληρώνει γιάπη, γιάπης απολύεται, γιάπης γίνεται πρωτοσέλιδο, σόι γιάπη δεν τον καλεί στο thanks giving, γιάπης τα παίρνει κρανίο, κατηγορεί "αυτή την πουτάνα" για την τροπή της ζωής του, τριγυρνά στους δρόμους τραγουδώντας "ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα", πόρνη δυστυχεί και τρώει ξύλο ότι και να κάνει, σκοτώνονται την ώρα που αυτός οδηγάει πιωμένος το υποθηκευμένο φορτηγάκι τους κάπου στο Κλήβελαντ. Εγώ αυτή τη στιγμή σηκώνω χέρι και δηλώνω με τσαμπουκά ότι έχω κλείσει τον πρίγκηπα Harry της αγγλίας κι αν τολμήσει καμιά μαλάκω να χωθεί θα πιαστούμε ποστίς με ποστίς. Πόσο ρεαλιστικό είναι τώρα αυτό; Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι για να περνάει η ώρα ότι καποια στιγμή θα σκάσει μύτη στην ζωή σου μια εξαιρετική φορολογική δήλωση και θα αγοράσεις στους γονείς σου πισίνα, αλλά η υπερέκθεση σε ταινίες τύπου "να ο σωτήρας μου" έχει δημιουργήσεις χιλιάδες προικοθήρες που ξεφυλλίζουν τα κοσμικά ένθετα ψάχνοντας για εργένηδες. Η μόνη περίπτωση που μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί και να σου σκάσει γόνος οικογενείας-γαλαζοαίματος-λεφτάς είναι να έχεις ολοκληρώσει μια σημαντική θητεία σαν παρουσιάστρια μεσημεριανής ζώνης, δεν ξέρω ακριβώς τι παίζει από ένσημα, ρωτήστε τον Αυτιά.

3. Before sunrise - Before sunset

Δυο γνωρίζονται σε τραίνο, "αγαπιούνται" (και καλά...) και έρχεται το sunrise και φεύγουνε. Στο δεύτερο, καμιά δεκαετία μετά, έρχεται το sunset και φεύγουνε. Πώς να γράψω πώς, με τόση αδρεναλίνη!! Οκ, είναι ωραίες ταινίες, αλλά το υπόγειο καταστροφικό νόημα είναι μακράν πιο ύπουλο από των δυο προηγούμενων. Σε ωθεί στη δημιουργία ενός εξιδανικευμένου απωθημένου που έρχεται αντιμέτωπο με οτιδήποτε αληθινό. Σοβαρά τώρα, πόσο μπορείς να ξενερώσεις με κάποιον πριν φέξει; Δεν έχεις μυρίσει ούτε την πρωινή ανάσα του. Δεν τον έχεις δει να κόβει ατσούμπαλα τα νύχια των ποδιώνε. Δεν έχεις δει μια υποψία καφέ (και δεν μιλάω για το ρόφημα) στο βρακί του. Οπότε ο τύπος με τον οποίο κάπου-κάπως-κάποτε ανταλλάξατε ένα παθιασμένο βλέμμα και είπατε και δυο μπαρούφες είναι ο ιδανικός, ο τέλειος, ο γαμάτος. Είναι η τάπα που κερδίζει και σίγουρα θα τα έκανε όλα σωστά. Ενώ ο έρμος ο καθημερινός κοινός θνητός γκόμενος είναι ένα πλάσμα που ξυπνάει με τσίμπλες, αργεί στα ραντεβού και κάνει λάθη. "Ο τύπος που μου χάρισε ένα εισιτήριο λεωφορείου το 2005 δεν θα ξέχναγε ποτέ τα γενέθλιά μου!!! Θα με είχε βασίλισσα σου λέω, απορώ τι κάνω εγώ μαζί σου!!!"

ΚΑΙ Η ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ..................

4. Sex and the City (σειρά, ταινίες, τα πάντα όλα)

Νιώθω διχασμένη τώρα...Έχω δει κάθε επεισόδιο από δεκάδες φορές. Απλά δεν μπορώ να αντισταθώ, παρόλο που εκείνη την ώρα καταλαβαίνω ότι πρόκειται για μια διασκεδαστική αλλά άκρως παραπλανητική μπαρούφα ολκής. Είναι τόσο μεγάλη η καταστροφική δράση αυτής της σειράς στον γυναικείο εγκέφαλο, που θα πρέπει να βάλω και παραγράφους με αρίθμηση για να μην χαθώ στα νοήματα.

α. Carrie και Mr Big

Κάποια μέρα οι δημιουργοί του Sex and the city θα σταθούν μπροστά στον Θεό. Και θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ένα και μοναδικό πράγμα. Την φράση "Είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big". Είναι η παγκόσμια νούμερο ένα δικαιολογία για πάσης φύσεως κακές πληγωτικές σχέσεις. Είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση αυτός ο τύπος μου έχει βγάλει την πίστη, με έχει ακυρώσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο αλλά τον αγαπώ ακόμα και συνεχίζω γιατί είμαστε αδερφές ψυχές και εύχομαι να το καταλάβει στο ΚΑΠΗ τουλάχιστον, για να πάμε και καμιά εκδρομή στην Τήνο πριν πεθάνουμε.

Μπρονξ..."Ο Bobby-the killer-G πιάστηκε πάλι για κατοχή όπλου, εμπόριο ναρκωτικών και μαστροπεία και μπήκε για έβδομη φορά φυλακή. Αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Λονδίνο..." Ο James έμεινε πάλι άνεργος γιατί τον πιάσανε να πίνει. Τώρα περιμένω το τρίτο παιδί του και πάλι δεν έχουμε λεφτά να παντρευτούμε. Μπορεί να δουλεύω με την κοιλιά στο στόμα αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Καμπούλ..."Ο Ali πιστεύει ότι διατηρώ δεσμό με αυτό τον κύριο που πέρασε χτες έξω από την πόρτα μας. Αύριο έχει οριστεί ο λιθοβολισμός μου για τις 2. Αλλά δεν ανησυχώ, θα το μετανιώσει, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Σέρρες..."Ο Τάκης με χώρισε για πέμπτη φορά αυτό τον χρόνο. Η μητέρα του του είπε ότι είναι μόλις 38 χρονών και δεν χρειάζεται να ζορίζεται. Όταν έρθει η στιγμή και μεγαλώσει, θα του βρει αυτή κοπέλα από σπίτι. Αλλά δεν ανησυχώ, ξέρω ότι με αγαπάει γιατί είμαστε όπως η Carrie και ο Mr Big".

Συμπέρασμα: όπου ακούς πολλά Carrie και Mr Big αργεί να ξημερώσει...

β. Παπούτσια

Οκ, τα παπούτσια είναι ωραία. Άλλα σε ομορφαίνουν, άλλα σε βολεύουν, άλλα σε ενυπωσιάζουν. Ως εκεί..Στην μετά sex and the city εποχή τα παπούτσια έχουν αναχθεί σε κάτι το θεϊκό. Πώρωση με της μάρκες. Τεστάκια στο facebook ποια γόβα Laboutin είσαι. Φωτογραφίες με παπούτσια. Όνειρα ζωής που αφορούν παπούτσια (!). Ας ηρεμήσουμε λίγο...Παπούτσια είναι, όχι η φιλοσοφική λίθος.

γ. Σαμανθισμός

Σαμανθισμός είναι το κίνημα των "τα σπάω", επιδεικτικά υπερερωτικών, επιδεικτικά υπερανεξάρτητων γυναικών, η αυτοπεποίθησή μου φαίνεται από το διάστημα, είμαι σκληρό καρύδι, κάνω τους άντρες κομπολόι, δεν έκλαψα ποτέ και άλλα τέτοια γραφικά. Απλά δεν με πείθει..Τον ασπάζονται κυρίως πουρέιτζερς που μείνανε ρέστες και κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν αυτό το γεγονός με πιο fashion και εύπεπτο τρόπο. Πόσες πραγματικές Σαμάνθες έχω γνωρίσει ως τώρα; Τέσσερις; Τρεις; Δύο; Μία;;;; Βασικά μόνο αυτήν στην τηλεόραση..

Και τώρα κάποια καλά παραδείγματα που αντί να σε χαζέψουν σου ανοίγουν τα μάτια...

Legally blonde

Η Elle, χαρωπή και έξυπνη, αλλά όχι ιδιαίτερα φιλόδοξη κορασίδα με αγαθοσύνη και ροζ ψυχοσύνθεση- έπιπλα-ρουχισμό έχει τον συμφοιτητή και φίλο της Warner κορώνα στο κεφάλι της. Ο Warner πιστεύει ότι μπορεί και καλύτερα σύμφωνα με το πλάνο της ζωής του και η Elle παίρνει πόδι εντελώς έξω από το μπλε (out of the blue). Ας πούμε πως την νιώθω..

Προσπαθώντας αυτή να γίνει το κάτι παραπάνω αρχικά για να ταιριάξει στο πλάνο του, μπαίνει στο Harvard και γίνεται μεγάλη δικηγορέσα. Και της αρέσει..Στην πορεία καταλαβαίνει πως αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε είναι συχνά κάτι λιγότερο από αυτό που όντως μας αξίζει. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά αγαθιάρες.

Οι γέφυρες του Μάντισον

Μεσήλικη νοικοκυρά που βαριέται γνωρίζει μεσήλικα φωτογράφο (ο άντρας της λείπει βεβαίως βεβαίως...). Και ενώ εδώ θα περίμενε κανείς σύμφωνα με την κινηματογραφική λογική να τα τινάξουν όλα στον αέρα και να τρέξουν προς το ηλιοβασίλεμα παρέα με τα πι τους, γίνεται το εξής κινηματογραφικά παράλογο, αλλά ουσιαστικά λογικό. Ο φωτογράφος φεύγει, ο άντρας της γυρνάει και η ζωή (όση απομένει τέλος πάντων) συνεχίζεται. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά παρορμητικές.

Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου

Τύπισσα μαθαίνει ότι ο κολλητός της παντρεύεται, ξαφνικά θυμάται ότι τον θέλει και αποφασίζει εντελώς εγωιστικά να του χαλάσει τον γάμο. Με τα πολλά, και αφού η νύφη της ρίχνει και ένα χέρι ξύλο, το χωνεύει ότι ο γαμπρός την άλλη θέλει και κάθεται στα αυγά της. Η κατάλληλη ταινία για υπερβολικά εγωίστριες.

"Όχι, δεν χρειάζεται.." ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ;;;;;

Όχι, δεν χρειάζεται..Δεν χρειάζεται να διαθέσεις έστω μια ώρα από την μέρα σου. Δεν χρειάζεται να νιώσεις άβολα ούτε για ένα λεπτό παραπάνω. Δεν χρειάζεται να αφήσεις τον άλλο να σου πει ότι έχει να πει, ούτε καν από ευγένεια. Ε λοιπόν χρειάζεται και παραχρειάζεται. Όλη αυτή την οργή που έχω μέσα μου δεν θα τη διοχετεύσω σε τίποτε άλλο. Ούτε στους γύρω μου, ούτε στον επόμενο, ούτε καν στον εαυτό μου. Αφού δεν θέλησες με τον καλό, ήρεμο τρόπο που σου προσφέρθηκε, ίσως γιατί τον έχεις συνηθίσει τόσο πολύ που έχεις πάψει να τον εκτιμάς, δες και τον άσχημο. Το αν χρειάζεται ή όχι δεν είναι δική σου απόφαση για να την πάρεις. Χρειάζεται για μένα. Πάρε λοιπόν λίγη ακόμα τροφή για το υπερεκτιμημένο εγώ σου, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα σου κάτσει και τόσο καλά στο στομάχι.

Αλλά γιατί περίμενα τόσο; Γιατί έπρεπε να περάσουν ένας χρόνος σχέσης, εφτά μήνες χώρια και δέκα μέρες επανασύνδεσης-παρωδία για να στα πω, χωρίς να με νοιάζει επιτέλους ούτε ίχνος η γνώμη που θα σχηματίσεις ή το αν θα σε στεναχωρήσω; Ίσως γιατί έχει και η αντοχή τα όριά της. Και εδώ που τα λέμε έχεις αρκετά προτερήματα που με κράταγαν στο περίμενε. Ή μάλλον έτσι τα έβλεπα εγώ.

Καταρχήν "με αγαπάς". Ακόμα και εκείνη την ώρα με αγαπούσες. Τόλμησες και το ξεστόμισες την ώρα που με έκανες κομμάτια. Δεν τρελαίνεσαι άδικα με το stand up comedy. Ακολούθησε αυτή την κλίση σου. Εμένα πάντως με έπεισες.

Είσαι πολύ τρυφερό αγόρι. Όλα κι όλα. Όταν σφάζεις το κάνεις πάντα με το γάντι. Ακόμα κι όταν έφευγα από το σπίτι σου, εντελώς καταρρακωμένη, ήθελες να με βοηθήσεις με το παλτό μου. Πάλι καλά που δεν μου έδωσες και τίποτα κουπόνια του σούπερ μάρκετ για να αγοράσω φτηνά τα χαρτομάντιλα. Δεν ήθελες να το δοκιμάσουμε για την δική μου προστασία. Για να μην στεναχωρηθώ. Παρόλα αυτά να κρατάγαμε και την επαφή. Να ερχόμουν στο επισκεπτήριο. Να μου έστελνες φωτογραφίες. Γιατί άραγε; Μήπως για να σου περάσει εσένα και να κάτσει ομαλά η μετάβαση; Όχι φυσικά. Για μένα. Για το καλό μου. Ακόμα και το "όχι δεν χρειάζεται" ήταν άλλη μια απόδειξη τρυφερότητας. Όχι γιατί σου ήταν άβολο. Απλά για το καλό μου. Κοίτα να δεις πόσα πράγματα για το καλό μου..Μυστήριο πράγμα που δεν νιώθω και τόσο καλά...

