Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

ΛΕΠΑ: a man of honour vs Μεγάλος Παπάρας

Χαράματα. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Κάπου μακριά ακούγεται ένα βιολί που κλαίει. Η πρώτη καλημέρα ενός αγουροξυπνημένου αηδονιού. Τ' αηδόνια δεν σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες. Το μηδέν σου με σφαδάζει. Η υπόνοια του μπεζ, ο δισταγμός του σομόν..
Η στιγμιαία απόπειρά μου για τη δημιουργία ενός σοβαρού-ποιητικού μπλογκ πήγε εξαρχής άπατη μόνο και μόνο από την παρουσία του Λεπά πάνω από τα αηδόνια, τα μπεζ και τα σομόν. Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν κοιμήθηκα. Έχω άγχος για την αυριανή μέρα. Και καούρες στο στομάχι. Και σπυράκια που έχω να δω από το γυμνάσιο. Μου μαλακίζεται η περίοδος. Σε τηλεοπτικά δεδομένα είμαι σφαίρα έτοιμη για το Νησί. Κάπου μεταξύ νύστας και ξαγρύπνιας, παρακολούθησης τελεμάρκετινγκ και ντοκυμαντέρ, διλημάτων καφέ ή χαμομηλιού, youtube ή you(....knowwhat), κατάλαβα ότι οι πιθανότητές μου να κοιμηθώ ήταν πλέον ελάχιστες. Η τελευταία μου ελπίδα ήταν να πάω στο happy place μου μπας και ηρεμίσω. Το happy place έχει ροζέ ουρανό, μυρίζει τσουρέκι, χνουδωτά πλασματάκια κάνουν ζουζουνιές και εκεί, πάνω στις ζουζουνιές, (γιατί ακόμα και στο ιδεατό σκάνε ασχετίλες στο μυαλό) βγαίνει το μεγαλύτερο ζουζούνι. Το πιο τσαχπίνικο-σκαμπρόζικο, το ωραιότερο πλά-ζε-μα του κό-ζε-μου, ο Λεπά.
Τί να πρωτοπείς; Για το χαμόγελο ξωτικού - μόλις έκανα αταξίες; Αυτό το ανεπαίσθητο κάτι από κατσαρίδα; Για την κίνηση από χυτό μέταλλο κάθε που σηκώνει το μικρόφωνο στον αέρα για ένα μιλλισεκόντ, ίσα για να σε μαγνητίσει; Για την μικρή παύση που αφήνει ανάμεσα στις συλλαβές εκτινάσσοντας την αγωνία στα ύψη; Σοβαρά τώρα. Τον πάω τον Λεπά. Μεγάλη απώλεια από το just the two of us χθες. Σε αντίθεση με τους χίλιους δυο, κουλτουριάρηδες και digital fm, έντεχνους και λαϊκούς, είναι ο μόνος που τολμά να μην παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά. Χωρίς το επιτηδευμένο του και καλά cool που προσπαθεί να δείξει άνετος, αλλά την βλέπεις την αγωνία στο μάτι μην κάνει κάτι στραβά και τα ακούσει μετά από τον μάνατζερ. Χωρίς την πίεση του να φανεί ότι νεανίζει. Φαντάσου τώρα πενηνταφεύγα τραγουδιστή να γυρίζει βιντεοκλίπ που να υποδύεται χαρακτήρα videogame με ζωές, αποστολές και απ'όλα (μαγικά χαλιά). Στα 80's, πάνω στις μεγάλες επιτυχίες είχε βγάλει μέχρι και άρωμα. Το όνομα αυτού "le pa". Με γαλλικό αξάν. Όχι πες μου. Πόσο πιο μπροστά;; Κι όμως γίνεται.. Σπάνιο εύρημα που μπορείτε να δείτε ολόκληρο μόνο στο τηλεάστυ, μεγάλες ώρες, και εννοείται κατά τύχη. Αν το φεγγάρι είναι ολόγιομο και έχεις αγνή ψυχή, μπορεί να ανοίξεις την τηλεόραση και να πετύχεις την τηλεταινία "24 ώρες με έναν σταρ". Πρωταγωνιστεί ο Λεπά και υποδύεται τον εαυτό του. Συλλεκτικό κομμάτι..

