Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Το προσωπικό μου freak show

Εντάξει, πρωτού ξεκινήσω να γράφω πρέπει να επισημάνω ότι εγώ δεν κάνω τίποτα από τα παρακάτω. Είμαι πολύ σέξυ για κάτι τέτοιο. Κατά βάση έχω ένα άλλο sexy-fashion-glamour blog όπου απλά είμαι γαμάτη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί άρχισα εξαρχής αυτή την γελοιότητα. Ίσως στα 24 αποφάσισα να ανακαλύψω τα όποια ψεγάδια μου. Να βρω μια πιο γήινη πλευρά μου πιο συνηθισμένη, πιο μπανάλ, πασέ, δεύτερη και.....

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ ΑΛΛΟ! ΝΑΙ, ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΜΟΥ...

1. Υπερ-Προστασία ατόμων μεγάλης ηλικίας

Παίζει να παίρνω και μια "την ευχή του θεού να χεις" κάθε μέρα. (παρεπιπτόντως δεν ξέρω τι διάολο τέρας ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου και αυτές οι ευχές ακόμα να πιάσουν..). Σήμερα κουβάλησα το ψώνια μιας γιαγιάς από το σούπερ μάρκετ. Νομίζω προχθές και άλλης μιας. Την προηγούμενη βδομάδα πέρασα μια απέναντι στο δρόμο. Αντιμετωπίζω το παράλογο σύμπαν της γειτόνισσας με αλτσχάιμερ (κοινώς της κάνω παρέα στο παγκάκι που κάθεται και κοιτάζει το κενό). Στο χωριό κουβαλάω μπουκάλες υγραερίου σε αυτούς που τα εγγόνια τους κοιμούνται μέχρι το μεσημέρι. Κουρεύω - ξυρίζω τον παππού. Τινάζω τις βελέντζες της γιαγιάς (τίναγμα βαριάς βελέντζας = αύξηση μυικής μάζας κατά 10% και βάλε).
Γενικά δεν υπάρχει περίπτωση να μου ζητήσει κάτι άτομο άνω των 70 και να μην το κάνω. Συχνά προσφέρομαι μαλακωδώς και μετά χαράς για χίλια δυο χαμαλίκια. Δεν ξέρω τι ψυχολογικά παίζουν με αυτή τη φάση. Μικρή είχα μάθει το βιβλιαράκι με την κοκκινοσκουφίτσα απέξω. Ύποπτο...

2. Κάτι κακό θα γίνει

Είναι βράδυ (πάντα βράδυ αυτό!) . Ξαπλώνω να κοιμηθώ. Και σε ανύποπτο χρόνο έρχεται το "κάτι κακό θα γίνει" να μου χαλάσει τον ύπνο. Προσπαθώ να καταπολεμήσω τη σκέψη. Εντάξει, σαν τι κακό μπορεί να γίνει...Ποτέ δεν ξέρεις!! Εικόνες απόλυτης καταστροφής κατακλύζουν το μυαλό μου. Η οικογένειά μου είναι σε ένα φλεγόμενο κτίριο και κινδυνέυει. Γίνεται απόβαση εξωγήινων. Παγκόσμιος πόλεμος. Πυρηνικό ολοκαύτωμα. Φαντάζομαι ότι τους σώζω για να ηρεμήσω (επιβεβαιωμένο σύνδρομο του σωτήρα). Αν ήταν στο χέρι μου θα τους έβαζα σε ένα δωμάτιο να κοιμηθούν και θα καθόμουν από πάνω σαν τον κέρβερο με δέκα κούπες καφέ. Μετά από λίγο μου περνάει. Στα εξτρίμ "κάτι κακό θα γίνει" (εντάξει, 1-2 φορές το χρόνο βαριά) παίρνω και νυχτιάτικα τηλέφωνα για να δω ότι όλοι είναι ασφαλείς. Τελικά όμως γίνεται κάτι; Ναι, γίνονται μαύροι κύκλοι..

3. Ιεροτελεστία

Τα πάντα εν σοφία εποίησα. Τον τρόπο που φτιάνω τον καφέ, που βάζω πρώτα το νερό στο μπρίκι, μετά καφέ στο μηχάνημα, μετά πιάνω την κούπα, αφού γίνει ο καφές την ζάχαρη, το γάλα τελευταίο. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει με άλλη σειρά. Διαταράσσεται η συμπαντική ισορροπία. Το ίδιο και με το πλύσιμο των πιάτων (κατά σειρά : πιάτα-μπωλ-ποτήρια-πηρούνια-κατσαρολικά), το άπλωμα των ρούχων (βρακιά-κάλτσες-πετσέτες-ρούχα-σεντόνια).
Δεν έχω πρόβλημα να κάνουν οι άλλοι μπροστά μου ότι γουστάρουν. Εννοείται βέβαια ότι εγώ θα δείξω μια φορά τον "σωστό τρόπο", αλλά ως εκεί.