Είσαι λογικός και ξεκάθαρος. Και δυστυχώς εγώ είμαι "αθεράπευτα ρομαντική" και παράλογη. Δεν το αρνούμαι. Αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι έτσι συνέχεια..Έτσι βγήκα. Δεν έχω κουμπάκι on/off για να διαλέγω την λογική ή παράλογη πλευρά κατά βούληση και όπως με συμφέρει. Να ξαναμπαίνεις στην ζωή μου. Να είμαστε μαζί για δυο βδομάδες. Να με αποκαλείς κοπέλα σου (και όχι των δύο βδομάδων). Να με συστήνεις σε φίλους σου τους οποίους δεν με προόριζες να ξαναδώ. Να κάνεις ζήλιες και χαριτωμενιές. Να λες τα κλασσικά μεγάλα φαφλατάδικα λόγια σου. Να βγαίνεις από μόνος σου για καφέ με φίλες μου και να τις διαβεβαιώνεις για τις προθέσεις σου. Να τολμάς να λες ακόμα και στην ίδια την αδερφή μου ότι θα την ξαναδείς (πού άραγε;;; μήπως εννοούσες τυχαία;;;;).

Και ξαφνικά, ώ τι θαύμα!!! Κάποιος επανεφεύρει τη λογική. Κάτσε, γιατί εδώ μιλάμε για ανακάλυψη..Μετά από όλο αυτό το παράλογο χάος, δεν μπορούμε να το δοκιμάσουμε στο φανταρικό. Γιατί απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ!!! Γιατί ο Μήτσος ο Γκοτζίλας, ο Μπάμπης ο Σουγιάς και ο Τάκης ο Πεταλούδας είπαν ότι δεν τραβάει. Γιατί έτσι είναι. Γιατί έτσι πάει. Έτσι, γιατί περίεργα την είδα κλπ. Ενώ το δυο βδομάδες και μετά κόβεται, χωρίς να αφήνεις καν ένα περιθώριο αλλαγής γνώμης είναι λογικό. Είναι τόσο μαθηματικά λογικό που έχει και δική του συνάρτηση. Την f(otigoustarw)=(oeautoulismou)x. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο. Αλλά εδώ είναι το θέμα, πέραν λογικής και παραλόγου. Ότι δεν υπάρχουν δύσκολες σχέσεις. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δεν θέλουν. Και έχεις αποδείξει περίτρανα ότι μπορείς να τα πας εξίσου σκατά και στα εύκολα. Εγώ ήθελα. Ακριβώς γιατί ΣΕ ήθελα. Και εγώ μάλιστα θα ήμουν και έξω. Θα ήμουν το στήριγμα. Και ξέρεις ότι θα ήμουν άψογη. Αν θες να αποφασίζεις με δυο μέτρα και δυο σταθμά και να χαϊδεύεις τα μούσια σου πωρωμένος από την τετράγωνη λογική με την οποία σε προίκισε η φύση, σκέψου λίγο καλύτερα. Είναι στραβά ο γιαλός ή μήπως στραβά αρμενίζεις;

Όσο για το ξεκάθαρος τι να πω...Η αλήθεια είναι ότι έχεις εξαιρετική άρθρωση. Ως εκεί! Υπάρχει το θα δούμε, το όχι και το ναι. Και όταν παίρνω θα δούμε, αυτό ακριβώς περιμένω και εγώ. Κανένας δεν σου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Δεν ήταν ούτε δύσκολο ούτε, προς θεού, παράλογο να θέλω να το συνεχίσω με κάποιον που υποστηρίζει ότι και ο ίδιος με θέλει. Ότι με αγαπάει και κάτι παραπάνω. Όταν σου είπα να αναβάλουμε την απόφαση του φανταρικού δεν γύρισες να μου πεις ότι δεν υφίσταται καν απόφαση. Όταν με έβλεπες να ανοίγομαι δεν μίλησες. Όταν με είδες να ψάχνω εναγωνίως δουλειά στην Αθήνα για να το κάνω πιο εύκολο για μας δεν είπες τίποτα. Όταν με έβλεπες να ξεφτιλίζομαι κυριολεκτικά την ώρα που οι φίλες σου μου έδιναν συμβουλές για τις άδειες δεν είπες τίποτα. Με άφησες να ελπίζω άδικα ότι είσαι εκεί και το εννοείς. Ότι δεν γύρισες για να κάνεις την ντόλτσε βίτα σου. Ότι "δοκιμάζουμε και όπως βγει" σημαίνει όντως δοκιμάζουμε, και όχι προαποφασίζουμε. Ήθελα και εγώ τον χρόνο μου. Για αυτό δεν το έθιξα από την αρχή. Και τελικά είδα ότι μπορώ να είμαι καλά μαζί σου. Γιατί όταν γύρισες μου έδωσες μεγάλη επιρροή. Μου έδωσες την δύναμη να σε πληγώσω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Έστω και για δυο βδομάδες. Δεν θέλησα ούτε στιγμή να σε εκδικηθώ, αλλά να δοκιμάσω σε νέα βάση. Το λάθος για το οποίο με κατηγορείς είναι ότι πίστεψα σε σένα, αντί να δώσω μια επιπόλαιη αρνητική απάντηση. Και αυτό δεν είναι αθεράπευτος ρομαντισμός. Είναι σεβασμός στα θέλω μου και αισιοδοξία. Και δεν είναι καν λάθη..

Με έχεις κουράσει πάρα πολύ. Δεν έφυγα για να χαλάσω τις τελευταίες μέρες σου. Άλλωστε για δυο βδομάδες δεν με ήθελες; Τι δύο, τι μια..Μικρή διαφορά για σένα. Αλλά για μένα τεράστια διαφορά που μου μαύρισες την ψυχή για άλλη μια φορά. Έχω κουραστεί να σε συγχωρώ κάθε ρημαδοφορά που δεν ξέρεις τι θέλεις. Έχω κουραστεί κάθε φορά να σκέφτομαι ότι δεν είσαι κακός, απλά λίγο μπερδεμένος. Ότι περνάς μια φάση. Φάση με τον στρατό, φάση με το μεταπτυχιακό, λες και ο κόσμος θα πρέπει να σταματήσει να γυρίζει για να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ζήσει και να νιώσει.

Τελικά χρειαζόταν να γίνει κι αυτό. Για να σταματήσω να σε συγχωρώ πλέον. Για να καταλάβω ότι αξίζω και μπορώ και καλύτερα. Και να σταματήσω να τρέφω ελπίδες ότι κάποια μέρα, κάπως, θα είμαστε καλά μαζί. Ότι είσαι για μένα. Το περίεργο είναι ότι ούτε καν μου λείπεις. Δεν περίμενα ποτέ ότι κάποτε θα νιώσω τέτοια οργή και αηδία που θα πάψει να μου λείπει κάποιος τον οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες κράταγα από το χέρι και πίστευα ότι είχα τον κόσμο όλο. Λυπάμαι όμως τον εαυτό μου. Γιατί έχασα 393 + 10 = 403 μέρες από την ζωή μου αγαπώντας κάτι λιγοστό και μέτριο. Λυπάμαι όμως περισσότερο εσένα, γιατί έχασες έναν άνθρωπο με Α κεφαλαίο που σε αγάπησε ειλικρινά. Εγώ 403 μέρες θα ξαναβρώ. Αλλά εσύ γυναίκα, φίλη, ερωμένη σαν εμένα όχι. Τώρα λοιπόν που θα πας στρατό, κάποια στιγμή θα διαλυθούν οι φαντασιώσεις σου ότι είσαι στο Ιράκ με βόμβες να σκάνε τριγύρω. Και θα έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο που θα φτάνει όχι για ένα, αλλά για εκατό τηλεφωνήματα. Στις άδειες θα πηδάς άψυχα τα κήτη με τα οποία σε προμηθεύει ο φιλικός σου περίγυρος. Και κάπου ανάμεσα στις κενές σου ώρες και τα κήτη θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Και το ξέρω. Και εσύ το ξέρεις.

Αλλά τότε "όχι, δεν χρειάζεται"..

Just tell me what you've got to say to me
I've been waiting for so long to hear the truth
It comes as no surprise at all you see
So cut the crap and tell me that we're through

Now I know your heart, I know your mind
You don't even know you're bein' unkind
So much for all your highbrow Marxist ways
Just use me up and then you walk away
Boy, you can't play me that way

Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

When I saw my best friend yesterday
She said she never liked you from the start
Well me, I wish that I could claim the same
But you always knew you held my heart

And you're such a charming, handsome man
Now I think I finally understand
Is it in your genes, I don't know
But I'll soon find out, that's for sure
Why did you play me this way

Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

Well I guess what they say is true
I could never spend my life with a man like you

I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman

ΛΕΠΑ: a man of honour vs Μεγάλος Παπάρας

Χαράματα. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Κάπου μακριά ακούγεται ένα βιολί που κλαίει. Η πρώτη καλημέρα ενός αγουροξυπνημένου αηδονιού. Τ' αηδόνια δεν σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες. Το μηδέν σου με σφαδάζει. Η υπόνοια του μπεζ, ο δισταγμός του σομόν..
Η στιγμιαία απόπειρά μου για τη δημιουργία ενός σοβαρού-ποιητικού μπλογκ πήγε εξαρχής άπατη μόνο και μόνο από την παρουσία του Λεπά πάνω από τα αηδόνια, τα μπεζ και τα σομόν. Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν κοιμήθηκα. Έχω άγχος για την αυριανή μέρα. Και καούρες στο στομάχι. Και σπυράκια που έχω να δω από το γυμνάσιο. Μου μαλακίζεται η περίοδος. Σε τηλεοπτικά δεδομένα είμαι σφαίρα έτοιμη για το Νησί. Κάπου μεταξύ νύστας και ξαγρύπνιας, παρακολούθησης τελεμάρκετινγκ και ντοκυμαντέρ, διλημάτων καφέ ή χαμομηλιού, youtube ή you(....knowwhat), κατάλαβα ότι οι πιθανότητές μου να κοιμηθώ ήταν πλέον ελάχιστες. Η τελευταία μου ελπίδα ήταν να πάω στο happy place μου μπας και ηρεμίσω. Το happy place έχει ροζέ ουρανό, μυρίζει τσουρέκι, χνουδωτά πλασματάκια κάνουν ζουζουνιές και εκεί, πάνω στις ζουζουνιές, (γιατί ακόμα και στο ιδεατό σκάνε ασχετίλες στο μυαλό) βγαίνει το μεγαλύτερο ζουζούνι. Το πιο τσαχπίνικο-σκαμπρόζικο, το ωραιότερο πλά-ζε-μα του κό-ζε-μου, ο Λεπά.
Τί να πρωτοπείς; Για το χαμόγελο ξωτικού - μόλις έκανα αταξίες; Αυτό το ανεπαίσθητο κάτι από κατσαρίδα; Για την κίνηση από χυτό μέταλλο κάθε που σηκώνει το μικρόφωνο στον αέρα για ένα μιλλισεκόντ, ίσα για να σε μαγνητίσει; Για την μικρή παύση που αφήνει ανάμεσα στις συλλαβές εκτινάσσοντας την αγωνία στα ύψη; Σοβαρά τώρα. Τον πάω τον Λεπά. Μεγάλη απώλεια από το just the two of us χθες. Σε αντίθεση με τους χίλιους δυο, κουλτουριάρηδες και digital fm, έντεχνους και λαϊκούς, είναι ο μόνος που τολμά να μην παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά. Χωρίς το επιτηδευμένο του και καλά cool που προσπαθεί να δείξει άνετος, αλλά την βλέπεις την αγωνία στο μάτι μην κάνει κάτι στραβά και τα ακούσει μετά από τον μάνατζερ. Χωρίς την πίεση του να φανεί ότι νεανίζει. Φαντάσου τώρα πενηνταφεύγα τραγουδιστή να γυρίζει βιντεοκλίπ που να υποδύεται χαρακτήρα videogame με ζωές, αποστολές και απ'όλα (μαγικά χαλιά). Στα 80's, πάνω στις μεγάλες επιτυχίες είχε βγάλει μέχρι και άρωμα. Το όνομα αυτού "le pa". Με γαλλικό αξάν. Όχι πες μου. Πόσο πιο μπροστά;; Κι όμως γίνεται.. Σπάνιο εύρημα που μπορείτε να δείτε ολόκληρο μόνο στο τηλεάστυ, μεγάλες ώρες, και εννοείται κατά τύχη. Αν το φεγγάρι είναι ολόγιομο και έχεις αγνή ψυχή, μπορεί να ανοίξεις την τηλεόραση και να πετύχεις την τηλεταινία "24 ώρες με έναν σταρ". Πρωταγωνιστεί ο Λεπά και υποδύεται τον εαυτό του. Συλλεκτικό κομμάτι..