Και από τον man of honour περνάμε στον man of dishonour...Δεν λέμε ονόματα, δεν κάνουμε χαρακτηρισμούς, δεν βρίζουμε εδώ, απλά και μόνο για να συννενούμαστε ας τον πούμε Μεγάλο Παπάρα.. Εν συντομία ΜιΠι. Ο ΜιΠι ξεκίνησε σαν μια ενδιαφέρουσα γνωριμία χωρίς πολλές δεσμεύσεις. Και οι δύο με κάποια συναισθηματικά μπαγκάζια από τις προηγούμενες σχέσεις μας, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε να μείνει το πράγμα ως έχει. Όμορφα πράγματα, κανονισμένα νοικοκυρεμένα. Ώσπου κάποια στιγμή έκανε το λάθος των λαθών σε αυτές τις περιπτώσεις. Το γνωστό "Εγώ δεν θέλω σχέση, αλλά θέλω να θες εσύ. Γιατί; Γιατί έτσι!!!". Ποτ πουρί από πούστικες μεθόδους:
-Εδώ πρωτοφιλιθήκαμε. Θυμάσαιιιιιι;;;;
-Να σου κρατάω το χέρι;
-Έλα να δούμε αγγαλίτσα τηλεόραση....
-Μόνο εσύ με κάνεις και νιώθω έτσι..
-Την επόμενη φορά που θα βγούμε θα πάμε εκεί. Και εκεί. Και εκεί (όλο το αθηνόραμα αράδιασε)
Τα όμορφη, σέξυ, ενδιαφέρουσα κλπ εννοείται πως περιλαμβάνονται στο στάνταρ πακέτο ψηστήρι και δεν τα μετράς καν..Μυστήρια η ψυχολογία του ανδρός..Αν δεν είχε ήδη συμβεί το τετελεσμένο, κάτι θα υποψιαζόμουνα για τις περίεργες γλύκες. Αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις και στη διαδικασία να σκεφτείς..Βρε λες;;; Μήπως να το δούμε αλλιώς τελικά;; Και εδώ συμβαίνει το μεγάλο παράδοξο. Απορώ πώς Λιακόπουλος και Χαρδαβέλας δεν το έχουν ερευνήσει ακόμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λειτουργεί. Ίσως να τους έρχεται με ειδοποίηση στο κινητό. Μπορεί να τους εμφανίζονται περίεργα σημάδια στους τοίχους. Ίσως το ανδρικό ένστικτο είναι το πιο υποεκτιμημένο πράγμα στη γη. Ακριβώς τη μέρα (όχι τον μήνα, ούτε καν την βδομάδα) που θα κάνεις την πρώτη σου συναισθηματική σκέψη για κάποιον, αυτός το διαισθάνεται. Και αναλόγως των προθέσεων μένει ή φεύγει. Είναι εκνευριστικά ακριβές. Δεν παρεκλίνει ούτε εικοσιτετράωρο. Και συνήθως δεν έχει καν αφορμή. Μπορεί να μην επικοινωνήσεις καθόλου μαζί του, δεν έχει καμία σημασία. Απλά την επόμενη μέρα κάτι θα του τύχει. Την μεθεπόμενη θα του ψοφήσει ο φέρμπυ και για καμιά βδομάδα το κινητό του θα έχει πρόβλημα.
Ως εδώ καλά. Μια συνηθισμένη μικρή ιστορία που απλά δεν έκατσε. Έστω και με την αισθηματική παγίδα πριν την εξαφάνιση. Δεν βαριέσαι..Είναι σαν να συγκρίνεις την εγχείρηση ανοιχτής καρδίας (άσχημος χωρισμός την άνοιξη) με το βγάλσιμο μιας παρανυχίδας. Τι είναι λοιπόν αυτό που καθιστά αυτό τον τύπο Μεγάλο Παπάρα;
Ε λοιπόν το συγκεκριμένο άτομο δεν είχε απλά ένα μικρό συναισθηματικό μπαγκάζι. Είχε ολόκληρη την παραγωγή delsey και samsonite μαζί. Είναι δε τόσο μεγάλο το μπαγκάζι που όχι μόνο έγινε επανασύνδεση, αλλά το παντρεύεται κιόλας..Να ναι καλά το facebook και η ανυποψίαστη μέλλουσα νύφη με το ανοιχτό της προφίλ. Αν δεν ήμουν αυτό που είμαι θα της έστελνα άνετα mail: "Μήπως έχασε πρόσφατα ο γαμπρός τη βέρα του; Κάπου βρίσκει το ταμπόν μου". Παρεπιπτόντως ο ΜιΠι επικοινωνεί πλέον. Εγώ εννοείται πως όχι, για τους προφανείς ηθικούς λόγους.
Παπάρας λοιπόν..Όχι τόσο για μένα, που δεν με είχε και κάτι, αλλά για την κοπέλα. Τι να πεις...Αφερέγγυος...

Ας ακούσουμε το αντίθετο παράδειγμα και κάντε μου όλοι μια ομορφιά μυστήρια πλάσματα...!!!!

6 σχόλια:

  1. Κάτι τέτοια διαβάζω και τους φαντάζομαι ώρες ώρες σα πανστρατιά που προσπαθούν να μας οδηγήσουν στα μοναστήρια ή σε φρενοκομείο... Και φυσικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με το ΛεΠα... Αυτός άλλωστε το είχε δηλώσει... "Μείνε μαζί μου έγγυος, είμαι πολύ φερέγγυος"... Ούτε μου χάλασε το κινητό, ούτε "έχω τόσα που με βασανίζουν αλλά δεν θέλω να σου τα μεταφέρω..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σιγά καλέ, εσύ θα βρεις τον επόμενο και αυτός θα μείνει με τα μπαγκάζια της μλκίας του. Μα αν δεν ήταν κι αυτά τι θα είχες να γελάς σε λίγο καιρό;; Εεεε; Για σένα φροντίζει σου λέω..
    Παρεμπιπτόντως έχεις ακούσει τον ύμνο του Πανιώνιου από Le Pa??? Δεν υπάρχει λέμεεεεε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλά αυτό το μπλογκ έχει γίνει αιτία να περιμένω σα το χαζό το επόμενο και το επόμενο και το επόμενο!!
    Highlight:
    "Αυτό το ανεπαίσθητο κάτι από κατσαρίδα;" πόσο καλύτερα να περιγράψεις το λεπα;;; Όχι πείτε!!!
    Αν και ο δικός μου man of honour ήταν, είναι και θα είναι ο Αντύπας. Και θεωρώ ότι ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός!
    Όσο για τον man of dishonour...υπάρχει για να επικρατεί μια ισορροπία στο σύμπαν. Και ως απόδειξη ότι τελικά υπάρχει ισορροπία: έχει και αυτός κάτι από κατσαρίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ξεκαρδιστική η περιγραφή του λεπα- τον οποίο και γνωρίζω ελάχιστα (μη μου προσάπτεις μετά ότι τρελαίνομαι και για αυτόν μαζί με τα μπάκτστρητ μπόηζ :P).

    Όσο για τον ΜιΠι μάλλον είναι ένα ωραιότατο δείγμα του είδους μαλάκιους μαλάκιους (που δυστυχώς, παρά τη διπλή ονομασία δε βρίσκεται υπό εξαφάνιση). Η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η καταβρόχθισή του από υπερμεγέθεις κερασφόρους θνητοβόρους βατράχους- αν δεν έχεις μπορώ να σου δανείσω μερικούς, είναι εξαιρετικά χρήσιμοι. :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τελικά αξιζε τα λεφτα του το γουφερ, απλα και μονο για να ακουσω αυτο το ρεφρεν στη διαπασων. Ω ναι!
    Οσο για το αλλο θεμα, αληθεια, γιατι τωρα πια οι πλεον αναποφασιστοι ανθρωποι αποφασιζουν να παντρευτουν τοσο γρηγορα, απο τη μια μερα στην αλλη, λες και διαλεγουν αναμεσα σε κρεας ή ψαρι; Καταραμενο lifestyle. :S

    ΑπάντησηΔιαγραφή