4. Όχι παπούτσια στο σπίτι

Τα παπούτσια στην είσοδο. Δεν με νοιάζει τι κάλτσες φοράς. Ας έχουν και τρυπούλες. Ειδικά στο μεγάλο νύχι το βρίσκω έως και χαριτωμένο. Πραγματικά, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μου έκατσε αυτό το σκάλωμα με τα παπούτσια. Αν το αναλογιστεί πάντως κανείς, το να κυκλοφορείς με παπούτσια στο σπίτι είναι σαν καθαρίζεις τους δρόμους με τα χέρια σου και μετά να πιάνεις όλα σου τα πράγματα. Ας πούμε ότι ξεντύνεσαι και σου πέφτει η μπλούζα κάτω. Τί θα κάνεις; Θα την βάλεις στον κλίβανο; Όχι φυσικά. Δεν συνέβη και τίποτα. Πάρε τώρα την μπλούζα σου και ρίξτην δίπλα στον βρομερό σκουπιδοτενεκέ μπροστά από τον Κάβουρα στα Εξάρχεια. Άστην πέντε λεπτάκια να ποτίσει βρομίλα. Πάμε παρακάτω. Λίγο πίσω από την Κάννιγγος κοιμάται ένας άστεγος. Άσε την μπλούζα στη γωνία. Εκεί είναι το ουρητήριο του. Στο δρόμο προς το σπίτι πέρνα πίσω από το κλειστό περίπτερο της Πατησίων. Άσε την μπλούζα σου και κάνε ένα μικρό διάλειμα για να μετρήσεις τα προφυλακτικά από την χθεσινοβραδυνή πιάτσα. Πες μου τώρα, θα ξαναφόραγες αυτή την μπλούζα; Θα την πέταγες στην στοίβα με τα άλλα ρούχα; Λογικά όχι. Να όμως τι πατάνε τα παπούτσια μας κάθε μέρα. Και το φέρνουν στο σπίτι. Εκεί που πέφτουν τα γυαλιά, το τηλεκτοντρόλ, το κινητό, τα ρούχα.
Οι δικοί μου άνθρωποι πλεόν το έχουν μάθει το σύστημα και αφήνουν τα παπούτσια τους στην πόρτα. Αλλά και στις νέες γνωριμίες καθόλου δεν διστάζω να το ζητήσω. Συνήθεια είναι.

5. Άντε

Ναι, έχω κόλλημα με το άντε..! Είναι λέξη ταμπού. Μου λένε άντε και τσιτώνω. Όλα τα άντε included. Φιλικά και μη. Άντε φύγε. Άντε πάμε. Άντε γεια. Άντε σκέτο. Τώρα που τα καταγράφω μου φαίνεται πως δεν είμαι και τόσο άνετο άτομο όσο νόμιζα..Ίσως πρέπει να βγαίνω με οδηγίες χρήσης.

6. Βασανιστήρια (!)

Το πρώτο θύμα ήταν η αδερφή μου. Πέντε χρόνια μικρότερη, ιδανικός στόχος. Ξύπνημα με τσιμπιές, μπουγέλωμα στο άσχετο. Φαινομενικά αθώα παιχνίδια που κατέληγαν σε βασανιστήρια. Ο γιατρός πχ περιελάμβανε ενέσεις με μυτερά μολύβια, χτήπημα με αντικείμενα στο γόνατο για να δούμε τι παίζει από αντανακλαστικά και άμα υπήρχε σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, μουμιοποίηση. Που σημαίνει τύλιγα την αδερφή μου με 2-3 σεντόνια από την κορφή ως τα νύχια και την άφηνα έτσι για καμιά ώρα.
Όχι, καθόλου δεν το έκοψα έκτοτε. Αν εξαιρέσουμε φυσικά την μουμιοποίηση όλα τα άλλα συνεχίζονται. Και το τσίμπημα, και το μπουγέλωμα, και οι υποτίθεται αστείες ξυλιές στο άσχετο. Και στην αδερφή μου, και ω ναι, στον εκάστοτε γκόμενο..Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είναι ο εξαιρετικά ιδιαίτερος τρόπος που έχω να εκφράζω την αγάπη μου. Love hurts αχάριστα άτομα!!!

