Αυτοσχέδιο τεστ προσωπικότητας: "ποιος κινηματογραφικός ήρωας είστε;"

1. Έχετε πάσης φύσεως εμμονές και κολλήματα;

• Όχι
• Καμιά φορά
• Το 90% της εγκεφαλικής μου δραστηριότητας αφορά εμμονές και κολλήματα

Απάντηση: γ

2. Σας έχουν χαρακτηρίσει ποτέ δολοπλόκο και ιντριγκαδόρο;

• Όχι
• Σπάνια
• Από τον παιδικό σταθμό και μετά, ναι..

Απάντηση: γ

3. Νιώθετε μια περίεργη έλξη για δαχτυλιδάκια και λοιπά μπλινγκ-μπλινγκ;

• Όχι
• Μόνο δαχτυλίδια γάμου
• Μου αρέσει οτιδήποτε γυαλίζει

Απάντηση: γ

4. Αλλάζετε συχνά γνώμη;

• Όχι, είμαι βράχος
• Μόνο όταν χρειάζεται
• Μπορώ ως το τέλος αυτού του τεστ να αλλάξω την απάντησή μου;

Απάντηση: γ

5. Σας αρέσει να κάνετε κακόβουλα αστεία δήθεν για πλάκα;

• Γιατί να το κάνω αυτό;
• Καμιά φορά..
• Φυσικά. Είναι το αλατοπίπερο της ζωής.

Απάντηση: γ

6. Πόσο συχνά σας λένε "δεν το περίμενα αυτό από σένα";

• Ποτέ. Οι κινήσεις μου είναι προκαθορισμένες
• Σπάνια
• Συνέχεια! Είμαι άνθρωπος των εκπλήξεων. Συναρπαστικό, ε;;;

Απάντηση: γ

7. Μιλάτε με τον εαυτό σας;

• Τι στον πούτσο τρέχει με αυτό το τεστ;;;
• Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..
• Πάντα, ελεύθερα και απεριόριστα

Απάντηση: γ

8. Όταν μιλάτε με εσάς καταλαβαίνετε τι σας λέτε;

• Είστε ανώμαλοι. Δεν συνεχίζω
• .................... Ε;;;
• Αν δεν σε καταλάβεις εσύ, ποιος θα σε καταλάβει;

Απάντηση: γ

9. Συμπληρώστε την φράση: Είσαι το ..........................

• Πουτανάκι μου
• Καλύτερό μου
• Πολύτιμό μου

Απάντηση: γ

10. Τελικά, ποιος παίρνει τις αποφάσεις για αυτά που κάνετε;

• Εγώ
• Εγώ, αλλά παίρνω και καμιά γνώμη
• Όταν λείπω εγώ, τις παίρνει το άλλο εγώ. Αλλά μετά μου λέει τι έκανε και τσακωνόμαστε

Απάντηση: γ

Γαργαλιστικό αίσθημα αγωνίας και προσμονής...Τι θα βγώ άραγε; Μια δυναμική Λάρα Κρόφτ; Ένας γλυκούλης Γουίνι; Ένας...Ώπ! Βγήκε το αποτέλεσμα!

Είσαι το γκόλουμ

Είναι αλήθεια...Είμαι το γκόλουμ...Πάω να κάνω κάτι καλό και μετά κάνω κάτι άλλο. Μπορεί να είμαι στη φάση των καλύτερων δυνατών προθέσεων και να τα καταστρέφω όλα με μια ανυπέρβλητων διαστάσεων μαλακία. Παραπαίω αιωνίως ανάμεσα στο "master is good-we love master" και το "master hates us-kill master".
Στη συντριπτική πλειοψηφία είμαι το καλό γκόλουμ, εκεί που κάνει μπανάκι στον καταρράκτη και χαζοχαίρεται. Η εμπιστοσύνη στους άλλους βγάζει τον καλύτερο εαυτό μου, αλλά η αμφιβολία και το ένστικτο ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι έχω κατά οποιονδήποτε τρόπο εξαπατηθεί, ή ότι δεν γνωρίζω όλα όσα θα ήθελα βγάζει πλευρές μου που καμιά φορά εκπλήσουν ακόμα και εμένα. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι γίνεται ενστικτωδώς. Σαν να λειτουργώ με αυτόματο mode on-mode off.
Αυτό το προσωπικό μου roller-coaster συχνά με βασανίζει. Δυστυχώς όχι μόνο εμένα αλλά και τους ανθρώπους γύρω μου. Έστω κι αν συνήθως γέρνει προς την καλή πλευρά, υπάρχουν πάντα εκείνες οι στιγμές που από Σμίγκολ, γίνεσαι στα μάτια του άλλου σκέτο γκόλουμ..
Αυτές οι σκέψεις με απασχολούν συχνά. Τις ανακίνησε όμως η πρόσφατη έξαρση ασυναίσθητης γκολουμιάς μου προς τον Σάμγουαϊζ Γκάμτζι με αφορμή κάτι που με πείραξε πολύ, κάτι φαινομενικά ασήμαντο που όμως βρήκε πολύ κακή φλέβα, αλλά δεν τόλμησα να το πω...Και προφανώς εκεί εγένετο γκόλουμ...
Ο Σαμγουάϊζ μπορεί να με διαβάζει και να χαμογελάει. Μπορεί να με διαβάζει και να ξινίζει. Μπορεί να με διαβάζει και να ξύνει τα παπάρια του από πλήξη. Μπορεί να τα έχει πάρει τόσο πολύ κρανίο που να μην με διαβάσει και ποτέ του, γιατί τόσο κινηματογραφικά όσο και στην πραγματικότητα είναι πολύ ξερό κεφάλι. Το γκόλουμ όμως οφείλει μια συγνώμη...
Κακό γκόλουμ: mode off.