Και από τον man of honour περνάμε στον man of dishonour...Δεν λέμε ονόματα, δεν κάνουμε χαρακτηρισμούς, δεν βρίζουμε εδώ, απλά και μόνο για να συννενούμαστε ας τον πούμε Μεγάλο Παπάρα.. Εν συντομία ΜιΠι. Ο ΜιΠι ξεκίνησε σαν μια ενδιαφέρουσα γνωριμία χωρίς πολλές δεσμεύσεις. Και οι δύο με κάποια συναισθηματικά μπαγκάζια από τις προηγούμενες σχέσεις μας, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε να μείνει το πράγμα ως έχει. Όμορφα πράγματα, κανονισμένα νοικοκυρεμένα. Ώσπου κάποια στιγμή έκανε το λάθος των λαθών σε αυτές τις περιπτώσεις. Το γνωστό "Εγώ δεν θέλω σχέση, αλλά θέλω να θες εσύ. Γιατί; Γιατί έτσι!!!". Ποτ πουρί από πούστικες μεθόδους:
-Εδώ πρωτοφιλιθήκαμε. Θυμάσαιιιιιι;;;;
-Να σου κρατάω το χέρι;
-Έλα να δούμε αγγαλίτσα τηλεόραση....
-Μόνο εσύ με κάνεις και νιώθω έτσι..
-Την επόμενη φορά που θα βγούμε θα πάμε εκεί. Και εκεί. Και εκεί (όλο το αθηνόραμα αράδιασε)
Τα όμορφη, σέξυ, ενδιαφέρουσα κλπ εννοείται πως περιλαμβάνονται στο στάνταρ πακέτο ψηστήρι και δεν τα μετράς καν..Μυστήρια η ψυχολογία του ανδρός..Αν δεν είχε ήδη συμβεί το τετελεσμένο, κάτι θα υποψιαζόμουνα για τις περίεργες γλύκες. Αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις και στη διαδικασία να σκεφτείς..Βρε λες;;; Μήπως να το δούμε αλλιώς τελικά;; Και εδώ συμβαίνει το μεγάλο παράδοξο. Απορώ πώς Λιακόπουλος και Χαρδαβέλας δεν το έχουν ερευνήσει ακόμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λειτουργεί. Ίσως να τους έρχεται με ειδοποίηση στο κινητό. Μπορεί να τους εμφανίζονται περίεργα σημάδια στους τοίχους. Ίσως το ανδρικό ένστικτο είναι το πιο υποεκτιμημένο πράγμα στη γη. Ακριβώς τη μέρα (όχι τον μήνα, ούτε καν την βδομάδα) που θα κάνεις την πρώτη σου συναισθηματική σκέψη για κάποιον, αυτός το διαισθάνεται. Και αναλόγως των προθέσεων μένει ή φεύγει. Είναι εκνευριστικά ακριβές. Δεν παρεκλίνει ούτε εικοσιτετράωρο. Και συνήθως δεν έχει καν αφορμή. Μπορεί να μην επικοινωνήσεις καθόλου μαζί του, δεν έχει καμία σημασία. Απλά την επόμενη μέρα κάτι θα του τύχει. Την μεθεπόμενη θα του ψοφήσει ο φέρμπυ και για καμιά βδομάδα το κινητό του θα έχει πρόβλημα.
Ως εδώ καλά. Μια συνηθισμένη μικρή ιστορία που απλά δεν έκατσε. Έστω και με την αισθηματική παγίδα πριν την εξαφάνιση. Δεν βαριέσαι..Είναι σαν να συγκρίνεις την εγχείρηση ανοιχτής καρδίας (άσχημος χωρισμός την άνοιξη) με το βγάλσιμο μιας παρανυχίδας. Τι είναι λοιπόν αυτό που καθιστά αυτό τον τύπο Μεγάλο Παπάρα;
Ε λοιπόν το συγκεκριμένο άτομο δεν είχε απλά ένα μικρό συναισθηματικό μπαγκάζι. Είχε ολόκληρη την παραγωγή delsey και samsonite μαζί. Είναι δε τόσο μεγάλο το μπαγκάζι που όχι μόνο έγινε επανασύνδεση, αλλά το παντρεύεται κιόλας..Να ναι καλά το facebook και η ανυποψίαστη μέλλουσα νύφη με το ανοιχτό της προφίλ. Αν δεν ήμουν αυτό που είμαι θα της έστελνα άνετα mail: "Μήπως έχασε πρόσφατα ο γαμπρός τη βέρα του; Κάπου βρίσκει το ταμπόν μου". Παρεπιπτόντως ο ΜιΠι επικοινωνεί πλέον. Εγώ εννοείται πως όχι, για τους προφανείς ηθικούς λόγους.
Παπάρας λοιπόν..Όχι τόσο για μένα, που δεν με είχε και κάτι, αλλά για την κοπέλα. Τι να πεις...Αφερέγγυος...

Ας ακούσουμε το αντίθετο παράδειγμα και κάντε μου όλοι μια ομορφιά μυστήρια πλάσματα...!!!!

Πώς να χάσετε έναν άντρα (1) - Ο απόλυτος οδηγός αποβίωσης

Αυτός που μαθαίνει από τα λάθη του είναι έξυπνος. Αυτός που μαθαίνει από τα λάθη των άλλων είναι σοφός. Το παρακάτω πόνημα, ένα απόσταγμα χρόνιας σοφίας των μαλακιών που έχω κάνει και παρατήρησης των μαλακιών που έχουν κάνει άλλοι, είναι η μικρή συνεισφορά μου για μια σοφότερη μπλογκόσφαιρα. Ο οδηγός πώς να κερδίσετε έναν άντρα θέλει κάποιες βελτιώσεις. Ο οδηγός πώς να κρατήσετε μακροχρόνια τoν άντρα που κερδίσατε είναι ακόμα στην αφιέρωση της πρώτης σελίδας. Αλλά αυτός εδώ ο οδηγός είναι (δυστυχώς!) πλήρης και δίνει μια γροθιά στο κατεστημένο που θέλει τους απανταχού μπλόγκερς υπερεπιτυχημένους γητευτές γυναικών και ερωτικές πλανεύτρες bitches.

Level 1 : Η αρχή μιας υγιούς γνωριμίας (κοινώς αποκλείωνται ημίτρελοι, δεσμευμένοι και άνθρωποι που μένουν μακρύτερα από όσο σε πάει το ΚΤΕΛ)

• Μπορείς να βρεθούμε;; Μπορώ...Φυσικά και μπορείς..7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες τη μέρα. Κυριακές και αργίες. Εθνικές επετείους. Ανήμερα πρωτοχρονιά στην αλλαγή της ώρας. Μπράβο 24ωρη καντίνα!

• Βγάλτα όλα έξω - ειδικά αν τα έχεις και λίγο προκλητικά. Θα έβγαζε ποτέ το penthouse μέσα στην καφετέρια να χαζέψει; Εδώ δεν θα έβγαζε τις χάρτινες, πόσο μάλλον τη ζωντανή αναπαράσταση..

• Ντύσου σαν καλόγρια. Οι γκέισες γοητεύανε τους άντρες δείχνοντας τον καρπό του χεριού τους. Δεν υπάρχουν πια γκέισες. Φόρα καλού κακού κάνα φουστανάκι..

• Το μαγαζί είναι άθλιο, η μουσική υποτονική και so last year, το πεχά του νερού απαράδεκτο, η μπλούζα του λάθος, η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα άνω του κανονικού και το τραπέζι κουνάει. Η γνώμη είναι καλή, η σπασαρχιδιά όχι. Μόνη σωτηρία αν έχει χάσει πρόσφατα την γιαγιά του και έρθεις να αναπληρώσεις το κενό.

• Μούγκα στη στρούγγα. Η μούγκα δεν είναι μυστήριο.

• Ψέματα. Στα πρώτα ραντεβού θα δώσεις κάποιες πληροφορίες για τον εαυτό σου. Και καλά θα κάνεις να είναι αληθινές, γιατί όλα θα φανούν στο level 2, πιθανόν με δυσάρεστες εκπλήξεις για αυτόν..Αν σκάσει μύτη με μπλούζα sepultura σπίτι σου, μην τρέξεις να ξεκρεμάσεις τις αφίσες του Μαζωνάκη. Κανείς δεν ερωτεύτηκε με μουσικά ή κινηματογραφικά κριτίρια. Κανένας δεν ψάχνει το ακριβές αντίγραφό του. Στο πρώτο ραντεβού της προηγούμενης σχέσης μου παραδέχτηκα σε κολλημένο με ροκ κιθαρίστα ότι πεθαίνω για Λεπά (πόσο χειρότερα;;;;). Είμασταν μαζί από το ίδιο βράδυ.

• Αν είσαι ικανή να τον φέρεις σε στύση στην μέση του μαγαζιού στις 5 το απόγευμα είσαι απολύτως ικανή και να το κάνεις μαζί του. Καλύτερα να πεις "είμαι αξύριστη" παρά "δεν νιώθω έτοιμη", δεν είναι ηλίθιος. Και ναι, θα νευριάσει. Όχι από πόθο. Από νεύρα.

• Παράγοντας σεξ. Αυτές οι μαλακίες τύπου "κάντον να περιμένει ένα μήνα" είναι ότι χειρότερο έχει κυκλοφορήσει σε μύθο. Μπορεί να περιμένεις έναν μήνα και να τον χάσεις. Μπορεί να το κάνεις άμεσα και να καταλήξετε μαζί. Το παν είναι η πρόθεση. Το κάνεις για σένα ή για αυτόν; Αντίστοιχα δεν το κάνεις για σένα ή για αυτόν; Οι άντρες έχουν το μαγικό ένστικτο να καταλαβαίνουν πότε προσπαθείς με το ζόρι να τους βάλεις στο βρακί σου και καθόλου δεν τους αρέσει αυτό..

• Προς θεού, μην γίνεις ντίρλα..Εκτός από το άσχημο θέαμα αυξάνεις και τις πιθανότητες να συμβεί το παρακάτω..

• Μπορεί να αναρρώνεις από το τέλος μιας σχέσης. Μπορεί να είσαι έξω και το μόνο που θες να κάνεις είναι να αρχίσεις να λες πώς στο μπιπ μπόρεσε να σου φερθεί έτσι ο παλιομπίπ και τα σχετικά. Ο τελευταίος των τελευταίων που πρέπει να ξέρει τον πόνο σου είναι το καινούργιο σου ραντεβού. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσεις να λες τον πόνο σου-στον τοίχο. Ακόμα και να μείνει για το level 2 θα κάνετε πολύ κακή αρχή με το φάντασμα του άλλου να πλανάται πάνω από τη σχέση σας. Ακόμα και η θετική προς αυτόν σύγκριση, παραμένει σύγκριση. Η άγνοια είναι δύναμη.

• Πολύ μεγάλες κακίες..Ακόμα κι αν είσαι ο θυληκός Ψινάκης και του τη λες τσουχτερά και περίτεχνα, μην ξεχνάς ότι είσαι σε ραντεβού, όχι σε διαγωνισμό για την ανάδειξη της καλυτερης ευφυούς προσβολής. Αν μείνει το κάνει για ένα και μόνο λόγο: όταν κάποια στιγμή χαθούν οι αναστολές μεταξύ σας θα τον βρεις στο σπίτι ντυμένο σκυλάκι να σου ζητάει να τον τιμωρήσεις επειδή ήταν πολύ πολύ κακό παιδί.

• Άστον να σε αγγίξει - φίλησει κλπ. Αν το πας από την αρχή στο φιλικό, εκεί θα παραμείνει.

• Άκουσε τη δίψα σου. Μεγάλο λάθος! Μπορεί να τον θες τόσο πολύ που να ψώνισες καινούργια ρούχα μόνο και μόνο για το επόμενο ραντεβού σας. Δεν είναι ανάγκη να το ξέρει.

• Εδώ που τα λέμε το να θες κάποιον τόσο πολύ από το καλημέρα σας δεν είναι ποτέ καλό σημάδι. Δείχνει μεγάλη ανασφάλεια και δυστυχώς θα το καταλάβει κι ο ίδιος όσο και να το κρύβεις.

• Δεν είστε ακόμα μαζί! Μην του δίνεις και προς θεού μην του ζητάς αναφορά κινήσεων.

Ας πούμε ότι δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω! Τότε, εκτός βέβαια αν υπάρχουν καταστάσεις που δεν είναι στο χέρι μας (πράγμα που συμβαίνει αρκετά συχνά), είμαστε στην αρχή μιας σχέσης. Το level 1 δεν είναι ποτέ το πιο δύσκολο (στο επόμενο ποστ έρχεται ζουμερό level 2 - εκεί είναι τα μεγάλα δράματα). Είναι όμως το πιο ιδιότροπο. Η παραμικρή μαλακία μπορεί να χαλάσει τη δουλειά χωρίς να υπάρχει επιστροφή. Δόξα τω θεώ όμως, έχουμε να περάσουμε τόσα πολλά level 1 στη ζωή μας που ακόμα και η χειρότερη στραβή έχει το γέλιο της. Ευτυχώς εδώ λες "τι είχαμε τι χάσαμε". Στο κάτω κάτω, όπως έλεγε και η διαφήμιση έχει πλάκα να ψάχνεις το Τζόκερ!!!
Ακόμα και για την Natasha Bedingfield που θέλει απεγνωσμένα να γίνει μάνα (από τα πιο αληθινά τραγούδια που βγήκαν ποτέ - πρέπει να έχασε πολλούς γκόμενους μετά από αυτό)

Αυτοσχέδιο τεστ προσωπικότητας: "ποιος κινηματογραφικός ήρωας είστε;"

1. Έχετε πάσης φύσεως εμμονές και κολλήματα;

• Όχι
• Καμιά φορά
• Το 90% της εγκεφαλικής μου δραστηριότητας αφορά εμμονές και κολλήματα

Απάντηση: γ

2. Σας έχουν χαρακτηρίσει ποτέ δολοπλόκο και ιντριγκαδόρο;

• Όχι
• Σπάνια
• Από τον παιδικό σταθμό και μετά, ναι..

Απάντηση: γ

3. Νιώθετε μια περίεργη έλξη για δαχτυλιδάκια και λοιπά μπλινγκ-μπλινγκ;

• Όχι
• Μόνο δαχτυλίδια γάμου
• Μου αρέσει οτιδήποτε γυαλίζει

Απάντηση: γ

4. Αλλάζετε συχνά γνώμη;

• Όχι, είμαι βράχος
• Μόνο όταν χρειάζεται
• Μπορώ ως το τέλος αυτού του τεστ να αλλάξω την απάντησή μου;

Απάντηση: γ

5. Σας αρέσει να κάνετε κακόβουλα αστεία δήθεν για πλάκα;

• Γιατί να το κάνω αυτό;
• Καμιά φορά..
• Φυσικά. Είναι το αλατοπίπερο της ζωής.