7. Ο κόσμος των νεκρών

Το χειρότερο μακράν. Προειδοποιώ. Βασικά δεν ξέρω πώς σβήνεσαι από αναγνώστης, αλλά άμα διαβάσετε αυτό πολλοί θα το ψάξετε. Να μου το πείτε και μένα.
Να πως έχει το πράγμα...Οι νεκροί μας αγαπάνε. Δεν είναι τρομαχτικοί. Ούτε οι ψυχές τους ούτε οι σκελετοί τους. Είναι απλά κόκκαλα. Οι νεκροί δεν έχουν τίποτε κακό. Και τα νεκροταφεία είναι ήρεμα μέρη που μπορείς να κάτσεις με τον καφέ σου και να κάνεις και ένα τσιγάρο. Μπορείς να πεις τα προβλήματά σου στον νεκρό παππού σου. Αν μη τι άλλο έχεις εξασφαλίσει την σιωπή του. Ή και όχι...Ποτέ δεν ξέρεις!!!

Αυτά ήταν. Και τώρα πάω να συνεχίσω την κανονική ζωή. Πάω να απλώσω τα ρούχα με τη σωστή σειρά. Μετά θα πω καμιά κουβέντα στην γριά με το αλτσχάιμερ. Αρκεί να μην μου πει άντε. Το βράδυ μπορεί να βασανίσω τον γκόμενό μου. Κι αν δεν βγάλει τα παπούτσια στην είσοδο ή κάνει καμιά μαλακία, όλα στον νεκρό παππού μου!!!!

Καλό απόγευμα. Υγιαίνετε.



6 σχόλια:

  1. 1. Το κάνω σε περιορισμένο βαθμό
    2. Το κάνω σε καφρίλικο βαθμό (δεν θες να μάθεις) αλλά προσπαθώ να το ξεχάσω αμέσως. Έτσι και αλλιώς πλέον δεν με τρομάζει. Μάλλον το πολύ rotten όταν ήμουν μικρός φταίει και τα θριλερ.
    3.Μόνικα
    4.Μόνικα
    5.Ασχολίαστο
    6.ΓΑ-ΜΑ-ΤΟ Έχεις δοκιμάσει δαγκωνιές; Είναι τέλειο.
    7. Γούστα είναι. Σε ένα γαμάτο γοτθικό νεκροταφείο που είχα πάει στο Λονδίνο θα ξαναπήγαινα άνετα. Τα ελληνικά είναι λίγο ξενέρωτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να υποθέσω ότι το τραγούδι που λέει αντε θυμα αντε ψωνιο αντε σύμβολο αιώνιο είναι από τα αγαπημένα σου;

    Τις γριές και τους γέρους τους αφήνω στην άκρη, that's my job girl! Τα βασανιστήρια rule, δε σου λέω τίποτα άλλο.

    Όμως πολλά είπα νομίζω.. πάω να ψάξω το ξε-παρακολούθηση όπως σοφά πρότινες (μα τσιγάρο πάνω από το μνήμα? ΤΣΙΓΑΡΟ? τόση εξοικείωση πια; σε λίγο θα μας πεις κι ότι ζεις προμηθεύοντας τα φανάρια με λουλούδια που μαζεύεις από κει) :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kathystera σε πόσο υπερβολικό βαθμό μπορεί να κάνεις το 2;; Μην λες "δεν θέλω να μάθω"! Γιατί ΤΟΤΕ είναι που θέλω πολύ να μάθω! Μόνικα όταν λες εννοείς εκείνο το πόκεμον από next top model;; Δεν το είχα σκεφτεί...Ναι, όντως ξενέρωτα τα ελληνικά νεκροταφεία. Είναι πολύ ήρεμα, σαν αυλές.

    aphtha ναι, σταύρωσέ με τώρα επειδή είχα μια τοοοσο δα παραξενίτσα!!! Η ιδέα με τα λουλούδια δεν είναι καθόλου κακή. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι έχω στείλει δεκάδες βιογραφικά και παίρνω πούλους (σε επόμενο ποστ αυτή η οδύσσεια). Όχι άντε. Όχι άντε στο μπλογκ μου!! χαχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. prota plenoume ta potiria...ante tora...ola ego tha sta mathaino ;) :P min tsitoseis pragmatika omos prota plenoume ta potiria...pou exoun ta ligotera kataloipa ladiou ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δες καμία σπλάτερ ταινία και θα καταλάβεις για τι καήλα μιλάμε. Όχι την μονικά γκελερ από τα φιλαράκια εννοώ γνωστή για την αγάπη της στην τάξη κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια χαρά δεν βλέπω καμιά παραξενιά. Μόνο που δεν τα έβαλες στη σωστή σειρά.. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή