Όχι, δεν χρειάζεται..Δεν χρειάζεται να διαθέσεις έστω μια ώρα από την μέρα σου. Δεν χρειάζεται να νιώσεις άβολα ούτε για ένα λεπτό παραπάνω. Δεν χρειάζεται να αφήσεις τον άλλο να σου πει ότι έχει να πει, ούτε καν από ευγένεια. Ε λοιπόν χρειάζεται και παραχρειάζεται. Όλη αυτή την οργή που έχω μέσα μου δεν θα τη διοχετεύσω σε τίποτε άλλο. Ούτε στους γύρω μου, ούτε στον επόμενο, ούτε καν στον εαυτό μου. Αφού δεν θέλησες με τον καλό, ήρεμο τρόπο που σου προσφέρθηκε, ίσως γιατί τον έχεις συνηθίσει τόσο πολύ που έχεις πάψει να τον εκτιμάς, δες και τον άσχημο. Το αν χρειάζεται ή όχι δεν είναι δική σου απόφαση για να την πάρεις. Χρειάζεται για μένα. Πάρε λοιπόν λίγη ακόμα τροφή για το υπερεκτιμημένο εγώ σου, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα σου κάτσει και τόσο καλά στο στομάχι.
Αλλά γιατί περίμενα τόσο; Γιατί έπρεπε να περάσουν ένας χρόνος σχέσης, εφτά μήνες χώρια και δέκα μέρες επανασύνδεσης-παρωδία για να στα πω, χωρίς να με νοιάζει επιτέλους ούτε ίχνος η γνώμη που θα σχηματίσεις ή το αν θα σε στεναχωρήσω; Ίσως γιατί έχει και η αντοχή τα όριά της. Και εδώ που τα λέμε έχεις αρκετά προτερήματα που με κράταγαν στο περίμενε. Ή μάλλον έτσι τα έβλεπα εγώ.
Καταρχήν "με αγαπάς". Ακόμα και εκείνη την ώρα με αγαπούσες. Τόλμησες και το ξεστόμισες την ώρα που με έκανες κομμάτια. Δεν τρελαίνεσαι άδικα με το stand up comedy. Ακολούθησε αυτή την κλίση σου. Εμένα πάντως με έπεισες.
Είσαι πολύ τρυφερό αγόρι. Όλα κι όλα. Όταν σφάζεις το κάνεις πάντα με το γάντι. Ακόμα κι όταν έφευγα από το σπίτι σου, εντελώς καταρρακωμένη, ήθελες να με βοηθήσεις με το παλτό μου. Πάλι καλά που δεν μου έδωσες και τίποτα κουπόνια του σούπερ μάρκετ για να αγοράσω φτηνά τα χαρτομάντιλα. Δεν ήθελες να το δοκιμάσουμε για την δική μου προστασία. Για να μην στεναχωρηθώ. Παρόλα αυτά να κρατάγαμε και την επαφή. Να ερχόμουν στο επισκεπτήριο. Να μου έστελνες φωτογραφίες. Γιατί άραγε; Μήπως για να σου περάσει εσένα και να κάτσει ομαλά η μετάβαση; Όχι φυσικά. Για μένα. Για το καλό μου. Ακόμα και το "όχι δεν χρειάζεται" ήταν άλλη μια απόδειξη τρυφερότητας. Όχι γιατί σου ήταν άβολο. Απλά για το καλό μου. Κοίτα να δεις πόσα πράγματα για το καλό μου..Μυστήριο πράγμα που δεν νιώθω και τόσο καλά...
Είσαι λογικός και ξεκάθαρος. Και δυστυχώς εγώ είμαι "αθεράπευτα ρομαντική" και παράλογη. Δεν το αρνούμαι. Αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι έτσι συνέχεια..Έτσι βγήκα. Δεν έχω κουμπάκι on/off για να διαλέγω την λογική ή παράλογη πλευρά κατά βούληση και όπως με συμφέρει. Να ξαναμπαίνεις στην ζωή μου. Να είμαστε μαζί για δυο βδομάδες. Να με αποκαλείς κοπέλα σου (και όχι των δύο βδομάδων). Να με συστήνεις σε φίλους σου τους οποίους δεν με προόριζες να ξαναδώ. Να κάνεις ζήλιες και χαριτωμενιές. Να λες τα κλασσικά μεγάλα φαφλατάδικα λόγια σου. Να βγαίνεις από μόνος σου για καφέ με φίλες μου και να τις διαβεβαιώνεις για τις προθέσεις σου. Να τολμάς να λες ακόμα και στην ίδια την αδερφή μου ότι θα την ξαναδείς (πού άραγε;;; μήπως εννοούσες τυχαία;;;;).
Και ξαφνικά, ώ τι θαύμα!!! Κάποιος επανεφεύρει τη λογική. Κάτσε, γιατί εδώ μιλάμε για ανακάλυψη..Μετά από όλο αυτό το παράλογο χάος, δεν μπορούμε να το δοκιμάσουμε στο φανταρικό. Γιατί απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ!!! Γιατί ο Μήτσος ο Γκοτζίλας, ο Μπάμπης ο Σουγιάς και ο Τάκης ο Πεταλούδας είπαν ότι δεν τραβάει. Γιατί έτσι είναι. Γιατί έτσι πάει. Έτσι, γιατί περίεργα την είδα κλπ. Ενώ το δυο βδομάδες και μετά κόβεται, χωρίς να αφήνεις καν ένα περιθώριο αλλαγής γνώμης είναι λογικό. Είναι τόσο μαθηματικά λογικό που έχει και δική του συνάρτηση. Την f(otigoustarw)=(oeautoulismou)x. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο. Αλλά εδώ είναι το θέμα, πέραν λογικής και παραλόγου. Ότι δεν υπάρχουν δύσκολες σχέσεις. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δεν θέλουν. Και έχεις αποδείξει περίτρανα ότι μπορείς να τα πας εξίσου σκατά και στα εύκολα. Εγώ ήθελα. Ακριβώς γιατί ΣΕ ήθελα. Και εγώ μάλιστα θα ήμουν και έξω. Θα ήμουν το στήριγμα. Και ξέρεις ότι θα ήμουν άψογη. Αν θες να αποφασίζεις με δυο μέτρα και δυο σταθμά και να χαϊδεύεις τα μούσια σου πωρωμένος από την τετράγωνη λογική με την οποία σε προίκισε η φύση, σκέψου λίγο καλύτερα. Είναι στραβά ο γιαλός ή μήπως στραβά αρμενίζεις;
Όσο για το ξεκάθαρος τι να πω...Η αλήθεια είναι ότι έχεις εξαιρετική άρθρωση. Ως εκεί! Υπάρχει το θα δούμε, το όχι και το ναι. Και όταν παίρνω θα δούμε, αυτό ακριβώς περιμένω και εγώ. Κανένας δεν σου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Δεν ήταν ούτε δύσκολο ούτε, προς θεού, παράλογο να θέλω να το συνεχίσω με κάποιον που υποστηρίζει ότι και ο ίδιος με θέλει. Ότι με αγαπάει και κάτι παραπάνω. Όταν σου είπα να αναβάλουμε την απόφαση του φανταρικού δεν γύρισες να μου πεις ότι δεν υφίσταται καν απόφαση. Όταν με έβλεπες να ανοίγομαι δεν μίλησες. Όταν με είδες να ψάχνω εναγωνίως δουλειά στην Αθήνα για να το κάνω πιο εύκολο για μας δεν είπες τίποτα. Όταν με έβλεπες να ξεφτιλίζομαι κυριολεκτικά την ώρα που οι φίλες σου μου έδιναν συμβουλές για τις άδειες δεν είπες τίποτα. Με άφησες να ελπίζω άδικα ότι είσαι εκεί και το εννοείς. Ότι δεν γύρισες για να κάνεις την ντόλτσε βίτα σου. Ότι "δοκιμάζουμε και όπως βγει" σημαίνει όντως δοκιμάζουμε, και όχι προαποφασίζουμε. Ήθελα και εγώ τον χρόνο μου. Για αυτό δεν το έθιξα από την αρχή. Και τελικά είδα ότι μπορώ να είμαι καλά μαζί σου. Γιατί όταν γύρισες μου έδωσες μεγάλη επιρροή. Μου έδωσες την δύναμη να σε πληγώσω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Έστω και για δυο βδομάδες. Δεν θέλησα ούτε στιγμή να σε εκδικηθώ, αλλά να δοκιμάσω σε νέα βάση. Το λάθος για το οποίο με κατηγορείς είναι ότι πίστεψα σε σένα, αντί να δώσω μια επιπόλαιη αρνητική απάντηση. Και αυτό δεν είναι αθεράπευτος ρομαντισμός. Είναι σεβασμός στα θέλω μου και αισιοδοξία. Και δεν είναι καν λάθη..