Απάντηση: γ

6. Πόσο συχνά σας λένε "δεν το περίμενα αυτό από σένα";

• Ποτέ. Οι κινήσεις μου είναι προκαθορισμένες
• Σπάνια
• Συνέχεια! Είμαι άνθρωπος των εκπλήξεων. Συναρπαστικό, ε;;;

Απάντηση: γ

7. Μιλάτε με τον εαυτό σας;

• Τι στον πούτσο τρέχει με αυτό το τεστ;;;
• Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..
• Πάντα, ελεύθερα και απεριόριστα

Απάντηση: γ

8. Όταν μιλάτε με εσάς καταλαβαίνετε τι σας λέτε;

• Είστε ανώμαλοι. Δεν συνεχίζω
• .................... Ε;;;
• Αν δεν σε καταλάβεις εσύ, ποιος θα σε καταλάβει;

Απάντηση: γ

9. Συμπληρώστε την φράση: Είσαι το ..........................

• Πουτανάκι μου
• Καλύτερό μου
• Πολύτιμό μου

Απάντηση: γ

10. Τελικά, ποιος παίρνει τις αποφάσεις για αυτά που κάνετε;

• Εγώ
• Εγώ, αλλά παίρνω και καμιά γνώμη
• Όταν λείπω εγώ, τις παίρνει το άλλο εγώ. Αλλά μετά μου λέει τι έκανε και τσακωνόμαστε

Απάντηση: γ

Γαργαλιστικό αίσθημα αγωνίας και προσμονής...Τι θα βγώ άραγε; Μια δυναμική Λάρα Κρόφτ; Ένας γλυκούλης Γουίνι; Ένας...Ώπ! Βγήκε το αποτέλεσμα!

Είσαι το γκόλουμ

Είναι αλήθεια...Είμαι το γκόλουμ...Πάω να κάνω κάτι καλό και μετά κάνω κάτι άλλο. Μπορεί να είμαι στη φάση των καλύτερων δυνατών προθέσεων και να τα καταστρέφω όλα με μια ανυπέρβλητων διαστάσεων μαλακία. Παραπαίω αιωνίως ανάμεσα στο "master is good-we love master" και το "master hates us-kill master".
Στη συντριπτική πλειοψηφία είμαι το καλό γκόλουμ, εκεί που κάνει μπανάκι στον καταρράκτη και χαζοχαίρεται. Η εμπιστοσύνη στους άλλους βγάζει τον καλύτερο εαυτό μου, αλλά η αμφιβολία και το ένστικτο ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι έχω κατά οποιονδήποτε τρόπο εξαπατηθεί, ή ότι δεν γνωρίζω όλα όσα θα ήθελα βγάζει πλευρές μου που καμιά φορά εκπλήσουν ακόμα και εμένα. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι γίνεται ενστικτωδώς. Σαν να λειτουργώ με αυτόματο mode on-mode off.
Αυτό το προσωπικό μου roller-coaster συχνά με βασανίζει. Δυστυχώς όχι μόνο εμένα αλλά και τους ανθρώπους γύρω μου. Έστω κι αν συνήθως γέρνει προς την καλή πλευρά, υπάρχουν πάντα εκείνες οι στιγμές που από Σμίγκολ, γίνεσαι στα μάτια του άλλου σκέτο γκόλουμ..
Αυτές οι σκέψεις με απασχολούν συχνά. Τις ανακίνησε όμως η πρόσφατη έξαρση ασυναίσθητης γκολουμιάς μου προς τον Σάμγουαϊζ Γκάμτζι με αφορμή κάτι που με πείραξε πολύ, κάτι φαινομενικά ασήμαντο που όμως βρήκε πολύ κακή φλέβα, αλλά δεν τόλμησα να το πω...Και προφανώς εκεί εγένετο γκόλουμ...
Ο Σαμγουάϊζ μπορεί να με διαβάζει και να χαμογελάει. Μπορεί να με διαβάζει και να ξινίζει. Μπορεί να με διαβάζει και να ξύνει τα παπάρια του από πλήξη. Μπορεί να τα έχει πάρει τόσο πολύ κρανίο που να μην με διαβάσει και ποτέ του, γιατί τόσο κινηματογραφικά όσο και στην πραγματικότητα είναι πολύ ξερό κεφάλι. Το γκόλουμ όμως οφείλει μια συγνώμη...
Κακό γκόλουμ: mode off.

Σε έναν ιδανικό κόσμο...

....κάποιος εφευρίσκει επιτέλους το σαμπουάν για στεγνό λούσιμο.

....υπάρχει ο έξυπνος θερμοσίφωνας. Με έναν απλό χρονοδιακόπτη ο θερμοσίφωνας ανάβει μόνος του 20 λεπτά προτού έρθει η ώρα να ξυπνήσεις. Τέρμα η αναμονή μεταξύ ξυπνήματος και ντουζ. Τέρμα το προσωπικό μου καθημερινό, δια βίου πρωινό δράμα. Πρέπει με το που ξυπνάω να πάρω το χαπάκι του θυροειδή και να μην φάω/πιώ τίποτα για τουλάχιστον μισή ώρα. Είναι η πιο κενή ώρα στο σύμπαν. Το χειμώνα δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο γιατί το νερό είναι ακόμα μπούζι. Ούτε να πιείς τον καφέ σου μπορείς. Το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να σε ξαναπάρει ο ύπνος και να αργήσεις στη δουλειά ή να κάθεσαι με τα χέρια σταυρωμένα και να κλαίς αυτή την πολύτιμη μισή ώρα πρωινού ύπνου που μόλις έχασες κοιτώντας το κενό.

....καθιερώνεται ο θεσμός "η γιαγιά της πολυκατοικίας" και λύνεται επιτέλους το πρόβλημα των χαμηλών συντάξεων. Πόσες φορές δεν έχετε λιγουρευτεί το κατσικάκι με πατάτες που μυρίζει από τον κάτω όροφο ενώ εσείς τρώτε την σκέτη εργένικη μακαρονάδα σας; Σας κάνει καρδιά να φτιάξετε μπριαμ και να το φάτε μόνοι σας; Η γιαγιά της πολυκατοικίας έναντι ενός ποσού πχ των 5 ευρώ σας ταίζει υγιεινά και οικονομικά σε σχέση με το οποιοδήποτε ντελίβερι. Αντί να χώσει στον φούρνο μια μερίδα κατσικάκι χώνει πέντε-έξι και έχει και κέρδος. Μπόνους: λύνεται το πρόβλημα της αποξένωσης στη σύγχρονη μεγαλούπολη.

....όχι άλλα τραβήγματα!! Ποια απίστευτη διάνοια σκέφτηκε ότι το αντισυλληπτικό χάπι πρέπει να είναι γυναικείο; Εγώ θα αφήσω τον γκόμενό μου έγγυο;; Αφού το σπέρμα κάνει τη ζημιά. Να λυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα. Aphtha να ο προορισμός της πορείας σου σαν φαρμακοποιός!
Μπόνους: αγαπητέ άντρα, σαν στυλοβάτης της αντισύλληψης μπορείς να είσαι σίγουρος ότι καμία δεν θα μείνει έγγυος. Ούτε η γκόμενά σου, ούτε το one night stand. Και δεν θα βρεθείς απότομα γαμπρός επειδή κάποια "ξέχασε" να πάρει το χάπι της.

....υπάρχει μαξιλάρι εμποτισμένο σε αιθέρια έλαια λεβάντα-χαμομήλι. Αντίο αυπνία! (όλα εγώ θα τα σκέφτομαι τέλος πάντων;;)

....τέλος το παραπλανητικό φλερτ στα μπαρ! Με την ειδική συσκευή που εντοπίζει τους παλμούς της καρδιάς και την αύξηση της θερμότητας στο σώμα μπορείς να καταλάβεις αν αυτός με τον οποίο κοιτάζεσαι γουστάρει να κάνετε κονέ ή θέλει απλά επιβεβαίωση τύπου "μαζεύω τηλέφωνα για να ζηλεύουν οι κολλητοί μου και την παίζω μόνος μου στη σκέψη του πόσο τα σπάω". Τα αντίστοιχα πλεονεκτήματα προκύπτουν φυσικά και για τους άντρες χρήστες που εντοπίζουν έτσι τις ξινές που τους παίζουν.

....με τη βοήθεια της παραπάνω συσκευής κάνουμε μια νέα γνωριμία. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε κάνα χρόνο για να έρθει σε κάποιον από τους δύο η επιφοίτηση ότι τελικά δεν ταιριάζετε. Με το πρώτο φιλί ο αναλυτής συμβατότητας DNA θα σας δείξει αν μπορείτε να κάνετε χωριό.
Μπόνους: φωτογραφία του πιθανού μελλοντικού παιδιού σας. Έτσι δεν θα υπήρχαν άθλιες σειρές σαν την μικρούλα Πάτυ.

....όλες απολαμβάνουμε τα οφέλη από το νέο σούπερ σερβιετάκι! Το χρώμα αλλάζει ανάλογα με το αν έχεις ωορηξία, ύποπτα μικρόβια, αν έμεινες έγκυος κλπ κλπ.

....το ψυγείο από εχθρός γίνεται σύμμαχος της δίαιτας. Έχεις μέσα μια σοκολάτα και θες να την τσακίσεις ολόκληρη; Δεν θα σε αφήσει το ίδιο σου το ψυγείο. Η σοκολάτα χωρίζεται σε κομματάκια και τοποθετείται το καθένα σε ειδική θήκη. Μπορείς να φας μόνο ένα κομματάκι τη μέρα. Αν πας να κάνεις παρασπονδία το ψυγείο θα κλειδώσει ηλεκτρονικά το ντουλαπάκι με την σοκολάτα για να βάλεις μυαλό.

....ο χωρισμός δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος με τις νέες τάσεις στο savoir vivre!
-Αγάπηηηηη! Γύρισα!
-Τι κάνεις μωράκι μου; Πέρνα... Ποιος είναι αυτός που έφερες μαζί σου;
-Από δω ο Αντώνης. Είναι γνωστός μου. Θα σου εξηγήσω...
-..........(παύση απορίας)
-Τελευταία σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα να χωρίζαμε. Και σκέφτηκα ότι αφού δεν σε θέλω εγώ καλύτερα να σε έχει κάποιος άλλος. Δεν θέλω να μείνεις μοναχούλα σου...Τον Αντώνη τον επέλεξα σύμφωνα με τα γούστα σου.
-Μου αρέσει!!! Μα τι γλυκός που είσαι...Πες μου κι άλλα για αυτόν...
-Έχει όλες τις πληροφορίες στο καρτελάκι που έχω στο λαιμό του.
- 23 πόντοι;;;; Ετήσιο εισόδημα 100.000 ευρώ; Να σαι καλά καρδούλα μου!! Και δεν κομπλάρεις;
- Όχι, είμαι ανώτερος. Και κάτι ακόμα... Εδώ σου έχω μια πρόσκληση για Γονίδη να βγεις να τα σπάσεις, μια συνδρομή για spa να ανανεωθείς, ένα κοσμηματάκι από του Καίσαρη να με θυμάσαι και μια φωτογραφία μου από την τουαλέτα για να ξενερώσεις μια ώρα αρχύτερα.
- Τι άψογος, τι κύριος, τι αδαμάντινος χαρακτήρας!!!

....το αντιολισθητικό πατάκι του μπάνιου διαθέτει ενσωματωμένο power plate. Η φράση "όταν βγαίνω από το μπάνιο νιώθω άλλος άνθρωπος" βρίσκει επιτέλους και πρακτική εφαρμογή.

....έχεις τον ραδιoφωνικό σταθμό που ταιριάζει με την διάθεσή σου. Πχ θέλεις να ακούσεις κάτι ευδιάθετο, αλλά όχι από τα τραγούδια που ήδη έχεις. Θέλεις κάτι καινούργιο, πιο απρόβλεπτο, θέλεις ραδιόφωνο!! Πέφτεις σε χαρωπό τραγούδι. Τέλεια!! Και ξαφνικά σου πετάει έναν Θηβαίο ας πούμε. Αυτό ήταν...Πάει...Έμεινες με το mojo στο χέρι.
Πάμε σε άλλη περίπτωση. Έρχεται "πρόσωπο" στο σπίτι. Δεν θέλεις τώρα να ανοίξεις το pc και να ψάχνεις..Θέλεις κάτι αυθόρμητο και γρήγορο. Πέφτεις σε σταθμό με μπαρυγουαϊτ-ιές. Και εκεί που έχει δημιουργηθεί το κλίμα της περίπτηξης σου πετάει διαφήμηση "Ελαφρομπετόν - μονώσεις Νίκος Πάπαρος και σία όμικρον έψιλον, εικοστό χιλιόμετρο Πάτρας-Αγρινίου. Η έξυπνη λύση στις μονώσεις!!"
Αντί για τόσους και τόσους σταθμούς που παίζουν ότι να ναι αχταρμά θα μπορούσε να υπάρχει:
-ο σταθμός του ερωτευμένου στις αρχές
-ο σταθμός της αγάπης που έχει δέσει στο χρόνο
-ο σταθμός του άνευ λόγου καψούρη
-ο σταθμός του νευρικού
-ο σταθμός του αισιόδοξου
-ο σταθμός του Μονάχου με πέταξε άχου η μαύρη μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου

....και τέλος σε έναν ιδανικό κόσμο ένα άνθρωπος με το δικό μου πρωτοπόρο-υπερφανταστικό πνεύμα δεν θα έψαχνε εναγωνίως για δουλειά...

Κλασσικές παραξενιές γονιών

1. "Πασχαλίτσααααα!!! Φέρε μου το τηλεκοντρόλ! " (παρομοίως νερό-γυαλιά-οτιδήποτε)
Προθυμοποιείσαι να σταματήσεις αυτό που κάνεις για να βοηθήσεις και παρατηρείς έκπληκτος ότι το τηλεκοντρόλ-νερό-γυαλιά-οτιδήποτε βρίσκεται σε απόσταση μισού μέτρου από τον αιτούντα.

2. Παρόμοιο με το 1, αλλά εδώ απαιτούνται και σπουδαίες ικανότητες μαντικής και ενόρασης επιπέδου Μύριαμ και Τζόσουα. Ακολουθεί επεξηγηματικός διάλογος:
- Πασχαλίτσα φέρε μου εκείνο.
-Ποιο;;;;
-Εκείνο μωρέ που είναι εκεί πέρα.. (το γονεϊκό χέρι δείχνει σε μια απόσταση που καλύπτει το μισό σπίτι)
-Που;;;
-Στην κουζίνα. Εκείνο μωρέ στο συρτάρι..Αι! Μπιτ χαϊβάνι είσαι;
-Ποιο συρτάρι;
-Το πάνω.
-Ποιο από όλα;
-Καλά, ξένη είσαι εδώ μέσα; Από το πάνω συρτάρι, φέρε μου το μπλε.
-Ποιο μπλε;;; Τι πράγμα είναι αυτό το μπλε; Τι θέλεις να φέρω τέλος πάντων;;;
-Έχω τόσην ώρα που σου λέω να μου φέρεις το μπλε το μπολ το μεγάλο!!! Άντε να πάω να το φέρω εγώ!! Τί άχρηστα παιδιά έκανα, γιατί με βασανίζεις θεέ μου;;

3. Ακολουθεί συνήθως μετά από εκρήξεις γονεϊκής απογοήτευσης όπως η παραπάνω. Ξεκινά με την μνημειώδη φράση "εγώ στην ηλικία σου" Αναφέρεται πάντα σε επιτεύγματα του παρελθόντος αλλά παρουσιάζει διαφοροποιήσεις. Αν για παράδειγμα η μάνα παντρεύτηκε μικρή θα χρησιμοποιήσει το επιχείρημα "εγώ στην ηλικία σου κράταγα οικογένεια". Αν παντρεύτηκε μεγάλη θα πει ότι άλλες σε αυτή την ηλικία κράταγαν οικογένεια. Υπάρχουν άπειρα θέματα και παραλαγές για όλα τα γούστα και τις εμπειρίες. Σίγουρα όμως θα χρησιμοποιηθεί η φράση "εγώ στην ηλικία σου διάβαζα με κερί". Απάλευτο αν έχεις να κάνεις με τον πατέρα μου. Τι μπορείς να θέσεις απέναντι στο επιχείρημα "εγώ στην ηλικία σου μπάρκαρα και πήγα στη Λιβύη μόνος μου"; Έχει κερδίσει κατά κράτος. End of discussion. Κατεβάζεις την ουρά στα σκέλια και φεύγεις.

4. Πιθανή συνέχεια του 3. Αναφέρεται στους μελλοντικούς φόβους των γονιών.
Ποιος θα μου βάλει ένα ποτήρι νερό
Καλά είναι και στο γηροκομείο
Εγώ έχω κάνει το κουμάντο μου και δεν έχω ανάγκη κανένα
Μόνο μην τολμήσετε μεθαύριο να μου πείτε να κρατάω τα παιδιά σας
Όλα τα παραπάνω φυσικά ξεκινούν με ασήμαντες αφορμές όπως η εύρεση του μεγάλου μπλε μπολ.

5. Οι πατεράδες βλέπουν ΠΑΝΤΑ ταινίες με ρωμαϊκές χλαμύδες, γουέστερν και θέματα από τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Εν πάση περιπτώσει ταινίες θεωρούνται μόνο αυτές στις οποίες κάποιος σώζει κάποιον άλλο από οτιδήποτε.

6. Οι περισσότερες μάνες είναι κρυφά ερωτευμένες με τον Σπύρο Παπαδόπουλο και βλέπουν πάντα "Στην υγειά μας". Στις ταινίες προτιμούν οτιδήποτε εποχής διαδραματίζεται στην αγγλική εξοχή (Τζέην Έυρ, Περηφάνια και Προκατάληψη και πάει λέγοντας)

7. Τα οικογενειακά ταξίδια ξεκινάνε το χάραμα. Γιατί από τις εννιά και μετά "έχει πιάσει μεσημέρι". Ακόμα κι αν έχετε να πάτε ως την διπλανή πόλη (σε επίπεδα Ελλάδας, όχι Σιβηρίας).

8. Δεν νοούνται οικογενειακές διακοπές χωρίς να επισκεφθείται τις τοπ εκκλησίες-μοναστήρια της περιοχής. Ακόμα κι αν η επαφή σας με την θρησκεία περιορίζεται στην λειτουργία της Ανάστασης.

9. Εδώ που τα λέμε βέβαια με το που θα πάρουν σύνταξη όλοι οι γονείς γίνονται πιο θρήσκοι. Ακόμα και οι πατεράδες.

10. Ευελιξία στις απόψεις. Εδώ πέφτει πάλι επεξηγηματικός διάλογος:
-Με ποιον μιλούσες στο τηλέφωνο;
-Με τη φίλη μου τη Μαρία
-Ποια Μαρία; Αυτή που έχει κάνει μεταπτυχιακό και τώρα δουλεύει στην τράπεζα που αρραβωνιάστηκε και πήρε αμάξι;
-Ναι, αυτή...
-Είδες η Μαρία;;; Μέσα σ'ολα η Μαρ....Ε! Που πας τώρα;;;;
-Θα βγω
-Με ποιον;
-Με τη Μαρία
-Σπίτι δεν έχει αυτή η Μαρία να κάτσει μέσα; Γονείς δεν έχει; Ήθελα να ξερα τι κάνετε εκεί που πάτε...

11. Υπερβάλλον μητρικός ζήλος. Είναι η μέρα μιας σημαντικής εξόδου. Έχεις διαλέξει μετά από μεγάλη στυλιστική προσπάθεια τι θα φορέσεις. Τα έχεις προβάρει. Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου να προκαλεί κύματα θαυμασμού. Και πριν ντυθείς χτυπάει το τηλέφωνο. Όταν ξαναγυρνάς στο δωμάτιο τα ρούχα σου έχουν κάνει φτερά από εκεί που τα άφησες. Τα βρίσκεις τελικά σε μια λεκάνη στο μπάνιο να μουλιάζουν στο tide. Δεν έχει σημασία που ήταν ήδη καθαρά. Οποιοδήποτε ρούχο βρεθεί αφύλαχτο εκτός ντουλάπας έστω και για πέντε λεπτά, είναι υποψήφιο για πλύσιμο.

12. Εκεί γύρω στα πενήντα αρχίζουν να πλέκουν το εγκώμιο σε φαγητά όπως οι φακές, το σπανακόρυζο, τα φασολάκια κλπ. Ίσως επειδή για τα επόμενα χρόνια έχουν ανάγκη να το πιστέψουν.

13. Δε υπάρχει πιο ηλίθιο και απορρημένο βλέμμα στο σύμπαν από αυτό ενός πατέρα που μαθαίνει για πρώτη φορά ότι η κόρη του έχει περίοδο.

14. Από κάποια ηλικία και μετά η μάνα σου αρχίζει να σε συμβουλεύει για τα ερωτικά σου (οι σωστότερες συμβουλές παρεπιπτόντως). Τότε είναι που καταλαβαίνεις πως έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις κομματάκι...

15. Οι γονείς προσπαθούν πολύ να δείχνουν ξενέρωτοι για να περνάνε τα σωστά πρότυπα. Άμα δουν ότι μεγάλωσες βγάζουν στη φόρα τις αλητείες της νιότης. Μέχρι και σέικ χορεύουν..

Περιμένω τις δικές σας προσθήκες!!!

Ούζο όταν πιείς γίνεσαι ευθύς..

έκανα πέντε λεπτά να βρω το λάπτοπ. άλλα τόσα να το ανοίκσω. Πάτησα τρεις φορές λάθος κωσδικό για το βλογσποτ. Αλλά να μαι λοιπόν εδώ στο μπλογκ'άκι μου στις τρεις το βράδυ μετά από μια πολύ ωραία νύχτα ποπυ ήπια τα κέρατά μου. Είχα και ένα παγωτό στην κατάψυξη αλλά νομιζω μου το έφαγε η μ'ανα μου. ΄Το ήθελα τώρα που θα γύρναγα. Τέλος πάντων. μην πάει χαμένο το με το πΑγωτό το τρέξιμο το απόγευμα.

Αλλαγή παραγράφου. στο θέμα μας. Λοιπον είχα πολύ καιρό να περάσω καλά. Πραγματικά καλά. Όχι μαιμου καλά. Κάποτε το να περνάω καλά΄ήταν συνύθεια και έλεγες άντε, πάλι καλά περάσαμε.. Αλλά μετά έγινα πολύ χάλια εντελώς. Και ήμου και κάτι μήνες ακόμα χάλια. Αλλ΄ά τελευταία περνάω όμορφα. και όχι μόνο αμα είναι βράδυ και πιώ κατιτίς. Είχα ξεχάσει πώε είναι. Η μέρα που πρωτοένιωσα ότι είμαι καλά ήταν πολύ έκπληξη

Μα τι γράφω, ο χριστός κκαι παναγία!!! Τώρα έφαγα δυο φρυγανιές και χαζοέστρωσα. Τέσπα, είμαι καλά μετά από καιρό και θέλησα να το αποτυπώσω. Έχοντας μια σχετική συνείασθηση των μαλακιών που γράφω λέω να τις κρατήσω σαν σουβενίρ βραδυάς. Όταν είμαστε καλά δεν πρέπει να το θεώρούμε δεδομένο ή απλό πράγμα. Είναι πάντα πολύτιμο. και επειδή μου είχε λείψει, τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύτιμο είναι να διασκεδάζεις με την ψυχή σου και να νιώθεις ο εαυτός σου και ακόμα καλύτερα.
Το μπλογκ λέγεται καλά κρασσά. Τυχαίο;;; Δεν το νομίζω!!! (τα καρασσά ήταν εξαιρετικά)
και ένα ωραίο τραγούδι από σήμερα!!!

Ζω (έτσι απλά και βαρετά)

Έκανα δυο τσιγάρα μπας και σκεφτώ κάτι αξιοπρεπές για πρόλογο. Δεν μπορώ. Από το να επιταχύνω την άφιξη του καρκίνου καλύτερα να αρχίσω να γράφω ότι μου έρχεται στο μυαλό. Πάμε λοιπόν με τα θεοάσχετα και συγχωρέστε με για αυτή την πεσμένη ποιότητα, αλλά έχω ιδρώσει ακόμα και σε μέρη που δεν ήξερα πως μπορείς να ιδρώσεις και νομίζω πως υπολειτουργώ.

1. Πάνω από δέκα άντρες την τελευταία βδομάδα μου ανακοίνωσαν ότι το καινούργιο παρατσούκλι τους είναι Alejandro (αλεχάντροοοο αλεχάντροοοο αλε αλε χάντρο - το χουμε τώρα, έτσι;). Τρεις από αυτούς δεν ήταν καν Αλέξηδες. Θέλω πολύ να αυξήσω την κοινωνικότητά μου αλλά κάτι τέτοιες μαλακίες δεν με βοηθάνε. Ειδικά όταν συνοδεύουν αυτή την ανακοίνωση με χορευτικό "πέρα δώθε τα χεράκια".

2. Η καινούργια μόδα στις παραλίες είναι το μασάζ από Κινέζες. Έναντι αμοιβής φυσικά. Οι Κινέζες είναι μικρόσωμες και χαριτωμένες, με γλυκές φατσούλες και απαλά χεράκια. Το ίδιο και οι Κινέζοι που προορίζονται για να κάνουν μασάζ στις γυναίκες. Σοβαρά τώρα, γιατί να θέλω να με χαιδεύει ένας μικρόσωμος χαριτωμένος με γλυκιά φατσούλα και απαλά χεράκια; Που συν τοις άλλοις έχει και παγκοσμίως την φήμη μικροτσούτσουνου οπότε η ξενέρα είναι δεδομένη; Μου φαίνεται θα εκμεταλευτώ του χρόνου αυτό το μέγα σφάλμα στο μάρκετινγκ του παραλιομασάζ με ένα team Σουηδών ντυμένων με προβιές. Δώστε μπρουτάλ στο λαό.

3. Χτες είδα πρώτη φορά το minority report. Ομολογουμένως εντυπωσιακή ταινία. Αλλά γιατί με τον Τομ Κρουζ;; Αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος άνθρωπος που τον ενοχλεί αυτό το ύφος ¨σκεπτομενο-ευαισθητο-έξυπνος-προβληματισμένος-αλλά τόσο δυνατός υπερήρωας".

4. Ο βασιλικός γάμος Νικόλαου-Τατιάνας μας φέρνει κοντά με τις μάνες μας. Για κάποιο λόγο όλες οι μάνες ψοφάνε για κάτι τέτοια.

5. Είναι εξαιρετικά βασανιστικό να σου αρέσει ντροπαλός άντρας. Σχεδόν εξοργιστικό αν σκεφτείς ότι οι μέρες περνάνε και δεκάδες εργατοώρες σεξ πάνε χαμένες.

6. Το Κωνσταντίνου και Ελένης κάνει ακόμα νούμερα τηλεθέασης. Εδώ δεν με παίρνει να πω τίποτα..Είμαι και εγώ ένοχη.

7. " Τα μάτια μου θα κλείσω εσένα θα σκεφτώ. Σφιχτά θα σε κρατήσω για μια ζωή εδώ! Μονάχα εσένα θέλω, εσένα λαχταρώ, γλυκό μου προσωπάκι αχ! Πόσο σ αγαπώ!!" Όταν λαμβάνεις τέτοια μηνύματα από τριανταδυάχρονο γομάρι που σε έχει δει μια μόνο φορά δεν είναι απαραίτητο να αναζητάς έξυπνες τηλεοπτικές σειρές για να γελάς. Τώρα μπορώ να δω απενοχοποιημένα και το Καφέ της Χαράς.. Κάποιος άλλος φροντίζει καθημερινά για το σουρεάλ χιούμορ επιπέδου.

8. Καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει όταν πας σε club και παίζει Μπίγαλη με beat. Και όλοι οι μικροί γελάνε. Γιατί γελάτε ρε; Τι το περίεργο έχει δηλαδή η κόρη του περιπτερά;

9. Τα καλά της κρίσης.. Ως τις 7 το απόγευμα καφές με 1.50 ευρώ. Μάλλον κάποιοι βάλανε επιτέλους μυαλό.

10. Δεν είχα πιεί ποτέ μοχίτο. Μια ζωή κολλημένη με τις βότκες χειμώνα-καλοκαίρι. Γιατί στερούσα από τον εαυτό μου αυτό τον μικρό παράδεισο; Ένα μοχίτο φράουλα έχει 400 θερμίδες. Τώρα ξέρω γιατί μου το στερούσα έστω και εν αγνοία μου...

That's all folks!!! Σύντομα θα επανέλθω με κάνα ποστ της προκοπής...

Αναζητώντας την αλήθεια - chicken nuggets

Η αναζήτηση της αλήθειας στην οποία είναι αφιερωμένη κάθε μου πνοή, με οδήγησε σε παλιές βιβλιοθήκες, μουσεία, σκονισμένα χειρόγραφα, παζάρια με δύστροπους εμπόρους της ανατολής και εκατομμύρια κινδύνους. Έχω αποδεχτεί όμως τον μυστήριο τρόπο ζωής μου. Η τελευταία μου αποστολή ήταν η ανακάλυψη της αλήθειας γύρω από την προέλευση των chicken nuggets.

Πατέρας των chicken nuggets ήταν ο Νιγέτιος (ή Νιγκέτιος κατά την διάλεκτο της εποχής). Ο Νιγέτιος γεννήθηκε το 27 μ.Χ. κατά την διάρκεια της βασιλείας του Γάιου Καλιγούλα σε μια φτωχική επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ένα χωριό κοντά στη σημερινή Νάπολη. Ήταν γιος του Τάκιτου, του λεγόμενου και Κοτοπουλά και της Ιουστίνης. Η Ιουστίνη είχε αποκτήσει από τον πρώτο της γάμο με τον Μαξέντιο, έναν εκατόνταρχο, άλλα πέντε παιδιά. Τα μεγαλύτερα αδέρφια του Νιγέτιου είχαν κληρονομήσει την σκληρότητα του πατέρα τους. Πουλάγανε προστασία στα καπηλειά και κάνανε κόντρες με κωλοφτιαγμένα κάρα.

Ο Νιγέτιος μεγάλωνε ήσυχα μέχρι τον θάνατο του πατέρα του Τάκιτου. Ο Τάκιτος είχε μονάδα εκτροφής κοτόπουλων, η οποία πέρασε στα χέρια της Ιουστίνης και των παιδιών της από τον πρώτο γάμο. Οι γιοί του Μαξέντιου συνεχίζανε τις καγκουριές και φέρονταν απάνθρωπα στον ορφανό Νιγέτιο. Τον διώξανε από την αγροικία και τον εγκαταστήσανε σε μια καλύβα στα χωράφια, όπου τον ξυλοφορτώνανε καθημερινά. Τον αφήνανε μέρες νηστικό και για να τον βασανίσουνε κάνανε ολόκληρα τσιμπούσια με ψητά κοτόπουλα μπροστά από την καλύβα του. Τα υπαίθρια αυτά γεύματα ονομάζονταν "βάρβεκα". Από τα βάρβεκα προήλθε αργότερα ο αγγλικός όρος barbecue, καθώς και η ονομασία της Βαρβάκειου Αγοράς, δηλαδή κρεαταγορά.

Όταν τελείωναν τα βάρβεκα, οι γιοί του Μαξέντιου πέταγαν στον Νιγέτιο τις φτερούγες από τα ψητά κοτόπουλα. Ο ρωμαίοι δεν είχαν καμία εκτίμηση για τις φτερούγες. Μάλιστα το να βάλεις κάποιον να φάει την φτερούγα ήταν εξαιρετικά υποτιμητικό. Σήμαινε "είσαι τελείως για τον πούτσο και σε έχω γραμμένο". Έτσι διασκέδαζαν εις βάρος του Νιγέτιου, ο οποίος λιμοκτονούσε και τις έτρωγε μετά χαράς.

Όταν έγινε 18, τα αδέρφια του φοβήθηκαν ότι θα ζητούσε πίσω την περιουσία του πατέρα του. Αποφάσισαν έτσι να τον πουλήσουν σκλάβο για να γλιτώσουν μια και καλή. Ο Νιγέτιος από το πολύ κοτόπουλο είχε βγάλει τεράστια βυζιά και έγινε ανάρπαστος στο σκλαβοπάζαρο. Κατέληξε στο παλάτι του Πόπλιου, ηγεμόνα των Συρρακουσών. Έξυπνος καθώς ήταν, έγινε σύντομα αρχιαεριστής του Πόπλιου, έδινε δηλαδή οδηγίες σε αυτούς που κάνανε αέρα στον ηγεμόνα. Απέκτησε πλούτη και δόξα. Αλλά άμα μάθεις γύφτουλας μια ζωή γύφτουλας θα μείνεις.. Έτσι ο Νιγέτιος ποτέ δεν έπαψε να τρώει αποκλειστικά φτερούγες κοτόπουλου. Αυτή η συνήθεια έκανε εντύπωση στους κοσμικούς κύκλους. Τα νέα φτάσανε μέχρι τα αυτιά του Καίσαρα που κάλεσε τον Νιγέτιο σε ακρόαση. Εντυπωσιασμένος από τους υπερφυσικούς του μαστούς τον έκανε "καλύτερό του φίλο". Ανώνυμοι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν πως ο Νιγέτιος σε μια στιγμή οικειότητας μπούκωσε τον καίσαρα με μια φτερούγα κοτόπουλο. Ο καίσαρας εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που οι φτερούγες κοτόπουλου έγιναν το τοπ φαί στη Ρώμη.

Τα χρόνια πέρασαν και η μόδα άλλαξε. Η συνταγή του Νιγέτιου ξεχάστηκε. Επανήλθε στα μεσσαιωνικά χρόνια, εν έτη 1140 επί βασιλείας του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα. Ο οίκος των Χόχενσταουφεν δεν είχε την αίγλη που θα ήθελε. Η μητέρα του Φρειδερίκου, δούκισσα της Βαυαρίας βαρέθηκε να την αποκαλούν νεόπλουτη χωριάτισσα και αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την διακόσμηση για να δείξει ότι έχει γούστο και επίπεδο. Σε μια έκρηξη μεσσαιωνικού extreme makeover gothic palace edition βρήκε στα θεμέλια της εξοχικής της κατοικίας ένα παλιό μπαούλο. Αυτό είχε μέσα το ημερολόγιο του Νιγέτιου και κάποια προσωπικά του είδη. Φαίνεται πως ο επιφανής ρωμαίος είχε εξοριστεί βόρεια εξαιτίας ενός σκάνδαλου με διοξίνες στα κοτόπουλα. Η δούκισσα άλλο που δεν ήθελε. Για να δείξει τη σύνδεσή της με την παλιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία και να αποτινάξει τη φήμη του βλαχαδερού από τις Άλπεις διοργάνωνε σικ θεματικά ρωμαϊκά πάρτυ και οι φτερούγες στις ασημένιες πιατέλες πήγαιναν σύννεφο. Οι Χοχενστάουφεν μετά την εικοστή μπύρα ξεχνιόντουσαν και αρχίζανε τις καφρίλες. Γκραβούρες της εποχής που απεικονίζουν αυτά τα πάρτυ τους δείχνουν να τρώνε τις φτερούγες μέσα από κουβάδες. Ήταν βεβαίως ο προπομπός του γνωστού chicken bucket.

Η συνταγή μέσα στα χρόνια έγινε συνώνυμο κύρους. Έτσι, καθώς η ισχύς μετατοπίζονταν από το ένα έθνος στο άλλο, φτάσαμε στην Αγγλία, στα χρόνια της βασιλείας του Ερρίκου Ε', όπου μετά από μια αλλοίωση του ονόματος του Νιγέτιου, πήρε και το τελικό της όνομα: chicken nuggets. Η έναρξη των εμπορικών συναλλαγών με τις Ινδίες της προσέθεσε μπαχαρικά και κατά την εγκατάσταση των πρώτων άγγλων αποίκων στην Αμερική πήρε την τελική της μορφή.

Αξίζει να θυμόμαστε για πάντα την ιστορία του ορφανού Νιγέτιου. Πολλοί αφανείς ήρωες στους οποίους χρωστάμε πολλά ξεχνιούνται. Εγώ είμαι εδώ για να επαναφέρω στη μνήμη των ανθρώπων όλους αυτούς των οποίων τα ίχνη σβήστηκαν από από τον άνεμο της ιστορίας. Επίσης είμαι εδώ για να βγάζω φανταστικές μαλακίες από το καφάλι μου όταν βαριέμαι αφόρητα.

Νηστικέ μου έρωτα : το χρονικό ενός σώματος

Έως Β Λυκείου:

Η πασχαλίτσα είναι ένα υπερκινητικό κορίτσι που πάει για τρέξιμο και σκάβει με τις ώρες της ντοματιές στο κτήμα του πατέρα της. Διαθέτει κορμί killer, πράγμα σπάνιο εκείνη την εποχή που τα κοριτσάκια δεν κάνανε δίαιτα, δεν πηγαίνανε γυμναστήριο και δεν βάζανε κρέμα κατά της κυτταρίτιδας από τα δώδεκα. Λόγω της πλήρους ανάπτυξης σε συνδυασμό με την σωματική killer-ιά αποκτά το προσωνύμιο Baywatch και προκαλεί με την παρουσία της άφθονες εφηβικές εκσπερματώσεις εντός και εκτός τάξης.

Γ Λυκείου:

Η πασχαλίτσα διαβάζει και τρώει. Τελεία. Το καθημερινό πρόγραμμα αποτελείται από διάβασμα-διπλό τοστ στο κυλικείο-διάβασμα-διπλή μερίδα φαί το μεσημέρι-διάβασμα-απογευματινό γλυκό μαμάς-διάβασμα-βραδινό ότι περίσεψε από το μεσημέρι-διάβασμα-αγχολυτική σοκολάτα μετά το φροντιστήριο-διάβασμα-τοστ μεταμεσονύκτιας λιγούρας-διάβασμα-εννοείται γάλα-ύπνος.
Αυτή η διαδικασία φαίνεται μια ομαλή μετάβαση. Ένιωθα ότι είχα πάρει 2-3 κιλάκια, σιγά το πράγμα..Ίσως γιατί η διαδρομή από το γραφείο ως την τουαλέτα δεν απαιτούσε από μόνη της ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθώ το μέγεθος της καταστροφής. Η μεγάλη έκπληξη ήρθε με το τέλος των πανελληνίων, όταν έβγαλα επιτέλους από πάνω μου τις 3-4 φαρδιές φόρμες με τις οποίες πέρασα όλη τη χρονιά. Η φόρμα συγχωρεί. Παίρνεις δέκα κιλά και από ευγένεια και διακριτικότητα δεν σε αφήνει να το καταλάβεις. Όλα τα υπόλοιπα κοντά, κολλητά, ξώπλατα, ξέκωλα, λύκρα (μα τι γούστο τότε!!) ρούχα τις προηγούμενης χρονιάς δεν μου το συγχωρήσανε ποτέ και μεταναστεύσανε στην ντουλάπα της αδερφής μου.

Πρώτο και Δεύτερο έτος:

Υπερκατανάλωση αλκοολ: +2 κιλά
Γνωριμία νέου γκόμενου: -5 κιλά
Εξεταστική: +3 κιλά

Το παραπάνω μοτίβο επαναλαμβάνεται με ακρίβεια ανά εξάμηνο αφήνωντας ένα μικρό περιθώριο απώλειας 1-2 κιλών το χρόνο (μόνο στην περίπτωση αύξησης του χρόνου ζωής γκομενοιστορίας).

Τρίτο έτος:

Εκεί έγινε το μεγάλο μπαμ. Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο. Απλά μια μέρα περπάτησα στο άσχετο κάνα τρίωρο. Και την επόμενη. Και την μεθεπόμενη. Μετά από κάνα μήνα γράφτηκα γυμναστήριο. Γυμναζόμουν μέχρι τελευταίας πνοής. Έκοψα το ποτό. Άρχισα τα γιαουρτάκια, τα δημητριακά και τα σκέτα λεμόνια. Γιόρτασα τα γενέθλιά μου με σούπερ πρόγραμμα πιλέτες, αερόμπικ και τάε μπο στο καπάκι. Το βράδυ πέρασαν κάτι φίλοι μου από το σπίτι γιατί νομίζανε ότι θα έκανα μόνη μου γενέθλια. Δεν ήμουν καθόλου μόνη. Είχα τους σφιχτούς κοιλιακούς μου παρέα. Μου ήρθε να μην τους ανοίξω γιατί φέρανε πατατάκια. Νομίζω δεν τα άγγιξα. Πρέπει να έφαγα κάτι μπισκότα από πίτουρο. The body is back!!

Τέταρτο έτος:

Αφέθηκα πάλι. Όχι τίποτα τρομερό, αλλά μια μικρούλα κάτω βόλτα την πήρα. Πραγματικά, δεν θυμάμαι γιατί..Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Σοβαρά τώρα, προσπαθώ να θυμηθώ γιατί και δεν μπορώ. Το ανεξήγητο της υπόθεσης είναι ότι είχα γκόμενο. (ίσως αυτό είναι ένα χρήσιμο στοιχείο στην επίλυση του μυστηρίου)

Πέμπτο έτος:

Σωματική κατάσταση σχεδόν άψογη.
Γνωριμία με φαγανό αγόρι.
Σοβαρή σχέση με φαγανό αγόρι.

Και εκεί που στέκεσαι στη κορυφή του κόσμου και λες "Ναιιιιιι!!! Τώρα τα έχω όλα! Κυριαρχώ στο σύμπαν!!! Έχω και το σώμα, και το φοβερό - πλην φαγανό αγόρι!!", έρχεται η σχεσίλα να σου βάλει κιλά. Καλοί και χρυσοί οι άντρες τύπου άρχοντας. Αλλά παχαίνουν..
Ξυπνάτε το πρωί και ο άρχοντας προθυμοποιήτε να πάει στο φούρνο. Δεν θα γυρίσει με δυο κουλούρια, αλλά με μια σακούλα που περιέχει οτιδήποτε μπορεί να φτιαχτεί με ζύμη και κάτι άλλο. Σε καλεί για φαί στο σπίτι του. Αυτό δεν είναι φαί, είναι τσιμπούσι. Θα έρθει σπίτι σου με παγωτά και πιτόγυρα. Για να δείτε ταινία θα έχετε τόσα πατατάκια στοκ, που μπορείτε να ανοίξετε κυλικείο.
Η δική μου άμυνα στο φαί είναι η εξής: δεν το θέλω, αν δεν το βλέπω!! (απόδειξη το άδειο ψυγείο μου). Αν δεν έχω τι να φάω, σκασίλα μου..Θα φάω τα νύχια μου. Αλλά εδώ είναι διπλό το κακό. Όχι μόνο το έβλεπα, αλλά είχα και υποστήριξη. "Πεινάς μωράκι μου;; Όχι;;; Έλα μωρέ φάε, δεν έχεις ανάγκη, είσαι μια κουκλίτσα". Ο άντρας τύπου άρχοντας και με τον Ντέμη Ρούσο να τα έχει, πάλι κουκλίτσα θα τον λέει. Κουκλίτσα κουκλίτσα, αλλά το μικρούλικο κωλαράκι της σερβιτόρας θα το κοιτάξει..Αααα! Όλα κι όλα!!!
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις και το τρελό διάβασμα για το πτυχίο έχεις το αποτέλεσμα: +7 σε ένα χρόνο (ναι, κιλά!!).

Μάρτιος, ένα χρόνο μετά:

Χωρισμός με φαγανό αγόρι.
Δυο βδομάδες ασιτίας ακολουθούμενες από πολλές βδομάδες γαστριμαργικής ασωτίας με παγωτό γεύση "cookies και σιρόπι δάκρυα".
Επιλέον λουζερίλα = επιπλέον κιλά.

Ιούνιος

Απότομη επιφοίτηση - Σοκ - Αναγέννηση.
Απολύτως αηδιασμένη από το ψυχολογικό χάλι μου αποφασίζω να ανέβω. Πάω να ψωνίσω ανεβαστικό ρουχάκι για ανεβαστικές καταστασούλες (βλέπε άντρας εν όψει). Βρίσκω φόρεμα και το εξετάζω προσεκτικά μέχρι που με πλησιάζει η πωλήτρια.
-Αυτό που κοιτάτε έχει λαστιχάκι στη μέση. Θα σας κάνει και τους επόμενους μήνες.
-Ε; Τι;; Ποιούς μήνες.........;;;
-Την καλύτερη επιλογή έκανες. Ξέρεις σε πόσες εγγύους το έχω δώσει αυτό; Το φοράς μέχρι έβδομο μήνα άνετα..
Σοκ. Θέλω να πιάσω την πωλήτρια, να την κολήσω στον τοίχο και να αρχίσω να φωνάζω "ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ!!! ΚΟΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΣΟΥ!!! ΕΙΜΑΙ ΠΕΝΤΕ ΚΙΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΜΟΥ! ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΜΟΥ!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙΣ!!!!" Δεν τολμώ να ξεστομίσω τίποτα. Γύρω μου διάφορες κυρίες μου χαμογελάνε γλυκά και χαίρονται για την ευτυχία μου. Γίνομαι καπνός τόσο γρήγορα που βγήκα από το μαγαζί με δυο δρασκελιές. Μπορεί να το κάνει αυτό μια έγγυος;;; Ε;;; Μπορεί;;
Εδώ βέβαια πρέπει να δώσω μια μικρή διακιολογία στην πωλήτρια. Έσκασα μύτη με φαρδύ φόρεμα, γιατί τα άλλα ήταν στο πληντύριο, τελείως άβαφη, με τη ρίζα να έχει φτάσει ως το φρύδι και σχετικά χλωμή. Το πρωί δεν είχα προλάβει να πάω τουαλέτα, άρα αν προσθέσεις το φούσκωμα και το ότι τα πόδια μου είναι αδύνατα, μπορείς να σκεφτείς ότι ήμουν στον τρίτο μήνα με λίγη κοιλίτσα να προεξέχει.

Αποτέλεσμα: εκείνη τη μέρα πήρα τη μεγάλη απόφαση.

Σήμερα:

Όπως λέει και το πλοκάμι του καρχαρία "ο δρόμος του νίντζα είναι γεμάτος δυσκολίες και γιαούρτι". Οι δυσκολίες είναι ότι ξαναξεκίνησα να περπατάω 10 χιλιόμετρα τη μέρα. Το γιαούρτι είναι το βραδυνό μου.
Αποτέλεσμα: - 6 κιλά και συνεχίζει.
Απόρροια αποτελέσματος: δεν έχω πια ρούχα..

Το προσωπικό μου freak show

Εντάξει, πρωτού ξεκινήσω να γράφω πρέπει να επισημάνω ότι εγώ δεν κάνω τίποτα από τα παρακάτω. Είμαι πολύ σέξυ για κάτι τέτοιο. Κατά βάση έχω ένα άλλο sexy-fashion-glamour blog όπου απλά είμαι γαμάτη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί άρχισα εξαρχής αυτή την γελοιότητα. Ίσως στα 24 αποφάσισα να ανακαλύψω τα όποια ψεγάδια μου. Να βρω μια πιο γήινη πλευρά μου πιο συνηθισμένη, πιο μπανάλ, πασέ, δεύτερη και.....

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ ΑΛΛΟ! ΝΑΙ, ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΜΟΥ...

1. Υπερ-Προστασία ατόμων μεγάλης ηλικίας

Παίζει να παίρνω και μια "την ευχή του θεού να χεις" κάθε μέρα. (παρεπιπτόντως δεν ξέρω τι διάολο τέρας ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου και αυτές οι ευχές ακόμα να πιάσουν..). Σήμερα κουβάλησα το ψώνια μιας γιαγιάς από το σούπερ μάρκετ. Νομίζω προχθές και άλλης μιας. Την προηγούμενη βδομάδα πέρασα μια απέναντι στο δρόμο. Αντιμετωπίζω το παράλογο σύμπαν της γειτόνισσας με αλτσχάιμερ (κοινώς της κάνω παρέα στο παγκάκι που κάθεται και κοιτάζει το κενό). Στο χωριό κουβαλάω μπουκάλες υγραερίου σε αυτούς που τα εγγόνια τους κοιμούνται μέχρι το μεσημέρι. Κουρεύω - ξυρίζω τον παππού. Τινάζω τις βελέντζες της γιαγιάς (τίναγμα βαριάς βελέντζας = αύξηση μυικής μάζας κατά 10% και βάλε).
Γενικά δεν υπάρχει περίπτωση να μου ζητήσει κάτι άτομο άνω των 70 και να μην το κάνω. Συχνά προσφέρομαι μαλακωδώς και μετά χαράς για χίλια δυο χαμαλίκια. Δεν ξέρω τι ψυχολογικά παίζουν με αυτή τη φάση. Μικρή είχα μάθει το βιβλιαράκι με την κοκκινοσκουφίτσα απέξω. Ύποπτο...

2. Κάτι κακό θα γίνει

Είναι βράδυ (πάντα βράδυ αυτό!) . Ξαπλώνω να κοιμηθώ. Και σε ανύποπτο χρόνο έρχεται το "κάτι κακό θα γίνει" να μου χαλάσει τον ύπνο. Προσπαθώ να καταπολεμήσω τη σκέψη. Εντάξει, σαν τι κακό μπορεί να γίνει...Ποτέ δεν ξέρεις!! Εικόνες απόλυτης καταστροφής κατακλύζουν το μυαλό μου. Η οικογένειά μου είναι σε ένα φλεγόμενο κτίριο και κινδυνέυει. Γίνεται απόβαση εξωγήινων. Παγκόσμιος πόλεμος. Πυρηνικό ολοκαύτωμα. Φαντάζομαι ότι τους σώζω για να ηρεμήσω (επιβεβαιωμένο σύνδρομο του σωτήρα). Αν ήταν στο χέρι μου θα τους έβαζα σε ένα δωμάτιο να κοιμηθούν και θα καθόμουν από πάνω σαν τον κέρβερο με δέκα κούπες καφέ. Μετά από λίγο μου περνάει. Στα εξτρίμ "κάτι κακό θα γίνει" (εντάξει, 1-2 φορές το χρόνο βαριά) παίρνω και νυχτιάτικα τηλέφωνα για να δω ότι όλοι είναι ασφαλείς. Τελικά όμως γίνεται κάτι; Ναι, γίνονται μαύροι κύκλοι..

3. Ιεροτελεστία

Τα πάντα εν σοφία εποίησα. Τον τρόπο που φτιάνω τον καφέ, που βάζω πρώτα το νερό στο μπρίκι, μετά καφέ στο μηχάνημα, μετά πιάνω την κούπα, αφού γίνει ο καφές την ζάχαρη, το γάλα τελευταίο. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει με άλλη σειρά. Διαταράσσεται η συμπαντική ισορροπία. Το ίδιο και με το πλύσιμο των πιάτων (κατά σειρά : πιάτα-μπωλ-ποτήρια-πηρούνια-κατσαρολικά), το άπλωμα των ρούχων (βρακιά-κάλτσες-πετσέτες-ρούχα-σεντόνια).
Δεν έχω πρόβλημα να κάνουν οι άλλοι μπροστά μου ότι γουστάρουν. Εννοείται βέβαια ότι εγώ θα δείξω μια φορά τον "σωστό τρόπο", αλλά ως εκεί.

4. Όχι παπούτσια στο σπίτι

Τα παπούτσια στην είσοδο. Δεν με νοιάζει τι κάλτσες φοράς. Ας έχουν και τρυπούλες. Ειδικά στο μεγάλο νύχι το βρίσκω έως και χαριτωμένο. Πραγματικά, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μου έκατσε αυτό το σκάλωμα με τα παπούτσια. Αν το αναλογιστεί πάντως κανείς, το να κυκλοφορείς με παπούτσια στο σπίτι είναι σαν καθαρίζεις τους δρόμους με τα χέρια σου και μετά να πιάνεις όλα σου τα πράγματα. Ας πούμε ότι ξεντύνεσαι και σου πέφτει η μπλούζα κάτω. Τί θα κάνεις; Θα την βάλεις στον κλίβανο; Όχι φυσικά. Δεν συνέβη και τίποτα. Πάρε τώρα την μπλούζα σου και ρίξτην δίπλα στον βρομερό σκουπιδοτενεκέ μπροστά από τον Κάβουρα στα Εξάρχεια. Άστην πέντε λεπτάκια να ποτίσει βρομίλα. Πάμε παρακάτω. Λίγο πίσω από την Κάννιγγος κοιμάται ένας άστεγος. Άσε την μπλούζα στη γωνία. Εκεί είναι το ουρητήριο του. Στο δρόμο προς το σπίτι πέρνα πίσω από το κλειστό περίπτερο της Πατησίων. Άσε την μπλούζα σου και κάνε ένα μικρό διάλειμα για να μετρήσεις τα προφυλακτικά από την χθεσινοβραδυνή πιάτσα. Πες μου τώρα, θα ξαναφόραγες αυτή την μπλούζα; Θα την πέταγες στην στοίβα με τα άλλα ρούχα; Λογικά όχι. Να όμως τι πατάνε τα παπούτσια μας κάθε μέρα. Και το φέρνουν στο σπίτι. Εκεί που πέφτουν τα γυαλιά, το τηλεκτοντρόλ, το κινητό, τα ρούχα.
Οι δικοί μου άνθρωποι πλεόν το έχουν μάθει το σύστημα και αφήνουν τα παπούτσια τους στην πόρτα. Αλλά και στις νέες γνωριμίες καθόλου δεν διστάζω να το ζητήσω. Συνήθεια είναι.

5. Άντε

Ναι, έχω κόλλημα με το άντε..! Είναι λέξη ταμπού. Μου λένε άντε και τσιτώνω. Όλα τα άντε included. Φιλικά και μη. Άντε φύγε. Άντε πάμε. Άντε γεια. Άντε σκέτο. Τώρα που τα καταγράφω μου φαίνεται πως δεν είμαι και τόσο άνετο άτομο όσο νόμιζα..Ίσως πρέπει να βγαίνω με οδηγίες χρήσης.

6. Βασανιστήρια (!)

Το πρώτο θύμα ήταν η αδερφή μου. Πέντε χρόνια μικρότερη, ιδανικός στόχος. Ξύπνημα με τσιμπιές, μπουγέλωμα στο άσχετο. Φαινομενικά αθώα παιχνίδια που κατέληγαν σε βασανιστήρια. Ο γιατρός πχ περιελάμβανε ενέσεις με μυτερά μολύβια, χτήπημα με αντικείμενα στο γόνατο για να δούμε τι παίζει από αντανακλαστικά και άμα υπήρχε σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, μουμιοποίηση. Που σημαίνει τύλιγα την αδερφή μου με 2-3 σεντόνια από την κορφή ως τα νύχια και την άφηνα έτσι για καμιά ώρα.
Όχι, καθόλου δεν το έκοψα έκτοτε. Αν εξαιρέσουμε φυσικά την μουμιοποίηση όλα τα άλλα συνεχίζονται. Και το τσίμπημα, και το μπουγέλωμα, και οι υποτίθεται αστείες ξυλιές στο άσχετο. Και στην αδερφή μου, και ω ναι, στον εκάστοτε γκόμενο..Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είναι ο εξαιρετικά ιδιαίτερος τρόπος που έχω να εκφράζω την αγάπη μου. Love hurts αχάριστα άτομα!!!

7. Ο κόσμος των νεκρών

Το χειρότερο μακράν. Προειδοποιώ. Βασικά δεν ξέρω πώς σβήνεσαι από αναγνώστης, αλλά άμα διαβάσετε αυτό πολλοί θα το ψάξετε. Να μου το πείτε και μένα.
Να πως έχει το πράγμα...Οι νεκροί μας αγαπάνε. Δεν είναι τρομαχτικοί. Ούτε οι ψυχές τους ούτε οι σκελετοί τους. Είναι απλά κόκκαλα. Οι νεκροί δεν έχουν τίποτε κακό. Και τα νεκροταφεία είναι ήρεμα μέρη που μπορείς να κάτσεις με τον καφέ σου και να κάνεις και ένα τσιγάρο. Μπορείς να πεις τα προβλήματά σου στον νεκρό παππού σου. Αν μη τι άλλο έχεις εξασφαλίσει την σιωπή του. Ή και όχι...Ποτέ δεν ξέρεις!!!

Αυτά ήταν. Και τώρα πάω να συνεχίσω την κανονική ζωή. Πάω να απλώσω τα ρούχα με τη σωστή σειρά. Μετά θα πω καμιά κουβέντα στην γριά με το αλτσχάιμερ. Αρκεί να μην μου πει άντε. Το βράδυ μπορεί να βασανίσω τον γκόμενό μου. Κι αν δεν βγάλει τα παπούτσια στην είσοδο ή κάνει καμιά μαλακία, όλα στον νεκρό παππού μου!!!!

Καλό απόγευμα. Υγιαίνετε.

Γουστάρω να χορεύω (με τους αστέρες)

Ίσως θα ήταν καλό να κάνω πρώτα μια εισαγωγή για το τηλεοπτικό μου γίγνεσθαι. Πώς να περιγράψεις μια πορεία τελειωμένου τηλεορασάκια με βαρέα και ανθυγιεινά (δηλαδή βραδυνές ώρες και ειδίκευση τελεμάρκετινγκ) μέσα σε ένα ποστ; Ακόμα και τις ταινίες προτιμώ να τις βλέπω στην τηλεόραση. Δεν ξέρω, ίσως κάποτε να το επιχειρήσω να περιγράψω αυτή την πορεία ετών. Δίνοντας πάντα την προειδοποίηση στον κάθε "εγώ δεν βλέπω τηλεόραση" τύπο να μην συνεχίζει να διαβάζει για ποταπά θεάματα που αποβλακώνουν τις μάζες.

Το νέο μου κόλλημα είναι (ή μάλλον ήταν) το dancing with the stars. Κάθε Κυριακή στις 9 καθόμουν στην κλασσική μου θέση στην πολυθρόνα με θρησκευτική ευλάβεια. Εδώ μιλάμε για κανονική ιεροτελεστία. Το τι εξόδους, βολτούλες, ραντεβού έχω φτύσει για να κάτσω να δω dancing δεν λέγεται. Έπαιρνα θέση με μια φρέσκια πορτοκαλάδα σούπερ βιταμίνες στο χέρι, γιατί φυσικά μετά θα χόρευα και γω. Μόνη μου. Ή με την σφουγγαρίστρα. Δεν βαριέσαι...

Αυτή η εκπομπή που με κράτησε τόσες Κυριακές, και με σήκωνε και μάλιστα για να χορέψω (δύσκολο με την διάθεση που είχα, πιστέψτε με!) αξίζει ένα review, ένα rest in peace, ένα αφιέρωμα τέλος πάντων! Ας ξεκινήσουμε με παρουσιάστρια και κριτική επιτροπή (η οποία εδώ που τα λέμε ήταν και το ζουμί της υπόθεσης..)

Ζέτα Μακρυπούλια

Τη συμπαθώ την Μακρυπούλια (επιφωνήματα έκπληξης από όσους με ξέρουν ήδη - it's not a pasxalitsa thing to do). Έχει όλα τα στοιχεία της καλής παρουσιάστριας: αξιοπρεπής, λαμπερή σαν λάμπα κατοστάρα, δεν πέταγε κοτσάνες (αυτό ήταν για σένα Βίκυ Καγιά), συμπαθής στο κοινό και τους παίχτες (αυτό ήταν για σένα Τατιάνα Στεφανίδου).
Δεν μου το βγάζετε όμως από το μυαλό ότι τις νύχτες κοιμάται και ονειρεύεται να παίξει την Βουγιουκλάκη σε ταινία. Ίσως ήταν ο άνθρωπος πίσω από την επιλογή της Παπουτσάκη στο "Έχω ένα μυστικό" μόνο και μόνο για να υπάρχει ένα πααααρα πολύ κακό μέτρο σύγκρισης όταν θα κάνει το μεγάλο ντου. Κάθε της εμφάνιση στην εκπομπή ήταν ένας ενδυματολογικός φόρος τιμής στις Διπλοπενιές και Το πιο λαμπρό αστέρι. Το μόνο που έλειπε ήταν το αξεσουάρ "τεράστιο λουλούδι" στην κορυφή του κεφαλιού. Και οι παίχτες ντυμένοι ναυτάκια, λαχειοπώλες και σοβατζήδες να χορεύουν χασάπικο υπό τους ήχους του "Μάτια βουρκωμένα".

Φωκάς Ευαγγελινός

Φατσούλα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε είδη μπεμπέ, σαλιάρες, κουδουνίστρες, παγουρίνο και μπαλόνια. Αυτά. Τον βαριέμαι λίγο..

Γκαλένα Δελίκοβα

Μπορεί κάποιο βράδυ να πραγματοποιηθεί το παιδικό μου όνειρο και να ανακαλύψω ότι το αρκουδάκι μου έχει ψυχή. Δεν νομίζω ότι θα συμβεί το ίδιο και με την Γκαλένα. Κάθε φορά που εμφανιζόταν στην οθόνη ένιωθα ένα ψύχος να διαπερνά το σώμα μου. Δεν θα πω άλλα για αυτήν. Φοβάμαι ότι αν γυρίσω πίσω μου θα την δω στη γωνία έτοιμη να με κατασπαράξει με τα γιγαντιαία δόντια της. Θα μπορούσε να υποδυθεί άνετα τον Δράκουλα των Καρπαθίων.

Αλέξης Κωστάλας

Και εκεί που λες να μια αξιοπρεπής παρουσία που θα μας μιλήσει για διπλά λιφτ και τριπλά άξελ (ρόουζ;;; ιδέα δεν έχω..), για τους κήπους της Βιέννης, τη σκάλα του Μιλάνο και άλλα τέτοια που θα μας δώσουν ένα αέρα αρχοντικό μέσα στην κρίση, μας βγήκε τρελό πονηροπιτάκι.
Έχω να δω τόσο σεξουαλικό υπονοούμενο μαζεμένο από την εποχή που έγραφε @$^#%$&*&^*$ (άστο αυτό καλύτερα!!!) Πραγματικά πιστεύω ότι ο Κωστάλας σε κάθε εκπομπή αυνανίζονταν κρυφά κάτω από το γραφείο των κριτών. Ίσως για αυτό η Γκαλένα είχε αυτό ύφος το απόμακρο. Για να μην του δώσει θάρρος. Το μεγάλο event του τελικού πίστευα ότι θα ήταν να την βγάλει έξω και να αρχίσει να την κοπανάει από δω κι από κει. Ή να βγει να χωρέψει relax, don't do it με κίνκυ κοστούμι. Από τον Λάτσιο το περιμέναμε, από τον Κωστάλα μας βγήκε. Ήταν αναμφίβολα η μεγάλη έκπληξη.

Γιάννης Λάτσιος

Το σκέφτηκα πολύ τι εικόνα θα βάλω στον Λάτσιο. Έψαχνα κάτι κουλ. Ο Μπρους Γουίλις είναι αυτό που αυτόματα σχηματίζεται στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι ή προφέρω για οποιοδήποτε λόγο τη λέξη κουλ. Ο Λάτσιος έχει πιάσει όλο το νόημα του κούλνες. Μιλάει ήρεμα και αργά, με παύσεις, για να δημιουργήσει την αίσθηση ότι θα πει κάτι αφόρητα γαμάτο. Μπορεί να πει την μεγαλύτερη κοτσάνα του αιώνα (βλέπε κάτι "απελευθερώθηκες απο τον εαυτό σου" που έλεγε ώρες ώρες) αλλά ξέρει να το πασάρει. Θα πάρει πρώτα αυτό το ύφος "έχω την απέραντη γνώση των πάντων" και μετά θα σιωπήσει. Τόσο ώστε μετά να θες εσύ να τον ακούσεις.
Ο Λάτσιος έδωσε άλλο νόημα στην μετά το διαζύγιο εκδίκηση. Απλά ανέβασε το θέμα σε άλλα επίπεδα. Υπάρχει χειρότερο πράγμα για την άλλοτε βασίλισσα της τηλεόρασης από το να βλέπει τον πρώην άντρα της σε όποιο κανάλι και να ανοίξει; Πιο πολύ και από την ίδια; Αυτό κι αν είναι κουλ!!!

Και ας περάσουμε στους παίχτες! Εντάξει, δεν θα τους πιάσουμε και όλους γιατί μερικοί εδώ που τα λέμε πέρασαν και δεν άγγιξαν.

Ευγενία Μανωλίδου

Δεν θα κάτσω να κάνω ανάλυση της ψυχοσύνθεσής της, γιατί αφενός την έχουμε φάει στη μάπα και αφετέρου φοβάμαι ότι μπορεί να χαθώ σε αυτό τον λαβύρινθο μεγαλομανίας, έπαρσης και δήθεν ταπεινοφροσύνης. Να, αυτό είναι που κυρίως με ενοχλεί. Η δήθεν ταπεινοφροσύνη. "Αυτή τη βδομάδα κουράστηκα, χτύπησα, πόνεσα, έπαθα κατάθλιψη, υπερκόπωση, ποδάγρα, δισκοπάθεια, μου ψόφησε ο Φέρμπυ, αλλά τι να κάνουμε, ελπίζουμε.." Και βγαίνει μετά και σαρώνει. Μπα γαμώ την γκρίνια σου!!! Βγες και σάρωσε, αλλά δεν είναι ανάγκη να μας περιγράψεις την προσωπική σου οδύσσεια, ούτε να μας πεις ότι δεν σε νοιάζει κιόλας και πας για το χαβαλέ. Το ύφος του αρπαχτικού δεν κρύβεται. Σεβασμός όμως στο κορμί. Η αλήθεια να λέγεται.

Μιχάλης Ζαμπίδης
Ποιον είπες κοντό ρε;;; Ποιον είπες κοντό;;
.....Ξύλο.....
.....Ξύλο.....
.....Ξύλο.....
Έτσι ξηγιούνται οι κοντοί. Ο Ζαμπίδης μας έκανε περήφανους.

Σταμάτης Γαρδέλης

Εντάξει, είναι στο απυρόβλητο. Είναι η απόλυτη καλτ φιγούρα "με λένε Σταμάτη, σε λένε Σοφία". Σοβαρά όμως, τι τρέχει με αυτό τον τύπο; Γιατί έχει μονίμως αυτό το "the truth is out there" με ολίγον "i see dead people" ύφος; Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε αυτό το χάσιμο στο μάτι, το απλανές, το απόκοσμο. Ανησυχώ για τον Σταμάτη. Πολύ ανησυχώ..

Φωτεινή Πιπιλή

Όχι, δεν τσιμπάω. Αν θέλανε κάτι σε γέρικο ας φέρνανε μια Ζωζώ Σαπουντζάκη που μπορεί να χόρευε κιόλας. Η Πιπιλή απλά δεν χόρευε. Χαρωπά τα δυο μου χέρια να χτυπώ έκανε.. Εντελώς αθέμιτος ανταγωνισμός για τους υπόλοιπους.

Πατρίτσια Περιστέρη
Κακομαθημένο μη μου άπτου μυξοπάρθενο. Τέλος.

Έρρικα Πρεζεράκου + παρτενέρ

Το αντίθετο του Πατρίτσια Περιστέρη. Ο γυναικείος πληθυσμός χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Τις παιδούλες και τις γυναίκες. Είναι προφανές ότι προτιμώ τις δεύτερες!
Παρτενέρ: βρήκαμε το νόθο του Νίκολας Κέιτζ.

Σάββας Πούμπουρας

Ο Σάββας είναι κάτι που πλησιάζει πολύ το σεξ. Μετά την εμφάνιση του Σάββα άναβα (ωχ, ωραία έκατσε η ομοιοκαταληξία!) ασυναίσθητα τσιγάρο! Σάββα - άναβα!!!

Ματθίλδη Μαγγίρα + παρτενέρ

Κρίμα κι άδικο για τη Μαγγίρα! Εντάξει, ώρες ώρες μπορεί να μην παλευότανε λόγω υπερκινητικότητας, ήτανε σαν να βλέπεις ταινία του Αγγελόπουλου έχοντας πιεί δέκα εσπρέσσο, αλλά κατά τη γνώμη μου χόρευε καλύτερα από όλους.
Τι να πεις για τον παρτενέρ!! Ούτε ο μεγαλύτερος παρανοϊκός γενετιστής όλων των εποχών δεν θα μπορούσε να κάνει τελειότερη μίξη γονιδίων ανθρώπου και ρέγγας. Είναι φτιαγμένος από το υλικό που φτιάχνονται οι μασκότ. Ανυπομονώ να βγει σε κουκλάκι.

Άντε και του χρόνου!!!

Λαϊκή απαίτηση! Του χρόνου θέλουμε Τζόρβα στο dancing! Και στο top chef. Και στο σπίτι απ' την αρχή. Και στο έχεις γράμμα. Και στο Κυριακή στο χωριό. Και στα δελτία καιρού. Και στο αρχονταρίκι. Και...και...και....