Με έχεις κουράσει πάρα πολύ. Δεν έφυγα για να χαλάσω τις τελευταίες μέρες σου. Άλλωστε για δυο βδομάδες δεν με ήθελες; Τι δύο, τι μια..Μικρή διαφορά για σένα. Αλλά για μένα τεράστια διαφορά που μου μαύρισες την ψυχή για άλλη μια φορά. Έχω κουραστεί να σε συγχωρώ κάθε ρημαδοφορά που δεν ξέρεις τι θέλεις. Έχω κουραστεί κάθε φορά να σκέφτομαι ότι δεν είσαι κακός, απλά λίγο μπερδεμένος. Ότι περνάς μια φάση. Φάση με τον στρατό, φάση με το μεταπτυχιακό, λες και ο κόσμος θα πρέπει να σταματήσει να γυρίζει για να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ζήσει και να νιώσει.
Τελικά χρειαζόταν να γίνει κι αυτό. Για να σταματήσω να σε συγχωρώ πλέον. Για να καταλάβω ότι αξίζω και μπορώ και καλύτερα. Και να σταματήσω να τρέφω ελπίδες ότι κάποια μέρα, κάπως, θα είμαστε καλά μαζί. Ότι είσαι για μένα. Το περίεργο είναι ότι ούτε καν μου λείπεις. Δεν περίμενα ποτέ ότι κάποτε θα νιώσω τέτοια οργή και αηδία που θα πάψει να μου λείπει κάποιος τον οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες κράταγα από το χέρι και πίστευα ότι είχα τον κόσμο όλο. Λυπάμαι όμως τον εαυτό μου. Γιατί έχασα 393 + 10 = 403 μέρες από την ζωή μου αγαπώντας κάτι λιγοστό και μέτριο. Λυπάμαι όμως περισσότερο εσένα, γιατί έχασες έναν άνθρωπο με Α κεφαλαίο που σε αγάπησε ειλικρινά. Εγώ 403 μέρες θα ξαναβρώ. Αλλά εσύ γυναίκα, φίλη, ερωμένη σαν εμένα όχι. Τώρα λοιπόν που θα πας στρατό, κάποια στιγμή θα διαλυθούν οι φαντασιώσεις σου ότι είσαι στο Ιράκ με βόμβες να σκάνε τριγύρω. Και θα έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο που θα φτάνει όχι για ένα, αλλά για εκατό τηλεφωνήματα. Στις άδειες θα πηδάς άψυχα τα κήτη με τα οποία σε προμηθεύει ο φιλικός σου περίγυρος. Και κάπου ανάμεσα στις κενές σου ώρες και τα κήτη θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Και το ξέρω. Και εσύ το ξέρεις.
Αλλά τότε "όχι, δεν χρειάζεται"..
Just tell me what you've got to say to me
I've been waiting for so long to hear the truth
It comes as no surprise at all you see
So cut the crap and tell me that we're through
Now I know your heart, I know your mind
You don't even know you're bein' unkind
So much for all your highbrow Marxist ways
Just use me up and then you walk away
Boy, you can't play me that way
Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
When I saw my best friend yesterday
She said she never liked you from the start
Well me, I wish that I could claim the same
But you always knew you held my heart
And you're such a charming, handsome man
Now I think I finally understand
Is it in your genes, I don't know
But I'll soon find out, that's for sure
Why did you play me this way
Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
Well I guess what they say is true
I could never spend my life with a man like you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I've been waiting for so long to hear the truth
It comes as no surprise at all you see
So cut the crap and tell me that we're through
Now I know your heart, I know your mind
You don't even know you're bein' unkind
So much for all your highbrow Marxist ways
Just use me up and then you walk away
Boy, you can't play me that way
Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
When I saw my best friend yesterday
She said she never liked you from the start
Well me, I wish that I could claim the same
But you always knew you held my heart
And you're such a charming, handsome man
Now I think I finally understand
Is it in your genes, I don't know
But I'll soon find out, that's for sure
Why did you play me this way
Well I guess what you say is true
I could never be the right kind of girl for you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
Well I guess what they say is true
I could never spend my life with a man like you
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
I could never be your woman
